ก้อย...
ฉันกับพี่เขาเราตกลงกันว่าจะนั่งกินมื้อเช้าที่โรงอาหารและแวะไปหาแม่ก่อนจะกลับบ้าน เพราะฉันกลัวว่าอาหารที่ซื้อมานั้นจะเย็นเสียก่อน อีกอย่างประโยคก่อนหน้านี้ของพี่เขาก็ชวนให้ฉันนั้นคิดลึกไปอีกถึงต่อมาพี่เขาจะบอกว่าพูดผิดก็เถอะ
" เราอยากไปไหนมั้ย หรือว่าอยากได้อะไรหรือเปล่าครับเดี๋ยวพี่พาไป "
คนข้างๆที่กำลังเดินออกมาจากห้องแม่ หลังจากที่แวะไปหาแม่ด้วยกัน
" พี่ไปส่งฉันที่บ้านก็ได้ค่ะ พักร้อนทั้งทีพี่จะได้กลับไปพักผ่อนกับครอบครัว "
ฉันหันไปบอกคนข้างๆก่อนจะส่งยิ้มบางๆให้
ตั้งแต่ที่รู้จักกับพี่เขามาฉันก็รู้ว่าการเป็นหมอนั้นมันไม่ได้สบายอย่างที่คิด เราอาจจะต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปรอหมอที่โรงพยาบาลเวลาไม่สบาย ส่วนหมอก็เข้ามาสายๆแล้วก็ทำเหมือนไม่รีบร้อนอะไร แต่กลับกันความจริงนั้นหมอส่วนมากออกเวรตอนเช้าและกลับเข้าบ้านตอนสายๆ แล้วก็กลับมาทำงานต่อเลย ส่วนที่หมอไม่ได้รีบร้อนอะไรทำเหมือนชิวไปซ
