@สองเดือนต่อมา
"อะไรเนี่ยธีร์ นายจะพาฉันไปไหนกันแน่ เล่นปิดตาแบบนี้ฉันก็ตกใจเหมือนกันนะ" ขนมหวานบ่นไม่หยุด เพราะเธอถูกธีร์จับปิดตาตั้งแต่อยู่ที่เพ้นท์เฮ้าส์ จากนั้นเขาก็พาเธอออกมา โดยที่เธอไม่รู้เลยว่ากำลังถูกเขาพาไปที่ไหน ทุกอย่างมันมืดสนิท รู้สึกแค่ว่ารถกำลังแล่นออกไปเรื่อยๆ ด้วยความเร็ว
"ใจเย็นๆ นะครับ ไม่เป็นอะไรหรอก"
"ก็นายเล่นปิดตาฉัน"
"เซอร์ไพรส์ไงครับ เปิดตอนนี้พอไปถึงก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ"
"เซอร์ไพรส์อะไรของนายเนี่ย ฉันชักจะเริ่มไม่เซอร์ไพรส์แล้วนะ"
จากคำว่าเซอร์ไพรส์มันจะกลายเป็นความกลัวซะมากกว่าน่ะสิ เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร และก็ไม่รู้เลยว่าไอ้เซอร์ไพรส์ที่ว่ามันคืออะไร จะว่าเป็นวันเกิดก็ไม่ใช่ เพราะเธอจำได้หมด วันเกิดตัวเอง วันเกิดลูก หรือแม้กระทั่งวันเกิดของเขาเอง และก็ไม่ได้มีวันสำคัญเนื่องในโอกาสอะไรด้วย
"ธีร์ถึงหรือยังเนี่ย ฉันเวียนหัวนะ"
"ใกล้แล้วครับ"
ไ
