ตอนที่2
865 Words
กลไกชีวิตทุกอย่างในโลกนี้ยังเหมือนเมื่อพันปีก่อน ยังมีโรงเรียน มหาลัย ร้านค้า อินเทอร์เน็ต และทุกอย่างที่คุณพอจะนึกออก
ผมชื่อนาราครับ ผมเป็นลูกเสี้ยวอสูรที่ใครๆ ก็เป็นกัน แต่ผมต่างจากพวกเขาโดยสิ้นเชิง เพราะผมไม่มีพละกำลังเฉกเช่นอสูรตนอื่นเลย
ผมมีพี่น้อง7คน ดีที่ตอนนี้ย้ายออกไปแล้ว4 เลยเหลือแค่ผมกับพี่5และพี่6 แม่ผมเป็นอสูรลูกเสี้ยวน้ำ รูปร่างท้วมตัวมีเกร็ด ขี้บ่น จู้จี้ หงุดหงิดง่ายและน่ากลัว แต่ไม่น่าเชื่อว่าร่างมนุษย์แม่จะสวยอย่างกับเทพธิดา นี่มันหลอกลวงกันชัดๆ
ส่วนพ่อเป็นอสูรหิน ผิวกายแข็ง ร่างท้วมตันตัวหนัก และน่ากลัว พ่อไม่ค่อยชอบอยู่ในร่างมนุษย์ อันที่จริงตั้งแต่เกิดมาผมก็ไม่เคยเห็นอีกร่างของพ่อเลยนะ แค่เคยได้ยินพี่ๆพูดกันว่าหล่อมาก เอาจริงผมไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลยจริงๆ
ส่วนพี่ๆ อีก6คนของผม บางคนก็มียีนพันธุกรรมเสี้ยวจากปู่ย่าตาทวดแสดงออกมาเป็นของพวกเขาเองที่ต่างกัน และแต่ละคนล้วนน่ากลัว
พวกผมเกิดจากไข่ และผมเป็นใบสุดท้ายที่ฟัก แถมถูกฟักเพราะที่5เอาลูกบอลมาปาใส่ด้วยสิ
ผมน่ะกลัวพวกเขาทุกคน เพราะผมดันโชคร้ายที่ไม่มีอะไรพิเศษเลย ยีนความเป็นมนุษย์ของบรรพบุรุษทุกคนคงมารวมกันที่ผมล่ะมั้ง
นั่นทำให้ผมตกเป็นเป้าโดนแกล้งตั้งแต่ที่บ้านยันที่โรงเรียน
แต่วันนี้ชีวิตผมจะเปลี่ยนไป ผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ที่ที่คนเจริญด้านอารยธรรมเขาอยู่กัน ที่ที่คนเขาเคารพกันด้วยสมอง
ปั่ก!!!
