วอนรักเกมลวง

ยอมโดยไม่เรียกร้อง

"ผกา.."

ร่างอวบอึ๋มที่อยู่ในชุดนอนเสื้อสายเดี่ยวสีดำรัดรูปท่อนล่างพันผ้าถุงสีหวานสะดุ้งจากการหลับไหลเพราะได้ยินเสียงใครบางคนเรียกอยู่ที่หน้าบ้านซึ่งเธอก็จำได้ดีว่าเสียงนี้เป็นเสียงของใครจคึงรีบลุกวิ่งออกมาเปิดประตูให้อย่างรวดเร็ว

"นาย...ทำไมเมามาแบบนี้จ้ะแล้วทำไมมาซะดึกดื่น"

ผการีบเข้าไปประคองคีรีเข้าบ้านและพาเข้าห้องนอนของเธอทันทีอย่างรู้งานเพราะรู้งานแต่ก็แอบแปลกใจไม่น้อยว่าทำไมเขาถึงมาหาเธอกลางดึกเพราะทุกครั้งจะมาตอนกลางวันเสมอ

"ก็คิดถึงเธอไง"

เสียงแหบพร่าก่ายกระซิบอยู่ข้างใบหน้านวลของผกาทำเอาเธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่หลังจากได้ยินว่าคีรีคิดถึงเธอไม่บ่อยนักที่จะได้ยินคำนี้แต่ไม่นานนักก็ต้องหุบยิ้มเพราะเธอได้ข่าวมาจากคนในใร่เมื่อตอนไปส่งขนมว่าจะคีรีจะแต่งงานในเร็ววันนี้

"ปากหวานอีกแล้ว.. ผกาได้ข่าวว่านายจะแต่งงานจริงหรอจ้ะ"

หญิงสาววางคีรีบลงกับฟูกนอนในห้องเธอได้ก็รีบนอนกอดก่ายร่างหนาเอาไว้ทันทีเพราะเธอก็คิดถึงเขามากอยู่เหมือนกัน

"อืม..เธอไม่ต้องสนใจเรื่องนั้นหรอก...ฉันไม่ได้เต็มใจจะแต่งถึงแต่งแล้วฉันก็ใช้ชีวิตเหมือนเดิมอยู่ดี"

"หมายความว่านายมาหาผกาได้เหมือนเดิมหรอจ้ะ"

"อืม.."

"ผการักนายที่สุดเลย"

หญิงสาวค่อยๆใช้มือเรียวดึงผ้าผ่อนที่ปกปิดท่อนล่างของคีรีออก

“อืม..อ่าสส..ผกา..”

คีรีเริ่มกระสับกระส่ายหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อมือน้อยของผกาบีบขยำตัวตนของเขาจากที่ห่อเหี่ยวกลายเป็นผงาดเด้งผึงสู้มือ

“ผการู้ว่านายชอบอะไรผกาจะทำให้นายมีความสุขที่สุดเลยจ่ะ...อืม..”

ใบหน้านวลยิ้มกริ่มก่อนจะก้มลงใช้ริมฝีปากดูดดึงแท่งร้อนที่กำลังผงาดสู้มือเพื่อเอาใจชายหนุ่มเธอรู้ดีว่าเขาชอบเพราะเธอทำแบบนี้ให้เขาเป็นประจำและก็ได้เงินตบรางวัลอย่างงามทุกครั้ง

“อ่าสส...ผกาอย่างนั้นแหละ”

คนตัวโตดีดตัวขึ้นนั่งหลับตาปี๋สบถร้องออกมาจากลำคออย่างเสียวซ่านมือหนาตอนนี้ชันไว้ด้านหลังยันตัวเองเอาไว้ข้างหนึ่งอีกข้างก็กดหัวทุยที่กำลังผงกขึ้นลงให้เป็นจังหวะอย่างที่ต้องการ

“นายจ้ะ...”

