ฉันขับรถพานายนูโวมาที่โรงพยาบาล ‘สุขกาย สุขใจ รักษาดีเอย’ แค่ชื่อโรงพยาบาลก็น่าเข้าทำการรักษาแล้วใช่ไหม ฉันจัดการเปิดประตูรถพยุงร่างสูงใหญ่ของนูโวเดินเข้าไปในโรงพยาบาล ทันทีที่ฉันย่างกรายเข้ามาเหยียบหน้าประตูทางเข้า บุรุษพยาบาลก็รีบเอารถเข็นมารอรับนูโวอย่างรวดเร็ว
อาการอีตานี่ใกล้โคม่าเต็มทน…
บุรุษพยาบาลเข็นรถเข็นที่มีร่างของนูโวนั่งประทับอยู่เข้าไปภายในห้องฉุกเฉิน ผู้คนที่อยู่ในละแวกบริเวณนี้ต่างส่งสายตาของตัวเองมองนูโวด้วยความเร็วแสง เนื่องจากกว่าความหล่อ (มาก) เข้าไปกระทืบเบ้าตาใครหลายๆ คน นี่ขนาดพวกเขาเห็นตอนที่อีตานี่ไม่สบายนะ ยังเหลียวหลังกันซะคอแทบหลุด อย่างนี้ถ้าได้เห็นตอนที่สภาพดีไม่ป่วยไม่ไข้จะขนาดไหนกัน
“สวัสดีค่ะ คนไข้เป็นอะไรมาคะเนี่ย”
นางพยาบาลที่ไม่ค่อยสาวแล้วเดินเข้ามาถามอาการ บัดนี้พี่บุรุษพยาบาลที่ทำหน้าที่เข็นรถก่อนหน้าได้เดินจากไปแล้ว ไปแบบทื่อๆ เสมือนหุ่นยนต์ ไม่บอ
