"หม่อนขอโทษค่ะ หม่อนแค่อยากให้ลูกมีชีวิต หม่อนขอโทษ" น้ำตาของคนเป็นแม่ไหลรินไม่หยุด เธอรู้ว่าหยางซีมาหาเธอเพราะเรื่องอะไร เธอกำลังทำให้เขาเดือดร้อน ใจเธอเองก็เจ็บปวดแต่เธอไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ
"ฉันไม่อยากคุยตรงนี้"
"ค่ะ" ใบหม่อนเดินนำออกไปยังโต๊ะไม้ด้านนอก เมื่อร่างสูงนั่งลงเธอจึงนั่งลงอีกฝั่ง
"เด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกของฉันใช่ไหมและคืนนั้นเมื่อสี่ปีก่อน เธอกับฉันก็ไม่ได้มีอะไรกัน ฉันเข้าใจถูกใช่ไหม"
ใบหม่อนพยักหน้ายกมือขึ้นปาดเช็ดน้ำตา
"เขาไม่ใช่ลูกของคุณหยาง คืนนั้นหม่อนตั้งใจให้เรื่องทุกอย่างออกมาเป็นแบบนั้นเพื่อให้เขาเลิกยุ่งกับหม่อน หม่อนขอโทษที่ทำให้คุณหยางเดือดร้อน หม่อนขอโทษค่ะ" เธอไม่อยากเป็นผู้หญิงของใคร ที่เธอยอมทำงานอยู่ที่ภูวดินก็เพราะหยางซี เธอไม่อยากมีชีวิตเพื่อรองรับอารมณ์ของใครและคนพวกนั้นก็ไม่เคยใจดีกับเธอ พวกมันพร้อมจะฆ่าเธอ
หยางซีพยักหน้าตอบ เขาเข้าใจทุกเหตุผลที่เธอพ
