Mardin güneşinin altında taş evler sarı altın gibi parlıyordu. Tozlu sokaklardan esen rüzgar, yılların sırlarını fısıldıyor gibiydi.
Asuman, çocukluğunu geçirdiği bu topraklara yıllar sonra tekrar ayak basarken, yüreği hem ağrıyor hem de sertleşiyordu.
Zeynep’in mezarından sonra ilk durağı belliydi: Demiralp Konağı.
Çünkü sırların başladığı yer burasıydı. Ve o sırlar, en çok kadınların yüreğinde gömülüydü.
---
Demiralp Konağı…
Bora’nın annesi Huriye Hanım, sedirde oturmuş, ince oyalı tülbenti ellerinde çeviriyordu.
Yüzü zamanla çatlamış bir toprak gibi…
Ama bakışları hâlâ delici.
Kapı çaldı.
Hizmetçi içeri girdi.
— Huriye Hanım, Asuman Altun geldi.
Huriye hafifçe irkildi.
Adı duyduğunda alnındaki çizgiler derinleşti.
— İçeri al.
---
İki kadın, yıllar sonra ilk kez göz göze
