The Guy I love

Chapter 2

The Guy I Love by: EL.WriterAtHeart

Chapter 2

Samantha

Masayang kong inalala ang mga panahon na bata pa lang kami ni Cedrick. Kung paano maging magkaibigan ang isang mayaman at isang mahirap. Si Cedrick iyong tipo ng lalake na suplado ngunit maawain. Kahit na mahirap lang ako at kahit na maliit ang bahay namin ay madalas siyang dumalaw sa amin noon upang makipaglaro.

Kilala ang pamilya ni Cedrick sa aming lugar. Ang mga Dela Vega ang isa sa mayayamang pamilya sa aming lugar at marami silang mga malalawak na lupain.

Madami noon ang nakakapansin sa pagiging malapit sa amin ni Cedrick, kahit noong magsimula kaming tumuntong ng high school. Sobrang malapit kami sa isa’t-isa na aakalain ng iba na mayroong namamagitan sa amin noon. Sabay kaming papasok ng school at uuwi.

Ngunit sa tuwing itutukso sa akin si Cedrick at sa tuwing tatanungin ako ng ilan kung may gusto ako sa kaniya palagi kong sinasabi na hindi, kahit ang totoo ay oo.

Ngunit sino ang mangangarap na magkakagusto rin ito sa akin? Alam ko na pagkakaibigan lang talaga ang mayroon kami at isang kaibigan at kapatid lamang ang turing niya sa akin.

“Ang tagal na ninyong magkaibigan ni Cedrick ah? Baka naman iba na iyan.” Sabi sa akin ng kaibigan ko na si Lia.

Naramdaman ko ang pag-iinit ng aking pisngi sa sinabi niya.

“H-Hindi no! magkaibigan lang talaga kami. Saka  itong itsura kong ito? Magugustuhan niya? Nako ‘no. Saka maraming mga magagandang babae ang nagkakagusto don.” Sabi ko.

 “Pero, Sam himala ata at hindi mo kasama ngayon si prince charming Cedrick mo?” Tanong ni Lia.

Ah napansin niya pala. Palagi ko rin kasing kasama umuwi si Cedrick.

 “Hindi nako nagpahatid Lia, nakakahiya na rin don sa tao lagi ko na lang naaabala.” Nakangiting tugon ko.

Susunduin ako sa umaga pagkatapos ay sabay kaming papasok sa school, sa hapon naman ay hihintayin niya ako at sabay kaming uuwi. Iisipin nga ng iba na mayroong namamagitan sa amin.

 Napatawa si Lia, “Ewan ko sa inyong dalawa. Maiba tayo nakagawa ka ba ng assignment? pakopya naman.” Natatawang sabi nya.

 “As if naman binalak mong gawin diba? Eh, hindi ka naman talaga gumagawa ng assignment natin simula noon pa, oh, eto, bilisan mo at maya-maya andyan na si maam. Mag-aral kana kasing mabuti.” Pasermong sabi ko sa kainya.

 “Aye aye.” Sabi niya with matching salute pa.

5 pm na ng matapos ang last period namin at higit 5 oras ko narin hindi nakikita si Cedrick na ipinagtataka ko naman dahil bihira mangyari ang ganito. Ganito pala yung pakiramdam, feeling ko Malaya ako sa paningin ng mga mapanghusgang tao na hinuhusgahan ako everytime na magkasama kaming dalawa. Sino ba naman kasi ang hindi pagtsitsismisan kapag isang Dela Vega ang palagi mong kasama knowing na miss nobody lang naman ako sa paningin nila. Im still reminiscing when my phone rang and it was Cedrick.

 “Yes, what can I do for you sir?” biro ko.

 “Hey, Sam, nasaan kana? Kanina pa ako dito sa parking lot, spacing out again?” tanong niya.

 “Hala! Muntik ko nang makalimutan, sorry Cedy, ibababa ko na para makatakbo ako agad papunta sayo.” Sabi ko naman.

Nakalimutan ko! Ngayon nga pala kami pupunta sa party ng pamilya nila at mismong mommy niya ang nagimbita sa akin! Hala, nakakainis, wala pa akong matinong kasuotan ngayon.

 “No need to hurry, Samantha I can wait here.” Sabi niya.

Nakakahiya dahil nakalimutan ko. Wala naman ako masyadong iniisip bakit nakalimutan ko?

 “Ikaw naman kasi Samantha bakit lagi ka nalang nagsspace out ha? Bata bata mupa naman bakit ganyan ka?” nang-aasar na sabi niya.

 “Sana kasi diba pagkatapos ng klase mo eh, tinawagan mo agad  ako.” Humihingal na sabi ko sa kaniya.

“Baka ma-late tayo sa birthday party ng mommy mo lagot tayo, kaya lang, Cedy, sigurado ka ba na isasama mo ako?” tanong ko sa kaniya. Tiyak kasing mayayaman ang mga naroon at hindi ako nababagay.

