เดจาวู
1244 Words
ก้อย...
หลายวันมาแล้วที่ฉันกับพี่เขาไม่ได้เจอกันมีเพียงข้อความจากแอพพลิเคชั่นไลน์เท่านั้นที่พี่เขาจะส่งข้อความมาทิ้งไว้ ส่วนข้อความที่ฉันส่งกลับไปจะถูกเปิดอ่านในวันถัดไปหรือตอบกลับมาในอีกวัน
ฉันไปหาแม่ที่โรงพยาบาลก็ไม่เจอพี่เขา ไปนอนเฝ้าแม่ก็ยังไม่เจอพี่เขา แม่บอกกับฉันว่าช่วงสองสามวันที่ผ่านมามีหมอท่านอื่นมาเช็คอาการของแม่แทนพี่เขา เมื่อถามถึงพี่เขาหมอที่มาแทนก็บอกกับแม่ว่างานพี่เขายุ่งมากแล้วก็มีเคสด่วนเยอะไปหมด
ติ้ง!!
เสียงแอพพลิเคชั่นไลน์ที่ดังขึ้นทำให้ฉันที่กำลังเดินออกจากออฟฟิศต้องรีบควานหาโทรศัพท์เป็นการด่วน จะว่าไปฉันก็คิดถึงพี่เขาเหมือนกันนะ ตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้อ่านไลน์ แล้วก็ยิ้มคนเดียวทุกครั้งที่เลื่อนอ่านข้อความเดิมๆ
Phak SUR >>> เลิกงานแล้วใช่มั้ยครับ
Koy >>>
Phak SUR >>> วันนี้ว่างแล้วไปกินข้าวข้างนอกกัน
Koy >>>
Phak SUR >>> รอหน้าตึกนะครับ
Koy >>>
ข้อความในแอพพลิเคชั่นไลน์ที่ฉันเปิดอ่านแล้วต้องยิ้มตามเพียงเพราะเห็นชื่อคนที่ส่งมาปรากฎที่หน้าจอ ให้ตายเถอะทำไมต้องดีใจด้วยนะกะอีแค่ได้เจอหน้าเขาเนี่ย
" ไม่ได้เจอตั้งนานพี่คิดถึงน้องมากเลยรู้มั้ยครับ "
คนที่เปิดประตูรถรอฉันอยู่พูดยิ้มๆ คนบ้าอยู่ๆก็มาบอกคิดถึงกันเอาดื้อๆแบบนี้ได้ยังไง
" พี่ว่างนักหรือไงถึงได้มาเที่ยวบอกคิดถึงคนอื่นไปทั่วแบบนี้ "
ฉันถามพลางยู่หน้าใส่คนที่ยืนเปิดประตูให้ก่อนจะเข้าไปนั่งในรถ
" คิดถึงคนอื่นที่ไหนกัน พี่บอกคิดถึงแฟนพี่ต่างหาก "
คนข้างๆยื่นหน้าเข้ามากระซิบๆใกล้ๆก่อนจะปิดประตูลง ฉันได้แต่มองตามร่างสูงๆเดินอ้อมมานั่งประจำที่ของตัวเองอย่างนิ่งๆ ไอ้พี่หมอบ้า
" น้องอยากไปไหนมั้ย อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า "
คนข้างๆหันมาถาม
" ไม่ค่ะฉันกินอะไรก็ได้ "
" กินอะไรก็ได้หรอ งั้นกินพี่ได้มั้ยอะ "
พูดแล้วยังจะหันมายิ้มอีก มุกบ้าอะไรเนี่ยห่วยชะมัด
" เงียบไปเลยพี่อะ มารับแล้วก็ชอบกวนประสาทฉันอยู่เรื่อย "
ฉันว่าพลางยู่น่าใส่
" มีร้านแนะนำมั้ยครับ "
" ไม่มีค่ะ พี่ล่ะอยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย "
ฉันถามกลับ
" กินน้องไง "
" พี่ภาค!! "
" ก็น้องถามว่าพี่อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย "
ยังอีก
" แล้วพี่ก็ตอบว่ากินฉันเนี่ยนะ "
" ก็น้องเป็นคนพิเศษของพี่ไง ของพิเศษที่พี่อยากกินก็น้องไงยังไม่พิเศษอีกหรอ "
เฮ้อ!! หน้าตาเฉยมากแล้วฉันก็อยากจะกรอกตามองบนกับมุกเห่ยๆของพี่เขาเหลือเกิน ถ้าจีบสาวแล้วไม่รุ่งอยากบอกพี่เขาให้กลับไปนั่งนิ่งๆให้ผู้หญิงวิ่งเข้าหาเองดีกว่า
" เลิกคุยเลยนะเรื่องของกินเนี่ย แวะร้านข้างทางตรงไหนก็ได้สักร้านค่ะไม่งั้นก็ในห้างก็ได้แล้วแต่พี่เลย "
ฉันตัดบท
" เจอพี่แล้วหงุดหงิดหรอครับ "
คนข้างๆหันมาถามก่อนจะหันกลับไปมองถนนต่อ
" ถ้าตอบว่าใช่ล่ะคะ "
" ก็เรื่องของน้องสิครับ "
เอ๊ะ!!
" หมายความว่ายังไงที่พี่พูดอะ "
ฉันรีบหันไปถามคนข้างๆทันที เรื่องของฉันงั้นหรอ?
