เล่ห์ร้าย สายโลหิต

เล่ห์ร้าย สายโลหิต ตอน1 สูญเสีย

สร้อยหญิงสาววัย20อยู่ต่างจังหวัดทางบ้านค่อนข้างลำบากพ่อแม่เธอก็รับจ้างทำไร่ทำสวนสร้อยเองก็เช่นกัน

อย่าพูดถึงเรื่องเรียนต่อจบแค่ม.6ก็ต้องออกจากโรงเรียน

มาช่วยที่บ้านรับจ้างหาเลี้ยงครอบครัวไปวันๆ

พอพ่อแม่เสียไปจากอุบัติเหตุเธอก็เหมือนขาดเสาหลักเงินที่พอมีอยู่ก็หมดไปกับการจัดงานศพ

พ่อแม่เธอไม่ได้ทำประกันอะไรไว้ไห้ตอนนี้ก็เหมือนคนหมดสิ้นทุกอย่าง

วันงานศพมีคนมาร่วมงานน้อยมากญาติพี่น้องก็ไม่มีมีเพียงป้าของเธอที่ทำงานอยู่ในเมืองมาร่วมงานศพ

"สร้อยเอ้ย อย่าเสียใจไปเลยนะลูกเขาไปดีแล้วไม่เหนื่อยไม่ลำบากอีกแล้ว"ป้าของเธอจับบ่าสร้อยเบาๆปลอบใจ

"จ้ะป้า ตอนนี้หนูไม่เหลือใครแล้วมันมืดแปดด้านไปหมดไม่รู้จะไปทางไหนต่อดี"สร้อยน้ำตาไหลอาบแก้มเสียใจที่สูญเสียพ่อแม่กระทันหัน แถมเธอเองก็ไร้ที่พึ่ง

"ใครบอกไม่เหลือใครยังมีป้าอยู่ทั้งคน เสร็จงานศพก็ย้ายไปในเมืองกับป้าเดี๋ยวป้าหางานไห้ทำเจ้านายป้าต้องการแม่บ้านอยู่พอดี"ป้าลูบหัวสร้อยเบาๆ

สร้อยโผเข้ากอดป้าแน่นแล้วร้องให้ไม่หยุด

"จ้ะป้า ขอบคุณนะคะ"

หลังจากเสร็จงานศพสร้อยก็เก็บข้าวของเข้าเมืองไปกับป้า

ป้าจวนเเนะนำหลานสาว"นี่หลานสาวของป้าค่ะชื่อสร้อยคุณผู้หญิงคุณผู้ชาย"

"สวัสดีคุณพริ้งกับคุณนิรุธสิ"

สวัสดีค่ะคุณพริ้ง"สร้อยไหว้ก้มหัวอย่างนอบน้อม

หญิงสาววัย35ผิวพรรณผุดผ่องแต่งหน้าแต่งตัวสวยแม้กระทั่งเวลาอยู่บ้านหล่อนรับไหว้สร้อย มองพิจารณา สร้อยหญิงสาวที่มาจากต่างจังหวัดแลเป็นคนซื่อๆไร้เดียงสาไม่มีพิษไม่มีภัยใบหน้าดำคล้ำเนื้อตัวหยาบกร้านจากแดดแต่งตัวง่ายๆเสื้อยืดกางเกงยีนผมเผ้าไม่ได้มีการทำสวยรูปร่างผอมเพราะโหมงานหนัก

"สวัสดีค่ะคุณนิรุธ"สร้อยยกมือสวัสดีชายวัย40รูปร่างดี

สมส่วนหน้าตาหล่อเหลาที่ดูดีสมวัยที่กำลังรับไหว้แล้วยิ้มไห้สร้อยอย่างเอ็นดูทำเอาสร้อยหน้าแดงก่ำสร้อยตั้งแต่โตเป็นสาวก็ไม่เคยข้องแวะชายไดมาก่อนส่วนมากจะทำงานตามไร่ตามสวนจนไม่มีเวลาเจอใคร พอเจอนิรุธเจ้านายของป้าที่หน้าตาหล่อเหลา แถมดูใจดีอ่อนโยนทำไห้สร้อยรู้สึกวูบวาบ เธอแอบลอบมองผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าบ่อยครั้ง เธอรู้สึกตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเจอ

"ไปเถอะ นี่ก็ค่ำแล้วจัดห้องไห้สร้อยแล้วพาไปพักก่อนเดินทางมาเหนื่อยๆ"นิรุธบอกกับป้าจวนพลางกดดูข่าวทีวีต่อ"ขอบคุณค่ะ คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง"

ป้าจวนพาสร้อยไปที่ห้องพักแล้วบอกหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบแต่ละวันไห้สร้อยว่าต้องทำอะไรบ้าง

"ป้าคุณทั้งสองเค้าเป็นผัวเมียกันเหรอจ๊ะ"

"เออ แต่งงานกันมานานแล้ว ไม่มีลูกสักทีแกอย่าพูดไปล่ะคุณผู้หญิงยิ่งคิดมากอยู่"

"อายุขนาดนี้แล้วยังไม่มีลูกอีกเหรอ"

"เห็นเขาไปทำกิ๊ฟกันตั้งหลายครั้งแล้วไม่ติดป้าล่ะสงสารจริงๆเลยเฮ้อ"

"ยังไม่ถึงเวลามั้งเดี๋ยวก็มาเองแหละป้า"

"เอ้อป้าก็หวังอย่างนั้นแหละ"

"แกก็นอนพักเถอะพรุ่งนี้เดี๋ยวป้าจะสอนงานบ้านไห้ว่าต้องทำอะไรบ้าง"

สร้อยนอนยิ้มมือก่ายหน้าผากคิดถึงแต่ใบหน้านิรุธวนเวียนอยู่ในหัวตลอดทั้งคืน