Wala Kasing Katulad

Kabanata 5

Pagdating ni James sa entrance, hinarang ng convoy ng nobyo ang labasan. Bumaba mula sa isang magandang pinalamutian na kotse ang isang binata na nakasuot ng suit at leather na sapatos, na may hawak na isang palumpon ng mga bulaklak. Ang lalaking iyon ay si Larry. Nang makita niya si James, saglit siyang natigilan. Nang mabawi niya ang kanyang katinuan, napahagulgol siya ng malakas. "Nakalimutan ko na ngayon ang araw na makalaya ka sa kulungan. Napakagandang pagkakataon. Gusto mo bang dumalo sa kasal namin ni Olivia?"

Binigyan ni Larry si James ng mapanuksong tingin na may bahid ng kalokohan. Ang ginawa lang ni James ay sinamaan ng tingin si Larry. Pagkatapos noon ay tumabi na siya para umalis, dahil ayaw niyang mag-aksaya ng oras sa pakikipag-usap sa isang ganoon. “Huwag kang pumunta!” Sa hindi inaasahang pagkakataon, hinarangan ni Larry si James. “Dahil ba hindi mo kayang bumili ng regalo?

Huwag kang mag-alala, wala kang kailangang kunin sa amin. Sa halip, maaari mong makuha ang mga natira sa piging. Magkakaroon kami ng wedding reception sa Glamour Hotel. Kung hindi ka sasama, natatakot ako na hindi ka na magkakaroon ng pagkakataong kumain doon.” Isang mapang-asar na ngiti ang binigay ni Larry sa pisngi ni James, gayunpaman, pilit itong sinampal ng huli. Inubos mo na lang ang mga natitira ko,” panunuya ni James. Sa totoo lang, hindi pa ginagalaw ni James si Olivia.

Kahit ang kamay niya. Sinabi lang niya ito para magalit kay Larry pati na rin sa eksaktong paghihiganti kay Olivia. The very next instant, tumingin si Larry sa direksyon ni Olivia. Sinabi niya sa kanya na hindi niya hinawakan ang kamay ni James noon, ngunit ngayon ay hindi siya sigurado. Kinabahan si Olivia nang mapansin niya ang pagmumukha ni Larry. Bumaling kay James, she thundered, "James, anong kasinungalingan ang ibinubulalas mo? How dare you accuse me of being a leftover? Hinding-hindi ko hahayaang hawakan ng isang tulad mo ang kamay ko!"

Maging si Melinda ay nagsimulang mag-panic. "James, itigil mo na yang pag-uugali mo sa maasim na ubas," galit na sabi niya. "Hinding-hindi hahayaan ng aking anak na hawakan siya ng mga tulad mo!" Pagkatapos, lumingon siya kay Larry at nagpaliwanag, "Larry, huwag kang makinig sa kanya. Halatang sinasabi niya iyon para masamain ka." Given kung gaano ito kahirap para makahanap ng mayaman na manugang, hindi niya hahayaang masira ng mga salita ni James ang kanyang plano. "Mrs. Solis, huwag kang mag-alala. Hindi ako maniniwala sa kanya."

Obviously, si Larry ay hindi isang tanga para madaling madamay. "Nasa iyo kung gusto mong maniwala o hindi." Hindi pinapansin si Larry, umikot si James sa kanya at lumabas. “Maghintay!” Sigaw ni Larry. "You better shut your mouth shut. Kapag nakita kong nagkakalat ka ng tsismis tungkol sa asawa ko, sisiguraduhin kong pagsisihan mo ito!" Nag-aalala si Larry na masira ni James ang reputasyon ng pamilya Johnson. “Haha, sarili ko ang bibig ko, at masasabi ko kung ano ang gusto ko.

