Sessiz Tanık
Sabahın ilk ışıkları Mardin’in taş evlerine usulca dokunurken, Bora eski evrakların arasında bir not buldu. Sararmış bir kâğıda titrek el yazısıyla yazılmıştı. Kenarında sadece bir isim: "Rukiye."
Nurettin hemen tanıdı o ismi.
— “Konağın eski hizmetçisi…
Yıllar önce Halil Ağa’nın hanımına bakardı.
Sonra bir gün ansızın gitti. Ne olduğunu kimse bilmez.”
Asuman’ın gözleri ışıldadı.
— “O hâlde biliyordur.
Feride’yi, susturulan gerçeği, her şeyi...”
Bora başını salladı.
İz sürme vaktiydi.
---
Mardin’in yüksek yamaçlarındaki Zilan Mahallesi’nde küçük bir evin kapısı çalındı.
Rukiye, bastonuna yaslanarak kapıyı açtı.
Bora kendini tanıttı, ardından Feride’nin ismini fısıldadı.
Kadının gözleri yaşla doldu.
— “Feride…
O gülüşü hâlâ kulaklarımda.
Ama o sabah… O sabahı
