โฟร์...
ถึงฉันจะชอบหวีดหนุ่มๆ วิศวะเป็นปกติแต่สำหรับคนนี้ฉันจะหวีดเขาไม่ได้ เขาเป็นเพื่อนของว่าที่แฟนเพื่อนฉัน ฉันต้องห้าม ห้าม ห้ามหวีดห้ามสะดีดสะดิ๊งกับเขาเด็ดขาด
ร้อยวันพันปีไม่เค๊ยไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมาช่วยฉันสวมรองเท้าแถมยังทำให้เขินในระยะประชิดได้แบบนี้ เจอแทนคนนิ่งๆ คนนี้เข้าไปฉันถึงกับไปไม่เป็นเลย ถึงจะเป็นแค่การมโนที่ฉันสร้างขึ้นมาเองว่าเขาใส่ใจฉันก็เถอะ เพื่อนกัน เพื่อนกันท่องไว้ยัยโฟร์ เพื่อนกัน!!
" แทนจะไปไหนป่าว เดี๋ยวเราพาไป "
พอฉันจ่ายเงินเสร็จฉันก็เดินมาหาคนที่ยืนกดโทรศัพท์รอฉันอยู่ก่อนจะถามเขาบ้าง ก็เขาพาฉันมาซื้อรองเท้าแล้วฉันก็อยากจะพาเขาไปเดินเล่นหรือซื้อของบ้างถ้าเขาต้องการน่ะนะ
" ไปกินข้าวกันมั้ย เรายังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้า "
คนตรงหน้าเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะถามฉัน จะว่าไปฉันเองก็กินอะไรก่อนหน้านี้มาแค่นิดเดียวเองงั้นไปก็ได้มั้งหวังว่าคงไม่เป็นข่า
