หลังงานเลี้ยงที่ไม่มีใครลืม
งานเลี้ยงจบ แต่เรื่องจริงเพิ่งเริ่ม
แพรวานั่งฟุบอยู่บนโต๊ะยาวหน้าห้องจัดงาน
แก้มแดง ตาล้า หายใจสั่น ๆ เพราะโดนรดากรอกไวน์ใส่ปาก ประชดมิลินแบบไม่คิดชีวิต
“แพรวา แกจะนอยด์ใครก็ได้ แต่อย่ามานอยด์ฉันสิจะเราจะเขาก็คนเหมือนกันอย่างเรา!! ดื่ม!!! 🍷”
แพรวาเมา
รดาเมาหนักกว่า
สองคนหัวเราะ หัวสั่นหัวคลอน
สุดท้ายฟุบลงไปทั้งคู่
หมดสติไปพร้อมกันราวกับนัดกันไว้
ฮอลล์เงียบลงเรื่อย ๆ
คนทยอยกลับ
เหลือแค่สองร่างเล็ก ๆ นอนฟุบอยู่ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
จนมีชายสองคนในชุดสูทดำเดินเข้ามาช้า ๆ
มองซ้าย–ขวา
เช็กว่าไม่มีใครอยู่
“ใช่สองคนนี้แหละ”
“เอาไปให้เสร็จคืนนี้…”
มือหยาบของหนึ่งในนั้นเอื้อมมาจะอุ้มแพรวาขึ้นจากเก้าอี้ อีกคนจับรดาเตรียมลาก แต่ยังไม่ทันถึงประตูต่อ
เสียงตะโกนดังลั่น ทั้งฮอลล์สะเทือน
“วาง!”
เพลิง เดินเข้ามาพอดี ตาเขาแดงกรุ่น
หน้าเครียดเหมือนสะสมอารมณ์มาท
