Sessiz Tanıklar
Gece boyunca Ankara’nın dışında bir çiftlik evine çekilmişlerdi. Bora, Asuman ve Yusuf… üçü de farklı yaralar taşıyan ama aynı cephede yer alan savaşçılardı artık.
Asuman, laptopun başında, kulüpte kaydedilen ses kaydını defalarca dinledi. Her cümleyi, her vurguyu analiz etti. Aziz’in konuşmaları; korku değil, kibir içeriyordu. Ve bu, onun zaafıydı.
Yusuf ise ellerini ovuşturuyordu durmaksızın.
— “Bu ses kaydı yeterli değil ağabey. Aziz’i bu işten mahkemeye taşırsın, ama beraat eder. Onun bildiği isimleri ortaya dökmeden bu savaş kazanılmaz.”
— “Senin bildiklerin?” dedi Bora.
Yusuf başını öne eğdi.
— “Beni kandırdılar. O dosyalara ulaşmamı sağladılar. Ama sonra her şey kapandı. İçinde milletvekillerinin, medya patronlarının isimleri vardı. Ama benim erişimimi kilitle
