Maral’dan,
Ağamı müstakbel karısı ile karşılıklı sigara içip sohbet ederken gördüğümde koridorun karanlığına çekilip bir müddet onları izledim.
Kadının kahkahaları avluyu dolduruyor ağam da anlattıklarını ilgiyle dinliyordu.
Manzara karşısında nefesim kesilir gibi hissederken daha fazla duygularımı yalanlamanın anlamı olmadığına karar verdim.
Ben ağamı ölümüne kıskanıyordum.
Onun mutluluğuyla mutlu olabileceğimi zannetmek tam bir palavraydı çünkü mutluluk nedir az biraz biliyorum.
İnsanın kalbi böyle sancımıyor, oksijen alamadığı için ciğerleri yanmıyor.
Hayır, şu yaşadığım şeyin mutlulukla uzaktan yakından ilgisi yok.
En korkunç olanı da ağam durumumun farkında.
Onları görmeyeyim diye bir gözü koridorda sohbet etti sevdiğiyle. Sevdiğinin, sevdiği olduğunu bile bana diyemedi.
Şu
