ALİNA SOĞUER TANIRHAN
Bazen söze nereden başlayacağını bilemezsin . Hayatın seninle oyun oynadığını düşünürsün ve tam ortasından, en hassas yerinden başlarsın işte. Tam o noktadaydım. Kağan'ın gözlerine bakıyordum; göz kapakları ağır ağır kapanıyordu. Öfkem kendimden büyüktü, içimi kemiren duyguların en acısı ise kaybetme korkusuydu.
"Taylan! ARKADA NE VARSA GETİR! HEMEN!
Taylan'ın yüzündeki çaresizlik her şeyi anlatıyordu. Hızla arabadan bir şeyler kapıp geldi, yarasına bastırmaya başladı. Gözlerimden sıcak yaşlar boşanıyordu. Kağan'ın bilinci çoktan kapanmıştı. Yer, onun kanıyla kızıl bir göle dönüşmüştü.
"Kraliçe, bırak..."dedi Taylan, sesi titreyerek.
Aras ve Atlas, Kağan'ı kaldırıp araca taşırken kuzenlerime baktım. Gözyaşlarımı sertçe sildim.
"O adamı alın ve bana getirin.
