Mardin’in eski çarşısının ardında kalan, küçük ama güçlü bir yapı yükselmeye başlamıştı.
Adı: Zeynep Kadın Merkezi.
Asuman, artık yalnız değildi.
Zeynep’in hatırasına yemin etmiş kadınlar, onun etrafında toplanıyordu.
İçlerinden kimisi çocuk yaşta evlendirilmişti, kimisi susturulmuş, kimisi dövülmüş ama kimseye anlatamamıştı.
Şimdi ilk defa dinleniyor, ilk defa kendilerine ait bir yerin kapısından içeri giriyorlardı.
---
Merkezin ilk günüydü.
Avluya asılan bez afişte şunlar yazıyordu:
> “Korkma. Anlat. Dinliyoruz. Adalet buradan yükselecek.”
İçeride Asuman, gönüllü bir psikolog ve iki sosyal hizmet uzmanıyla hazırlık yapıyordu.
Havin, İstanbul’dan gelmişti destek için.
Artık evli bir kadın olarak, yaşadıklarını arkada bırakmak istese de bu mücadelenin bir parçası olmadan ede
