"กลับมาแล้วเหรอคะคุณวันนี้กลับดึกนะคะ"
เสียงพริ้งเอ่ยถามสามีที่พึ่งเดินเข้าบ้านมา
"ครับปกติผมก็กลับเวลานี้นะบางวันงานเยอะก็กลับช้าหน่อย"นิรุธตอบน้ำเสียงเรียบ
"วันนี้คุณรอผมเหรอ กินข้าวรึยัง"
"กินแล้วค่ะ แล้วคุณล่ะ"
"ผมกินกับลูกค้ามาแล้วน่ะผมไปอาบน้ำนะคุณก็ขึ้นนอนได้แล้ว"
"ฉันโทรหาคุณไม่ติด ส่งข้อความไปก็ไม่ตอบ"
พริ้งทำเสียงหงุดหงิด หัวคิ้วย่น
"อ๋อ ผมขอโทษนะ ช่วงเย็นผมยุ่งมากปกติคุณก็ไม่เคยโทรหาผมถ้าไม่มีธุระเรื่องงาน"
"วันก่อนคุณมีงานเลี้ยงเหรอคะ"
"ไม่มีนะ ทำไมเหรอ"
"คุณดูเสื้อคุณสินี่มันรอยลิปติกผู้หญิง "พริ้งหยิบเสื้อเชิ้ต
ที่เลอะลิปสติกมายื่นไห้สามีดู
"เลอะได้ยังไงกัน ผมยังไม่ได้ออกจากบริษัทเลยนะวันนั้นที่คุณรอผมเพราะเรื่องนี้เหรอ คุณระแวงผม"
"ไม่ฉันแค่ถามคุณเฉยๆไม่ได้ระแวง"
"พริ้ง เราอยู่ด้วยกันมากี่ปีผมเคยออกนอกลู่นอกทางไม๊"
"ช่างเถอะค่ะ คุณไปอาบน้ำเถอะ"
พริ้งพ