 “Ano kaba expected ka ni mommy, she said that she missed you. Hinahanap na nga niya sa akin iyong babaeng maliit na palagi kong kalaro sa palayan. Don’t worry, pero bago tayo pumunta doon ay paaayusan kita. Daan lang tayo sandal  sa boutique para makuha yung coat and dress na pinareserved ko”

 “Oka, okay basta wag ka aalis sa tabi ko ha?  sosyalan pa naman yon.” Sabi ko sa kaniya.

Hindi ako sanay sa ganoong mga  party.

 “Opo ma’am, hindi kita iiwan.” Sabi niya sa akin at kumindat.

At the event

 “Hello there, Sam, hindi naman gaano  magkalayo ang bahay natin pero bakit bihira tayo magkita, iha?” Bati sakin ni Mrs. Dela Vega.

Hindi ako kumportable sa dress na suot ko dahil hapit na hapit ang hubog ng katawan ko. Mayroon ding kulay ang mukha ko at nakasuot ako ng mga alahas na hindi ko alam saan kinuha ni Cedrick.

 “Pasensya na po kayo, maam at hindi po ako nakakabisita sa inyo hindi ko na po kasi magawang sumama kay nanay sa tuwing pupunta po siya sa inyo tapos  medyo busy lang din po talaga sa school.” Kinakabahang tugon ko.

 “Maam? Tita will do, kung ano man yung nagawa ko sayo noon e kalimutan muna at humihingi din ako sayo ng tawad tungkol don, limang taon pa lang kayo ni Cedrick noon kaya ko siguro nasabi yon dahil sa takot ako para sa nag-iisang anak ko, pero lahat iyon ay tapos na kaya patawarin mo sana ako iha.” Malungkot na sambit niya.

 “Okay na po iyon, matagal ko na po nakalimutan iyon, maam.” Sabi ko.

 “Not maam, call me tita instead okay?  pano iwan kuna muna kayo ni Cedrick at sasalubungin ko muna ang iba pang bisitA.” She said.

 “Sure mom, kami nang bahala ni Samantha ditto.” Sagot ni Cedrick sa ina.

While we are walking Cedrick suddenly opened up a topic na nakapagpatahimik sa akin.

 “Sam, matanong nga kita. Hindi ka na ba attracted sa ‘kin? I mean kasi sa school noon alam mo naman din na may nagkakagusto sakin, ikaw ba hindi?” tanong niya

 “Cedy, why all of a sudden in-open mo yan? Ayaw mo na pinagu-usapan ang ganyang bagay hindi ba?” pabalik na tanong ko.

 “Hindi ko din alam sam, siguro kasi masyado nako kampante sayo kaya hindi nako nahihiya magopen sayo ng mga ganitong bagay at the same time curious narin kasi ako kung ano ba nararamdaman mo sakin, ilang taon narin naman tayo tsaka mga highschool na tayo”

 “Oh, I see actually as far as I know alam mo naman na naging crush kita before tama? But then I realize na parang mali kasi naisip ko kung lalalim yung nararamdaman ko towards sayo baka dumating sa point na we have to choose between friendship and love and I don’t want that to happen kaya tinigilan kuna don’t ask about it again okay? Ikaw talaga.”  I said and smiled.

And again naging duwag ako sa pag-amin kung ano ba talaga ang nararamdaman ko towards Cedrick and it sucks. Hindi ko inasahan na itatnong niya sakin yon, Mabuti nalang at magaling parin ako magtago ng totoong nararamdaman ko hays. Bakit naman kasi hanggang ngayon hindi ko parin maamin sa kanya tho naamin kuna noon kaya lang ginawa niyang  biro ang lahat  ayan tuloy ako din naman ang nahihirapan.

I can still recall the day when we first met, I was 5 yrs old then nung sinama ako ni nanay sa bahay nila dahil maiiwan ako sa bahay magisa. Unang kita ko palang kay Cedrick nagkacrush nako nsa kanya. Imagine that? I was only five pero nagkacrush nako, at hanggang ngayon tanda kupa yung unang pag-uusap naming

 “Psst. Bata anong pangalan mo?” he asked.

 “Samantha, ikaw?” she replied.

 “Cedrick, then he smiles, gusto muba maglaro sa swing? Tara laro tayo”

 “Sige pero sam nalang ang itatawag ko sayo ha, kasi ang haba ng Samantha. Tapos dapat pag malaki na tayo tayo nalang dalawa yung magpakasal kagaya ng napapanood ko sa tv.” Sabi niya.

 “Kasal? Pang matanda lang ‘yon ‘di ba? Tska magagalit sakin si nanay ayoko.” Sabi ko.

 “Haha. Niloloko lang kita Sam, dalian mo tumakb.” Sabay hila sa kamay ko.

Tumakbo kami papunta sa swing nang magkahawak kamay, wala akong nagawa kundi ang tignan ang likod niya habang hinihila niya ako.