Maral’dan,
Ağamla dört yılımızı geçirdiğim yatağa tek başıma kıvrılmış boşluğuna bakıyordum. Delal ısrar etsem de yanımda yatmamış, ikili koltuğumuza uzanmıştı.
Boyu benden çok daha gürbüz olduğu için sığmakta zorlanıyordu ama yorgunluktan uyuyuverdi.
Ben aklımı istila eden tilkiler yüzünden uyuyamıyordum.
Bu gün gördüğümüz her kiminse yabancı eli gözümün önünden gitmiyordu. Defalarca öpüp alnıma koyduğum el o değildi işte.
Ben ağamın sağ elini, iki elimle birden tutardım, yara izinin hafif pürüzlü dokusu tam sol baş parmağımın altına gelirdi. Elini öptüğüm o kısacık anda kendime bile fark ettirmeden yıllanmış acısını geçirmek için izi okşayıp öyle bırakırdım.
Mervan abinin acısı çoktu, doğduğu günden beri kardeşlik ettiği kişiyi toprağa verdim sanıyordu. Ona biraz zaman tanıyıp bu k