“โอ๊ยยย”
มีบางอย่างยิงมาที่หัวผม
“ไอ้ไส้เดือนเอ๊ย ฮ่าๆ ๆ ๆ”
“อ่อนแอชะมัด”
“นี่แค่ดีดเม็ดถั่วใส่นะ ถ้าเป็นก้านคะน้าแกคงตายไปแล้วฮ่าๆ ๆ ๆ ๆ”
พวกรุ่นปีเดียวกัน พอรู้ว่าผมไม่มีพลังก็เอาแต่คอยแกล้ง ผมคงทำได้แค่อดทน รอให้ถึงวัยผู้ใหญ่ ได้ทำงานดีๆ เรื่องราวแย่ๆ เหล่านี้อาจจะจบลง
ปั่ก!!! เม็ดถั่วอีกเม็ดลอยมาที่หัว
“ฮ่าๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”
เจ็บชะมัด เฮ่อ...จะที่ไหนก็ไม่ได้ต่างกันเลยนะ
ดีนะที่ยังพอมีกฎเข้มงวดเรื่องรังแกคนอ่อนแออย่างผมอยู่บ้าง ยังดีที่ไม่โดนฆ่าเหมือนช่วงหลายสิบปีก่อนที่ฆ่าแกงกันเป็นเรื่องปกติ
ภายในคลาสเรียน
ตั่บๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“อ้าๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”
“โอ้ววววว อ่าๆ”
“ซู้ดดดด”
เสียงเนื้อฟาดกันดังมาจากหน้าห้อง มีอสูรร่างกระทิงกำลังสมสู่อยู่กับอสูรร่างคนเพศชายและหญิงอยู่อย่างเปิดเผยบนโต๊ะภายในคลาสเรียน
ผู้หญิงคนนั้นนั่งถ่างขาหันหน้าให้ผู้ชายร่างมนุษย์กระหน่ำแทงอวัยวะเพศใส่ ส่วนด้านหลังผู้ชายร่างมนุษย์ก็เป็นอสูรร่างกระทิงที่เสียบดุ้นใหญ่เข้าออกรูทวารเป็นว่าเล่นเช่นกัน
ตั่บๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“อ่าๆ ๆ ๆ ๆ ซี๊ดดดด”
น้ำเสียวพวกเขาสาดกระเด็นออกมามากมาย ทั้งกลิ่นฟีโรโมนก็คละคลุ้งอยู่ในอากาศ ทำให้พวกอสูรตนอื่นเกิดความกำหนัดขึ้นตามไปด้วย
หลายคนเริ่มจับคู่กันทำเรื่องอย่างว่าแล้ว
ผมได้แต่นั่งนิ่งๆ ทำเป็นไม่สนใจ ทั้งที่รู้สึกต้องการเป็นอย่างมาก
คลืน~~~
เสียงปานประตูเลื่อนออก เป็นอาจารย์สอนภาควิชาคำนวณเดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางนิ่งเฉย
“กลับไปนั่งที่” เขาบอกเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวเกรง
“อ่าๆ ๆ ใกล้แล้วครับ ขออีกหน่อย ใกล้..อ่า” เจ้ากระทิงตัวต้นเรื่องบอกเสียงพร่าพรางเร่งเครื่องกระหน่ำแทง
ตั่บๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
พวกที่สมสู่กันอยู่รีบรัวแทงเพื่อให้หายจากความกำหนัด
“อ่าาาาาา”
น้ำกามระเบิดอัดในรูทั้งของอสูรร่างมนุษย์ชายหญิง เสร็จจากกิจกามพวกเขาก็กลับมานั่งยังที่นั่งของตัวเอง และหลายคู่ที่ร่วมกิจกรรมก็ทยอยเสร็จตามกันไป
“ควรรู้เวลา ห้ามใครมาทำในชั่วโมงฉันอีก” อาจารย์บอก
“ครับ/ค่ะ”ทั้งห้องรับคำเชื่อฟัง
แล้วอาจารย์ก็เริ่มสอน
ครับ อีกเรื่องที่ผมจะบอก การมีเซ็กส์กันค่อนข้างจะปกติเหมือนแค่การพูดคุยกัน จะที่ไหน เมื่อไหร่ ก็ได้ มีให้เห็นกันทั่วไปตามท้องถนน
ผมเองก็ต้องทำให้เหมือนว่าไม่ได้ตื่นเต้นแปลกใหม่กับภาพที่เห็น ทั้งที่ผมมีความรู้สึกอึดอัดแปลกๆ ตลอดเลย
คือผมยังซิงอะครับ ทุกครั้งที่เห็นการร่วมรักกัน ผมจะเกิดอาการร้อนวูบวาบมากเลยครับ แต่ผมก็ไม่กล้ามีเซ็กส์กับใคร เพราะกลัวอสูรด้วยส่วนหนึ่ง และอีกส่วนคือความเป็นมนุษย์ในตัวผม บอกว่าควรมีเซ็กส์แค่กับคนที่รักเท่านั้น
ซึ่งก็เป็นที่น่าเศร้า เพราะคงไม่มีสิ่งนั้นในโลกใบนี้
- Writer
