ห่วงรักผูกใจ(รวงข้าว&ดีเดย์)

ไม่เคยลืม

รวงข้าว.....

เรา3คนนั่งรถสองแถวมาลงหน้าซุปเปอร์มาเก็ตแห่งหนึ่งในตัวเมืองเชียงใหม่เพื่อแวะซื้อของใช้และของสดเพื่อนำไปทำอาหารที่บ้าน

เพราะปรกติแล้วถ้าไม่จำเป็นฉันจะไม่ค่อยให้เด็กๆทานอาหารนอกบ้าน

น้องเดมี่จะแพ้อาหารทะเลค่ะ ส่วนน้องเดลี่ทานได้ทุกอย่าง เพราะแบบนี้ฉันจึงต้องทำอาหารทานเองมันสบายใจค่ะ

"แม่ขาาาา น้องอยากกินไอศครีมชอคโกแลตค่ะ" น้องเดมี่บอกขณะที่เรากำลังเดินผ่านร้านไอศครีม

"น้องก็อยากกินไอศครีมรสสตรอเบอรี่ค่ะแม่ขาาาา" พี่อยากกินน้องก็อยากกินด้วย ^ _ ^

"ได้ค่ะ แต่ให้แค่คนละถ้วยนะคะ"

ที่บอกแบบนั้นเพราะมีครั้งหนึ่งฉันพาพวกเด็กๆมาซื้อของที่ห้างนี่แล่ะค่ะแล้วก็เจอกับพี่ริว รุ่นพี่ที่เคยเรียนด้วยกันสมัยมัธยมเราไม่ได้เจอกันหลายปีแล้วค่ะ มาเจอกันอีกทีฉันก็เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวไปซะแล้ว >_<

ตอนนั้นพี่ริวเจอเด็กครั้งแรกค่ะ เลยเลี้ยงไอศครีมเด็กทั้งสองคน รู้มั้ยคะว่าเด็กๆทานไปคนกี่ถ้วย???....... คนละ3ถ้วย!! กลับบ้านไปคือเด็กๆไม่ทานอาหารเย็นเลยค่ะ ครั้งนี้ฉันเลยต้องบอกเด็กๆไว้ก่อน

"ได้ค่าาา น้องสัญญา น้องจะกิน1ถ้วย"เดมี่บอกพร้อมกับยกนิ้วชี้ขึ้นมา1นิ้ว

"น้องก็สัญญาด้วยค่าแม่ขา"เดลี่ก็ทำตามพี่สาว

ฉันยิ้มให้เด็กๆก่อนจะพาเด็กๆเข้าไปในร้าน

ตื๊ดดดดดดด ตื๊ดดดดดด เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายดังขึ้น

"สวัสดีค่ะพี่พิม" พี่พิมเป็นพี่ที่รู้จักกันตอนที่ฉันพาลูกๆไปฉีดวัคซีนที่ รพ เราสองคนเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวด้วยกันทั้งคู่เลยคุยกันได้และเข้าใจในหัวอกของคนที่ต้องเลี้ยงลูกคนเดียว พี่พิมดีกว่าฉันตรงที่พ่อของลูกพี่พิมเขาส่งเงินค่าเลี้ยงดูมาให้ทุกเดือนพี่พิมเลยไม่ต้องทำอะไร เลี้ยงลูกอย่างเดียว ส่วนฉัน....พ่อของลูกยังไม่รู้เลยค่ะว่าตัวเองมีลูกสาวแถมยังมีตั้ง2คน -_-

("น้องข้าวอยู่บ้านมั้ยพี่จะเอาแบบชุดไปให้น้องข้าวตัดให้พี่หน่อย")

"ตอนนี้ข้าวมาซื้อของที่ห้างค่ะพี่พิม"

("งั้นพรุ่งนี้เช้าพี่จะแวะไปหาที่บ้านนะ")

"ได้ค่ะ แต่พี่พิมมาสัก10โมงได้มั้ยคะ"

("ได้จ๊ะ")

"ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่พิม"

("จ้า ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ")

หลังจากวางสายจากพี่พิมเสร็จฉันก็มาสนใจเด็กน้อย2คนตรงหน้าที่ตอนนี้ปากเลอะไปด้วยไอศครีมรสโปรด ฉันหยิบทิชชู่ไปเช็ดให้ทั้งสองสาว

"อร่อยมั้ยคะลูก"

สาวน้อยพยักหน้าแทนคำตอบเพราะไม่ว่างจะตอบในตอนนี้

เด็กสองคนนี้ทำให้ฉันคิดถึงใครคนนึงขึ้นมา

ใครคนนึงที่ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นยังไงบ้าง

เขาจะคิดถึงฉันเหมือนที่ฉันคิดถึงเรารึเปล่า??

แต่คงไม่หรอกมั้ง เพราะเราจากกันด้วยความไม่เข้าใจและฉันเองก็ไม่ได้อธิบายอะไรด้วย ปล่อยมันไปตามกาลเวลา เคยคิดมาตลอดว่า เวลาจะทำให้ลืมได้สักวัน

แต่จะให้ลืมได้ยังไง เพราะเด็กผู้หญิงสองคนนี้ยังไงล่ะที่ทำให้ลืมเขาไปไม่ได้ ยิ่งมองหน้าลูกก็ยิ่งคิดถึง จนถึงตอนนี้เขาก็คงยังไม่รู้ว่ามีเด็กน่ารักสองคนนี้ที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกของเขาอยู่บนโลกใบนี้

ฉันไม่รู้หรอกว่าถ้าวันนึงเขารู้ เขาจะรับได้มั้ย เขาจะยอมรับเด็กทั้งสองคนนี้ได้รึเปล่า เพราะเขาเคยบอกมาตลอดตอนที่คบกันว่าเขาไม่อยากมีลูกเขาไม่อยากรับผิดชอบชีวิตใคร

ดีเดย์........

