Geçmiş gün yüzüne çıktı . Şimdi anahtarlar ve harita bir araya gelmeli . . .
Alina sessizce karşısındaki adamı dinliyordu . Kaşlarını önce çatıyor , sonra hızla toparlıyordu.
Gecenin karanlığı , şehrin sokaklarına sızmıştı. Elektrik direkleri , geceye inat ışıltılı nöbetlerini tutuyordu .
Karşı taraf konuşmasını bitirdiğinde Alina , kısa ve net konuştu :
“Tamam , ben hallediyorum Mark . Gerisi bende . Her şey için teşekkürler .”
Telefonu kapattığında ellerini yumruk yapmıştı. Haberler iyiydi . . . ama aynı zamanda kötü.
Bir süre pencereye yöneldi . Dışarının karanlığına bakarken , içindeki sıkıntı büyüyordu .
Tam “buldum” derken, yeniden “kaybetmeye” çok yaklaşmıştı.
Bakışlarını camdan çekip arkasında bir çınar ağacı gibi duran adama çevirdi .
Gözlerinde bir merak vardı . . . a