" น้องจะหงุดหงิดที่เจอพี่ก็เรื่องของน้อง รู้แค่ว่าพี่ดีใจที่เจอน้องก็พอแล้ว "
พูดแล้วหันมาฉีกยิ้มให้ฉันแล้วก็หันกลับไปนี่คืออะไร เป็นประสาทหรือไงหรือรักษาคนไข้จนเพี้ยนไปแล้ว
" ชื่อไลน์พี่อะ ฉันว่าจะถามหลายครั้งแล้ว "
ฉันคิดอะไรออกก็เลยชวนเปลี่ยนเรื่องคุยไปเลยไม่งั้นฉันต้องเป็นบ้าตามพี่เขาแน่ๆ
" ก็ชื่อพี่ไงครับ "
" แล้ว SUR ล่ะคะ "
" อ๋อ SUR ย่อมาจาก Surgical ครับหมายถึง การศัลยกรรมหรือการรักษาด้วยการผ่าตัดครับ เป็นแผนกที่พี่ประจำอยู่ "
แบบนี้นี่เอง ฉันพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่พี่เขาอธิบายกระจ่างสักทีนะทีนี้
" คิดว่าเป็นชื่อสาวๆหรอครับ "
" ใครคิดกันพี่อย่ามามั่วสิ "
" เปลี่ยนจาก SUR เป็น Koy ก็ได้นะพี่เต็มใจ "
คนข้างๆพูดยิ้มๆ
" เกี่ยวอะไรกับชื่อฉันล่ะ แล้วก็ไม่ต้องเอาชื่อฉันไปต่อท้ายชื่อไลน์พี่เลยนะ "
ฉันหันไปยู่หน้าใส่
" ไม่ดีหรือไงใครที่แอดพี่มาก็จะได้รู้ไปเลยว่าแฟนพี่ชื่อก้อย "
" ใครบอกว่าฉันเป็นแฟนพี่ "
เอี๊ยด!!
" พูดแบบนี้อยากเป็นเมียพี่หรอครับ "
คนข้างๆเบรครถกระทันหันพลางหันมากระตุกยิ้มมุมปากให้ฉัน โธ่เอ้ยฉันไม่ชอบเวลาที่พี่เขาทำหน้าแบบนี้แล้วก็พูดแบบนี้กับฉันเลย ฉันกลัวนะ
" พี่เลิกพูดแบบนี้แล้วก็เลิกทำหน้าแบบนี้เลยนะ "
ฉันโวยวาย
" มานี่มา "
" ว๊ายพี่ภาคปล่อยฉันนะ "
ฉันดิ้นไปมาเมื่อคนข้างๆเอื้อมมือมาปลดเบลท์ฉันออกก่อนจะดึงฉันให้ไปนั่งบนตักเขา สถานการณ์แบบนี้เหมือนเดจาวูครั้งที่พี่เขาบังคับให้ฉันเป็นแฟนเขาวันนั้นเลย ฉันกลัวนะ
" ถ้าพูดดีๆแล้วไม่ชอบ ทำดีด้วยแล้วไม่โอเคคราวนี้พี่ไม่ใจเย็นกับน้องแล้วนะครับ "
เสียงทุ้มแผ่วเบากระซิบบอกข้างๆหู ทำเอาฉันขนลุกซู่อย่างบอกไม่ถูก
" พี่ปล่อยฉันได้แล้ว เดี๋ยวมีคนมาเห็นนะ "
ฉันว่าพลางแกะวงแขนแข็งแกร่งออกแต่พี่เขายิ่งรัดฉันแน่นขึ้นไปอีก
" พี่จอดหลบมุมไม่มีคนเห็นหรอก ที่สำคัญฟิล์มดำขนาดนี้ถึงพี่ทำมากกว่าจับน้องมานั่งตักคนข้างนอกก็ไม่รู้หรอกว่าเราทำอะไร "
" .......... "
" หรือว่าจะทำอะไรที่มากกว่านั่งตักดีหื้ม "
เสียงทุ้มกระซิบถาม หัวใจฉันที่เต้นโครมครามอยู่ตอนนี้แทบทะลุออกมา ไม่นะพี่ภาคฉันไม่โอเคกับโหมดนี้ของพี่เลย
" พี่ปล่อยฉันก่อนนะนะ "
" พูดดีๆกับพี่ก่อนสิครับ "
" พี่ภาคปล่อยก้อยเถอะนะ ก้อยหิวข้าวแล้วอะนะนะ "
ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะหันไปอ้อนคนที่ฉันนั่งตักเขาอยู่ โธ่เอ้ยหมดกัน!! ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย
" คราวหลังทำตัวน่ารักๆแบบนี้กับพี่บ่อยๆนะครับ ไม่อย่างนั้นพี่จะเลิกให้น้องเป็นแฟนแล้วเปลี่ยนมาเป็นเมียพี่แทนโอเคมั้ยครับ "
รอยยิ้มมุมปากร้ายกาจของคนตรงหน้าส่งมาให้ฉันพลางเชยคางฉันขึ้นให้สบตากับเขา ฉันว่าถ้ายัยหนาวโชคดีที่ปฎิเสธพี่เขาไปงั้นฉันคงโชคร้ายที่ได้พี่เขามาเป็นแฟนแล้วล่ะ
- Writer