"น้าเดย์ค๊าบบบ กลับจากเมกาแล้วทำไมไม่มาหายูฟ่ากับยูโดเลยค๊าบบบ"ยูฟ่าหลานชายคนโตโทรมาหาขณะที่ผมกำลังนั่งเคลียร์เอกสารอยู่ที่ห้องทำงานของผู้เป็นมารดา ที่ทิ้งงานไว้ให้ทำ

"น้าทำงานอยู่ครับ ไว้ถ้าน้าว่างน้าจะรีบบินไปหาเลยนะ"

"ขอของฝากด้วยนะค๊าบบ"ยูโดหลานชายคนเล็กตะโกนถามหาของฝากทันที

"ได้ครับเดี๋ยวน้าเอาไปให้ทั้ง2คนเลย

หลังจากวางสายจากหลานชายทั้งสองคนผมก็นั่งเซ็นต์เอกสารจนครบ และกำลังจะไปสนามบินเพื่อไปรับจัสมิน ที่เป็นทั้งเพื่อนเที่ยวและคู่นอนที่ตอนนี้เธอกำลังจะถึงไทยแล้ว ผมกับจัสมินรู้จักกันตอนที่ผมเรียนอยู่ที่นั่น จัสมินเป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกัน เธอมีอาชีพเป็นนางแบบชุดชั้นในที่ดังที่สุดในอเมริกาตอนนี้ ใครๆก็รู้จักเธอกันทั้งนั้น ผมกับเธอรู้จักกันและมีอะไรกันได้หลายเดือนแล้วล่ะ ผมเจอเธอที่ผับแห่งหนึ่ง ตอนแรกผมไม่รู้หรอกว่าเธอคือใครจนเธอแนะนำตัวนั่นแล่ะ เธอเข้ามาตีสนิทกับผม ผมผู้ชายนะผู้หญิงสวยๆหุ่นเอ็กซ์ๆมาให้ท่าแบบนี้ใครมั่งจะไม่ชอบ โดยเฉพาะผู้ชายอย่างผม และคืนนั้นเราก็มีอะไรกันทั้งที่เจอกันครั้งแรก ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเธอซิงรึเปล่า เรานัดเจอกันทุกครั้งที่ต้องการและผมก็ตอบแทนเธอด้วยเครื่องประดับหรือไม่ก็กระเป๋าราคาแพง

แม้ว่าเธอจะพยายามแค่ไหนที่จะให้ผมยอมรับเธอเป็นแฟน แต่คนอย่างผมน่ะเหรอจะสนใจ ผมไม่เคยแคร์ ผมไม่อยากคบใครเป็นแฟน ผมชอบอยู่แบบนี้ อยู่แบบที่ตัวเองต้องการ อยู่แบบไม่ต้องห่วงใครไม่ต้องกังวลกับใครอีกคนที่มีอิทธิพลกับใจ

อยากจะไปไหนอยากจะทำอะไรก็ไม่ต้องแคร์ความรู้สึกของใคร ผมไม่อยากรู้สึกอะไรกับใครอีกแล้วล่ะ ผู้หญิงที่เข้ามาก็แค่ที่ระบายความต้องการทางกายเท่านั้น ถ้าเอาใจเก่งไม่งี่เง่าก็คุยกันได้นาน แต่ถ้าวุ่นวายก็ต้องจบในทันที

ที่ผมกับเธอยังมีสัมพันธ์กันอยู่ถึงตอนนี้เพราะผมยังติดใจลีลาเซ็กส์บนเตียงของเธอก็แค่นั้นไม่มีอะไรมากกว่านี้ ผมไม่ได้มีแค่จัสมินคนเดียว ผมมีไปเรื่อยของผมแล่ะ ถูกใจก็พากันจบที่เตียงนอน แต่จัสมินฉลาด ไม่ทำตัวงี่เง่าเธอเลยอยู่กับผมได้นานกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ

และที่เธอมาไทยครั้งนี้เพราะเธอบอกว่าช่วงนี้เธอเบื่อรับงาน เธออยากมาพักผ่อนที่ไทยและอยากมาหา ซึ่งผมก็ไม่ว่าอะไร อยากมาก็มาผมยังไงก็ได้อยู่แล้วล่ะ ประเทศไทยไม่ใช่ของผมคนเดียวซะเมื่อไหร่ ถึงจัสมินไม่มาผมก็ไม่เคยเว้นว่างห่างเรื่องผู้หญิงหรอกนะ สดๆร้อนๆก็เมื่อคืนกับสาวสวยที่เจอกันที่ผับ ชื่ออะไรก็ลืมไปละ แต่เธอเล่นเอาผมเมื่อยไปทั้งตัว แต่ผมก็ยังมีความรับผิดชอบนะ สายมาก็ยังเข้าบริษัทมาเซ็นต์เอกสารให้กับคุณหญิงแม่ ผมเป็นลูกที่ดีมั้ยล่ะครับ