Wala Kasing Katulad

Kabanata 3

“Mom, okay ka lang ba?” Nag-aalalang tanong ni James pagkaalis ni Baldy at ng iba pa. "Wala na ang mga lalaking iyon." "Bakit kailangan mong lumabas at saktan siya!" saway niya. "Mabilis na kunin ang pera sa sahig. Ito ang maingat nating naipon sa lahat ng oras na ito." Nakayuko sa lupa, ibinalik ni James sa pouch ang mga notes at maluwag na sukli. "Nay, ako na po ang magiging breadwinner sa unahan, habang kayo ni Tatay ay makapagpahinga. Ang mga mata niyo naman po, mag-iisip po ako ng paraan para magamot sila."

Nang matapos niyang kunin ang pera, ibinalik niya kay Hannah ang pouch. “Natutuwa akong marinig na sinabi mo iyan,” sagot ni Hannah, bago muling umiyak. "Ngayong bumalik ka, sa wakas ay napanatag na ang isipan ko. Kung hindi dahil sa pag-aalala ko sayo, matagal na akong patay." Hindi maiwasang mapaluha ang mga mata ni James nang makita ang pagmumukha ng kanyang ina. Bang! Hindi na niya napigilan ang kanyang emosyon, hinampas niya ang kanyang kamao sa mesa. basag! Nabasag agad ang mesa. The Johnsons, the Soliss... Talagang babayaran ko kayong lahat.

Isang nagbabagang galit ang nagsimulang lumaki mula sa loob niya. Naramdaman ang galit ni James, mabilis na idinagdag ni Hannah, "James, mangyaring huwag nang magdulot ng anumang gulo. Ngayong nakabalik ka na, dapat kang makakuha ng maayos na trabaho. Magiging maayos ang lahat pagkatapos nito." "Mom, don't worry. Alam ko na ang gagawin. Anyway, lalabas na ako." Matapos aliwin ang kanyang ina, binalak ni James na harapin si Olivia at itanong kung ano ang tunay na nangyari. Habang papaalis sa kanyang tahanan, binalot ng galit si James. Nang siya ay tumatawid sa kalsada, isang pulang Porsche ang mabilis na tumakbo patungo sa kanya at nabangga siya, na nagpalipad sa kanya.

Bam! Malakas na bumagsak si James sa lupa. Malamang na napatay siya kung hindi dahil sa pagsasanay niya kay Diego. "Sino ang baliw na driver!" Lalong nagalit si James na galit na galit matapos tumakbo palabas ng umalis ng bahay. Sa gitna ng mga pagmumura ni James, isang boses ng babae ang sumigaw, “Bakit hindi ka tumingin sa dinadaanan mo?" Sa susunod na sandali, isang magandang babae ang bumaba mula sa Porsche.

Nakasuot siya ng puting full-length na damit at killer heels. Gayunpaman, galit siyang nakatitig kay James. Nakakunot ang kanyang mga kilay, nagpasya si James na humiga sa halip na bumangon. "Sino sa amin ang sa tingin mo ay bulag? Halatang ikaw ang kumatok sa akin. Sa kabila ng magandang mukha, bakit ang bango ng bibig mo?" ganti ni James. “Ang lakas ng loob mong pagalitan ako!” Habang nakatitig kay James, biglang itinaas ng babae ang paa para tadyakan. Isinasaalang-alang na siya ay nakasuot ng stilettos, ang kanyang mga takong ay katumbas ng matutulis na punyal. Kung isasalusok niya ang isa sa kanya, tiyak na magdudulot ito ng saksak.

"Jasmine, tumigil ka." Akmang sasampalin na ng babae si James, isang medyo may edad na lalaki ang lumabas sa likurang upuan ng sasakyan. Napapaligiran siya ng isang hangin ng awtoridad at halatang isang mahalagang tao. Gayunpaman, ang kanyang mukha ay maputla, at ang kanyang paghinga ay mabilis. Pagkatapos sumigaw sandali, hinawakan niya ang kotse para sa suporta habang pilit niyang hinahabol ang kanyang hininga. "Dad, bakit ka bumaba?" Nang makita ng babae ang kanyang ama, sumugod siya para alalayan ito.

“Bilisan na natin sa ospital at huwag nang mag-aksaya pa ng oras,” ang sabi ng nasa katanghaliang-gulang na lalaki, na ikinatango ng babae. Pagbalik kay James, naglabas siya ng isang stack ng pera at inihagis sa harap niya. "Narito ang sampung libo. Kunin ang pera at umalis. Mayroon tayong agarang bagay na dapat asikasuhin." Sa halip na kunin ang pera, tumayo si James at sinulyapan ang medyo may edad na. He then remarked, "Hindi na kailangang pumunta sa ospital. It's already too late." Nang matapos siyang magsalita ay tumalikod na siya para umalis. Halata sa kanya na malubha ang kalagayan ng nasa katanghaliang-gulang na hindi siya makakarating sa oras.

“Tumigil ka!” Hinarang ng babae ang daan ni James at umirap sa kanya. "Anong ibig mong sabihin diyan? Magsalita ka ng malinaw, o hindi kita bibitawan!" Sa pagkakataong ito, nakakunot-noo ring lumapit kay James ang middle-aged na lalaki. “Malubha ang kalagayan ng iyong ama dahil sa pinsala sa kanyang kaliwang baga. Wala pang limang minuto ay magdurusa na siya.

mula sa kahirapan sa paghinga at pagkasakal hanggang sa kamatayan. Makakarating ka ba sa ospital sa loob ng limang minuto?" mahinahong tanong ni James sa babae.

"You're bluffing! May trangkaso lang ang tatay ko—" "Jasmine," bulalas ng nasa katanghaliang-gulang na lalaki sa kanyang anak bago humakbang muli ng dalawang hakbang patungo kay James. Nang may pagtataka, nagtanong siya, “Bata, paano mo nalaman na nasugatan ang kaliwang baga ko noon?” "Hindi mo maiintindihan, kahit sabihin ko sa iyo. Anyway, busy ako ngayon at wala akong oras na sayangin sa inyong dalawa." With that, tumalikod na si James at naghanda ng umalis.

“Young man—” tawag muli ng nasa katanghaliang-gulang bago umubo ng matinding ubo. Pagkatapos niyang kumalma ay hinawakan niya agad ang braso ni James. "Binata, dahil maaari mong masuri ang aking sakit, sigurado akong magagamot mo ito. Sana ay handa kang iligtas ang aking buhay, at masaya akong magbayad ng anumang halaga para dito. Narito, ito ang aking card!" Inabot ng middle-aged na lalaki si James ng card. Gayunpaman, ayaw itong tanggapin ni James o makisali.

Gayunpaman, sa sandaling nasulyapan niya ang pangalan sa card, kinuha niya ito kaagad. “Ikaw ang CEO ng Montenegro Group, William Montenegro?” "Oo, ako nga," pagkumpirma ni William sabay tango. Biglang inabot ni James ang kamay at tinusok ang daliri sa major acupoints ni William. Napakabilis ng kanyang mga kilos kaya't walang oras para mag-react sina William o Jasmine.