2

1013 Words
I already left the mall and finally arrived home. But, I still can't forget how Diego sided with Samantha. That witch! "Señorita, nakauwi na pala kayo. Nagbilin ang mommy and daddy niyo na huwag niyo na daw silang hintayin dahil baka bukas na sila makauwi. Nastranded daw kasi sila sa Ilo-ilo." mahabang litanya ni nanay Delia. "Thank you po, Nay. Kumain na po ba kayo?" Magalang kong wika. Si nanay Delia na kasi ang nakagisnan kong nanay at yaya. Siya na ang halos nag alaga sa akin dahil palaging busy sa business ang mga magulang ko. I heard they are planning to expand their business across the Philippines and eventually enter the international market. My family owns one of the most prestigious hotels in the country and currently operates in 30 different cities. "Tapos na akong kumain. Magbihis kana at ipaghahanda na kita ng makakain mo" ani nanay Delia. Agad na akong nagtungo sa aking kwarto at maingat kong inilagay ang mga canvass sa aking personal studio dito mismo sa aking kwarto. Naglagay ng extension sila mom and dad ng studio for me to have some privacy whenever I make art. This is my freedom space where I can express all the emotions I have through paintings. Marami rami na rin akong naipintinta, most of them are cubism and distortion. I only paint landscapes when I am happy. Napangiti na lang ako ng makita ko ang mukha ni Diego na siyang ipininta ko at inilagay mismo dito sa wall ng aking studio para naman may inspirasyon ako palagi. Hay, kailangan mo ba ako matututunang mahalin, Diego. Malungkot ko na lang na nilisan ang kwartong ito at mabilis na tinanggal ang lahat ng aking saplot sa katawan. Bahagya ko pang naramdaman ang sakit ng braso ko gawa ng pagkakahawak ni Diego kanina. Ang lalaking yun sinaktan ako. Pero imbes na magalit akong lalo, ay mas lalo ko pa syang mahal. My goodness, is this what they call literal na physical love? Ipinilig ko na lang aking ulo at dumiretso na sa aking bathroom. Nagbabad muna ako ng mga kalahating oras sa bath tub bago tuluyang lumabas. Kasalukuyan akong nagpapatuyo ng buhok while wearing a black and pink robe. Wala pa akong kahit na anong suot sa aking katawan nang biglang mag ring ang aking phone. "Hello?" "Celine! b***h, kanina pa ako tawag ng tawag sayo. Ngayon ka lang sumagot" naiinis na turan ng kaibigan kong si Amanda. "I was in the bathroom. I didn't bring my phone. What do you need this time? Gosh!" I just rolled my eyes and continued drying my hair. I put my phone on the desk and put it on a speaker mode, "Anyway, I called because we will have a family dinner tonight. Mom and dad invited you. Be here at 6. And oh, before I forget, kuya will be here. So wear something revealing para naman maakit na ang kuya ko sayo!" patawa tawa pang turan ng babaeng to. "Alam mo sis kahit siguro maghubad ako sa harap ng kuya mo hindi ako papansinin nun. Ni ngitian nga di ako mabigyan maakit pa kaya. I will just wear something casual. Or I will consider your suggestion" at tuluyan ko na ngang pinakawalan ang aking tawa. parehas na lamang kaming natawa ni Amanda sa aking tinuran. "go girl! hindi kita pipigilan. Mas gugustuhin pa kitang maging sister in law kesa dun sa Samantha na yun" naiinis na turan niya. "Be here at 6. Don't be late! See you! bye" dugtong pa niya. Napapailing na lang na pinatay ko ang tawag at tinapos ang aking ginagawa. Nagsuot muna ako ng maiksing shorts, litaw talaga ang makikinis at mahahaba kong legs. Nagsuot din ako ng white sando. Bagay na bagay talaga sa akin ang mga ganito talagang lumilitaw ang hubog ng aking katawan. Nagpaikot pa ako ng tatlong beses sa harap ng salamin bago tuluyang lumabas ng aking silid. Tuloy tuloy na akong bumaba sa hagdan at tumuloy sa dining room kung saan nakahain ang aking pananghalian. Natakam naman ako sa niluto ni nanay Delia na tortang talong, adobong baboy at pritong itlog. Niluto talaga ni nanay ang mga paborito ko. Mukhang mapaprami na naman ako ng kain nito. Pero kahit kumain ako ng kumain hindi ako tumataba. Hindi ako payat ha. Katamtaman lang ang sukat ng aking katawan. Matapos kong kumain ay sya namang dating ng isang taong hindi ko inaasahang darating dito sa pamamahay namin. Nandito ako ngayon sa sala, nanonood ng mga TV shows habang ang aking panauhin ay mataman na nakatingin sa akin. Pansin ko pa ang bahagyang paglunok nito at tila ba pawisan ang noo kahit naman naka-on ang aircon dito sa living room. "What are you doing here? Kung naparito ka para ipagtanggol ulit iyong kabit mo, makaka alis kana" Masungit kong turan kay Diego. Yes, si Diego na walang puso. Hindi man lang masuklian ang pagmamahal ko sa kanya. "Hindi mo man lang ba ako papaupuin, little brat?" kunot noong turan ng hinayupak na ito, "edi umupo ka" pabalang kong sagot Basta na lang syang naupo sa harap ko habang ako naman ay nakatitig lamang sa TV at nagkukunwaring nanonood. Kahit ang totoo ay kinikilig ako dahil nandito siya. Naiinis lang ako dahil palagi ako nitong tinatawag na little brat. Anong akala niya sa akin spoiled brat. No. Hindi ako ganun. Maayos akong pinalaki ni Nanay Delia. "Hindi ko na nagugustuhan ang mga ginagawa mo, Celine. Samantha is older than you. Why did you have to push her and pound her with your canvass" Mahabang sermon ni manong Diego. "Naparito ka lang ba para sermonan ako? Look, if that's what you believe. I don't care." Naiirita na ako sa kanya. Palagi na lang nyang pinagtatanggol ang chararat na yun. "Diego, can't you see? I am so madly in love with you. Why can't you just reciprocate the love that I am showing you. I love you, Diego" Mahaba kong litanya sa kanya. Bahagya pa akong lumapit sa kinaroroonan niya. "I know" Kumpiyansa niyang turan. Hindi nakaligtas sa akin ang bahagya niyang pag ngisi
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD