ณ หน้าคฤหาสน์ทวีทรัพย์ / เวลาเดียวกัน
ประตูไม้สักขนาดใหญ่ของคฤหาสน์เปิดออก
เสียงดัง ปัง! สะท้อนก้องเหมือนประกาศสงคราม
เพลิงก้าวออกมาด้วยสีหน้า
ที่ไม่มีใครในบ้านกล้ามองตรง ๆ คิ้วเขาขมวด
กรามเกร็ง ลมหายใจออกแรงเหมือนคนที่กำลังคุมไฟในอกไม่ให้เผาทุกอย่างรอบตัว
เขาถอดสูทออกลวก ๆ
ปาออกไปข้างเบาะรถ
แล้วกำลังจะเปิดประตูขึ้นรถ
แต่เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นก่อน
เสียงที่ทั้งหวาน ทั้งนิ่ง
และกรีดใจได้เหมือนมีดบาง ๆ
“เพลิง”
เพลิงหยุด ทั้งที่ไม่อยากหยุดเลยสักวินาที
เขาหันช้า ๆ หางตาเห็นชุดเดรสสีครีมเรียบหรู
และร่างของผู้หญิงที่เขารู้จักมาตั้งแต่เด็ก
มิลิน
เธอยืนอยู่หน้าบ้าน
ภายใต้แสงไฟสนามที่สว่างพอดี
คนภายนอกคงคิดว่าเธอเหมือนนางฟ้า
แต่ในสายตาเพลิงตอนนี้ เธอคือความวุ่นวายที่เขาไม่อยากเจอที่สุด
มิลินกอดอกไว้หลวม ๆ
สีหน้าเรียบ
แต่แววตาแดงลึก
ทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ ทั้งริษยา
ปนกันไปห