จู่ๆผกาก็หยุดการกระทำเธอดีดตัวนั่งตรงหน้าคีรีก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อของเธอออกเผยให้สองเต้างามอวบอิ่มที่กำลังตั้งชูชันประจันหน้าชายหนุ่มครั้งนี้เธอจะมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคีรีให้ได้เพราะปกติแล้วเธอจะเป็นฝ่ายทำให้เขาสำเร็จความไคร่ด้วยปากหรือมือเท่านั้น

“ท..ทำอะไรผกา”

คีรีถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อคนตรงหน้าเปิดเผยให้เห็นของสงวนทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน

“ผกาจะไม่เรียกร้องอะไรแค่ผกาอยากเป็นของนายเท่านั้น..นะจ้ะ”

สาวเจ้าโน้มตัวกอดชายหนุ่มพ่นเสียงหวานสมยอมเขาข้างใบหูก่อนจะใช้ปลายลิ้นสัมผัสใบหูของชายหนุ่มเพื่อเรียกอารมณ์เร่าร้อนสิ่งที่เธอต้องการจะได้ง่ายขึ้นปากที่บอกว่าไม่เรียกร้องเป็นเพียงการล่อหลอกเท่านั้นหากเธอมีสัมพันธ์กับคีรีจนท้องขึ้นมาเร็วๆนี้ได้ตำแหน่งแม่เลี้ยงของไร่คีรีรักษ์คนต่อไปจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเธอ

"ผกา.."

คีรีพยายามหักห้ามใจแต่ทั้งความเมาและเนื้อหนังเต่งตึงอกตูมของผกากำลังทำให้สติของเขาควบคุมไม่อยู่สิ้นเสียงเรียกชื่อหญิงสาวอย่างแหบพร่าคีรีก็กดเธอลงกับฟูกนอนรีบตะกุมตะกามดูดดึงยอกประทุมถันฟัดเล่นให้สาแก่ใจ

“อ้ะ...”

ชายหนุ่มใช้มือหนาถลกผ้าถุงสีหวานของหญิงสาวขึ้นมากองที่เอวก่อนจะใช้มือล้วงเข้าไปในกางเกงในตัวจิ๋วลูบไล้ร่องสวาทที่กำลังฉ่ำแฉะ

"คีรี.."

และแล้วกิจกรรมสวาทที่ได้สิ้นลงเมื่อคีรีได้ยินเสียงพ่อตนมาตะโกนที่หน้าบ้านของผกาสติของเขาจึงกลับคืนมาได้

"พ่อ.."

“ถ้าเอ็งไม่ออกมาเอ็งไม่ต้องกลับไปที่ไร่อีก”

“ฉันไปก่อนนะผกา”

คีรีรีบใส่กางเกงลุกหนีร่างอวบอึ๋มที่นอนโชว์ของสงวนอยู่บนฟูกออกไปอย่างรวดเร็วเขามีสติรู้ตัวเพราะเสียงของพ่อไม่อย่างนั้นเกือบมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับผกาไปแล้ว

"โถ่เอ้ย.."

ผกานั่งกัดฟันกรอดกำมือแน่นอีกแค่นิดเดียวเธอก็จะทำให้สิ่งที่หวังได้สำเร็จแล้วแต่ดันมีคนมาขัดเสียก่อนยิ่งคิดเธอก็ยิ่งโมโห

ปึกก

"ดึกดื่นไม่กลับบ้านกลับช่องเอ็งจะไปค้างอ้างแรมบ้านผกามันได้ยังไง"

พ่อเลี้ยงอินลากลูกชายคนโตมาเหวี่ยงกองตรงกลางบ้านกลางดึกก่อนจะตวาดเสียงสั่นด้วยความโมโหดีที่สรวงมาบอกให้เขาไปตามคีรีกลับไม่อย่างนั้นไม่อยากจะคิดเลยว่าคนแถวนั้นจะพูดกันไปเสียหายขนาดไหนหากคีรีนอนค้างบ้านผกาจนถึงเช้า

"ก็ฉันไม่อยากกลับบ้านนี่พ่อ"

คีรีเงยหน้ามองพ่อตนเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

"ข้าพึ่งคุยกับแม่เอ็งเมื่อเย็นว่าเอ็งคงไม่ทำอะไรให้ข้ากับแม่เอ็งเดือดร้อนเห็นจะไม่ใช่แล้วล่ะมั้ง.."

