เต้าถันกลมกลึงถูกเคล้นคลึงไปมา ด้วยสองมือของอเดล ใช่ว่าเมเบลจะไม่รู้ว่าการกระทำของเขามันหมายความว่าเช่นใด หญิงสาวไม่ได้รังเกียจสัมผัสจากชายหนุ่มแม้แต่น้อย เธอยินดีมอบกายให้กับคนที่รัก ถึงแม้เขาจะไม่ได้รักเธอตอบ แต่ครั้งแรกของเธอ เป็นเขาที่ได้ไป แค่นี้เธอก็ไม่เสียใจเลยสักนิด
“อ๊าา อื้อ เบาหน่อย หนูเจ็บ อื้ม” เมเบลครางออกมา เมื่อปากเขาขบเม้นเม็ดถันสีหวานจนมันแดงเถือก ก่อนใบหน้าคมจะเลื่อนลงต่ำไปยังหน้าท้องแบนราบที่เขาเคยสัมผัสมันตอนอยู่ข้างในห้อง “อ๊ะ ไม่เอาตรงนี้ได้ไหมคะ” คำพูดของเธอทำให้เขาหยุดชะงัก เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเธออีกครั้ง
“รู้ว่าฉันจะทำอะไร” อเดลถาม หญิงสาวพยักหน้า “จะเอาตรงไหน”
“นะ ใน ห้องได้ไหมคะ” เมเบลจำใจพูดออกมาอย่างเขินอาย เธอหลบสายตาคมคู่นั้น แก้มขาวมีสีเลือดขึ้นมาทันตาเห็น
“ลุกขึ้น” อเดลสั่งเสียงห้วนหน้าตาของเขายังเรียบเฉย ริมฝีปากหนามีลิปสติกสีหวานของเธอติดอยู่ โดยที่เ
