“เลิกสำออยลุกขึ้นมา”
“ขอนอนสักหน่อยได้ไหมคะ หนูง่วง”
“ถอดเสื้อผ้าออก”
“ไม่เอาได้ไหมหนูไม่สบาย”
“คิดอะไรอยู่ ฉันไม่ได้หื่นขนาดนั้น เร็ว!! ” อเดลดึงผ้าห่มออกจากตัวของเธอ เมเบลจำใจลุกขึ้นนั่ง เธอถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงชุดชั้นในสีขาวลายลูกไม้ เขาเริ่มเช็ดตัวให้กับเธอ
“อื้ม หนาว ไม่เอา“
“เรื่องมากวะ เอามือออก” อเดลทำเสียงดุ เมเบลยกมือขึ้นมากอดตัวเอง จ้องมองเขาด้วยสายตาออดอ้อน
“ก็หนูหนาวนิคะ ปิดแอร์ได้ไหมคะ”
“เริ่มเยอะวะ” อเดลบ่น เขาเช็ดตัวให้เธออีกครั้ง ก่อนจะเดินมาปิดแอร์ เมเบลซุกตัวเข้าใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ “มีอะไรจะคุยกับฉัน”
“หนูลืมไปเลย คือ….”
“จะพูดไหม ไม่พูดก็กลับบ้านไป อย่ามาตายที่บ้านฉัน”
“ชิ ใจร้ายไม่เคยเปลี่ยน กล้าปล่อยให้หนูตายจริงๆ หรอ” เมเบลมุ้ยหน้าใส่เขา อเดลชะงักเล็กน้อย เมื่อเห็นการกระทำของหญิงสาว คงเป็นเพราะพิษไข้เธอถึงได้ทำตัวน่ารักแบบนี้กับเขา
“พูดมา”
“ก็.. พี่เดล