พ่อเลี้ยงอินเห็นทีเขาจะไว้ใจลูกชายของเขาเกินไปแล้ว

"ฉันขอไปนอนก่อนนะพ่อ...ไม่ไหว"

คีรีลุกหนีคนเป็นพ่อเดินเข้าห้องเพราะรำคาญที่จะฟังเสียงบ่นเต็มที

"ไอ้ลูกคนนี้..อย่าให้ข้าต้องมานั่งบังคับอะไรเอ็งมากนักเลย"

พ่อเลี้ยงอินยังคงพ่นเสียงบ่นตามหลังลูกชายตนไม่ขาดเขาอยากให้ลูกของเขาเลิกพฤติกรรมเจ้าชู้แบบนี้เสียทีแต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรบอกสอนเตือนกี่ครั้งก็ไม่ฟังทุกอย่างของลูกเขาดีหมดยกเว้นเรื่องผู้หญิง

ไม่รู้เลยว่าแต่งงานไปแล้วจะเป็นอย่างไร

หากคีรีทำให้หลานสาวแสนคำเสียใจเขาต้องทุกข์มากแน่ๆที่เขาบังคับให้คีรีแต่งกับหลานสาวของแสนคำเพราะเป็นความต้องการของแสนคำด้วยแสนคำนั้นมีแต่หลานสาวจึงอยากให้วิวาห์เป็นฝั่งเป็นฝากับคีรีเพื่อที่อนาคตจะได้ไปควบคุมดูแลไร่ที่ทางเหนือ

ที่เขาต้องทำตามคำที่แสนคำขอเพราะเมื่อก่อนเขาก็อาศัยบารมีและความช่วยเหลือของแสนคำถึงได้มีกินมีใช้เป็นเจ้าคนนายคนอย่างทุกวันนี้ได้บุญคุณอะไรที่เขาตอบแทนแสนคำได้เขาก็จะทำ

วันต่อมา

เช้ามืดหลังจากที่รถยนต์ของบ้านแสนคำขับออกมาจากตัวเมืองเชียงใหม่ไม่เท่าไรโดยมีคำปันชายหนุ่มคนขับรถของแสนคำเป็นคนขับ...ก็จอดที่ข้างทางเพื่อให้ปรางทิพย์หลานสาวคนเดียวของแสนคำลงเนื่องจากมีกวินหมอหนุ่มที่เป็นคนรักของปรางค์ทิพย์จอดรถรอเพื่อที่จะพาปรางค์ทิพย์หนีอยู่แล้ว

“พี่วิน”

ปรางค์ทิพย์ลงรถได้ก็โผเข้ากอดกวินจนแน่นเพราะคิดถึงสุดหัวใจเนื่องจากปู่ของเธอดันไล่ให้กวินออกไปจากพื้นที่หลังจากที่รู้ว่าเธอนั้นแอบคบกันเพราะปู่ของเธอต้องการให้เธอแต่งงานกับลูกชายของพ่อเลี้ยงอินที่อยู่โคราช

วันนี้เธอทำทีเตรียมเดินทางออกมาพร้อมกับปิ่นงามหญิงสาวลูกของตองนวลแม่นมของเธอโชคดีที่ปู่ของเธอตอนนี้ป่วยจนเดินไม่ได้เลยเดินทางไปร่วมงานแต่งไม่ได้เธอจึงถือโอกาสนี้หนีไปกับหมอกวินและคนที่จะต้องเดินทางไปแต่งงานแทนเธอก็เป็นปิ่นงาม

เรื่องนี้ปิ่นงามเองก็ไม่ได้เต็มใจเท่าไรนักแต่เพราะเห็นแก่ความรักของปรางค์ทิพย์และบุญคุณของแสนคำที่ชุบเลี้ยงเธอกับแม่เหมือนคนในครอบครัวเธอจึงยอมสละความสุขตัวเองเพื่อให้หลานสวาวของแสนคำอย่างปรางค์ทิพย์มีความสุข

"ดูแลตัวเองดีๆนะคะคุณปรางค์โชคดีนะคะ"

หญิงสาวร่างเล็กใบหน้าจิ้มลิ้มผิวขาวอมชมพูในชุดเสื้อแขนยาวผ้าฝ้ายคอกลมมีเชือกผูกเอวกับซิ่นผืนสีทองยาวถึงตาตุ่มบนหัวเกล้ามวยผมรวบตึงเดินลงมาจากรถถือกระเป๋าหวายยื่นให้หมอหนุ่มก่อนจะหันมากุมมือเรียวของปรางค์ทิพย์อวยพรให้เธอโชคดี

"เธอก็เหมือนกันนะปิ่น..ขอบคุณมากจริงๆ"

ปรางค์ทิพย์สวมกอดปิ่นงามแน่นขอบคุณหญิงสาวที่เสียสละเพื่อความรักของเธอก่อนจะรีบขึ้นรถไปกับกวินแฟนหนุ่มของเธอ