Anong gagawin mo diyan?" Cold staring at Larry, James added, “Kung tutuusin, ikaw ang dapat mag-ingat. O kung hindi, hindi mo na malalaman kung ano ang tatama sa iyo sa araw na mawala ang iyong buhay." Nang matamaan ang kanyang mga mata sa matalim na titig ni James, biglang natauhan si Larry at nakaramdam ng panginginig sa kanyang gulugod nang mapagtantong napahiya siya sa susunod na sandali, nanlaki ang kanyang mga mata at nagbanta, “Maaari kang sumubok kung hindi ka natatakot sa kamatayan. Pagdating ng panahon, luluhod ka na lang sa akin!" Napuno ng galit si Larry.

Kung hindi dahil sa ikakasal na siya, tinuruan niya ng leksyon si James. "Hindi natin malalaman hangga't hindi ito nangyayari. Maghintay tayo at tingnan." Sinamaan ng tingin ni James si Larry. "Larry, oras na. Huwag na lang natin pansinin 'yang broke b*stard na 'yan." Sinulyapan ni Melinda si James ng mapanghusga. Hawak ang mga bulaklak sa kanyang kamay, si Larry at ang kanyang kasama ay naglakad patungo sa bahay. Habang pinagmamasdan ang papaalis na silhouette ni Larry, pinaulanan ni James ng sinag ng liwanag ang katawan ni Larry gamit ang isang pitik ng kanyang daliri.

Halatang natulala si Larry sa ilang sandali. Gayunpaman, hindi niya ito masyadong inisip habang patuloy pa rin siya sa kanyang mga hakbang. "Tingnan natin kung luluhod ka sa harapan ko at magmakaawa." May ngiti sa labi, tumalikod si James at umalis papuntang Glamour Hotel. Samantala, sa entrance ng Glamour Hotel, personal na hinihintay ni William si James, dahilan para mag-isip-isip ang lahat ng naroroon kung ano ang nangyayari. “Hindi ba Mr. Montenegro? Nakakagulat na makita siyang may hinihintay sa pasukan.

I wonder what makes him so important that Mr. Montenegro have to wait for him.” “Nabalitaan kong ikakasal ang panganay na anak ng pamilya Johnson, at dito ginaganap ang kasal. Baka hinihintay niya sila?" “Siguro. Pagkatapos ng lahat, ang pamilya Johnson ay isang kilalang pamilya din. Kaya, dapat niyang ipakita sa kanila ang ilang paggalang. Habang ang mga tao ay unti-unting dumadaloy sa Glamour Hotel, si William ay paroo't parito na balisa sa pasukan, tinitingnan ang kanyang relo paminsan-minsan.

"Dad, I think that guy was bullsh*tting us. Ang lahat ng usapan na ito tungkol sa iyong nasugatan na kaliwang baga at banta sa iyong buhay ay walang iba kundi kalokohan. Ang mayroon ka lang ay pamamaga ng baga mula sa iyong trangkaso, kaya huwag nang maghintay sa kanya, at hayaan mo akong dalhin ka sa ospital," panghihikayat ni Jasmine kay William. Dumating si William kalahating oras na ang nakalipas ngunit hindi niya nakita si James. Para naman kay Jasmine, pakiramdam niya ay nagbubuga lang ng kalokohan si James, dahil hindi pa nabanggit ni William ang tungkol sa pagkakasugat ng kaliwang baga niya noon.

Bukod dito, ito ang unang pagkakataon na nangyari ang sitwasyon. "Jasmine, may mga bagay na hindi mo alam. Walang paraan ang mga doktor sa ospital na makita ang sugat sa kaliwang baga ko. Ang tinatago kong sakit na ito ay higit sa dalawampung taon na sa akin. Ang tanging dahilan kung bakit hindi ko sinabi kahit kanino ay ayaw kong mag-alala ka." Napabuntong-hininga si William. Natulala sa rebelasyon, hinawakan ni Jasmine ang kamay ng ama na kinakabahan.

"Tay, a-anong nangyayari? Mangyaring huwag mo akong takutin... Pakiusap... Tinawag ko na si Dr. Watson, at darating siya sa lalong madaling panahon." Kinain ng gulat si Jasmine. Mula nang maalala niya, hindi na niya nakita ang kanyang ina. Sa lahat ng ito, pinalaki siya ni William nang mag-isa, at lahat sila sa isa't isa.

Kaya naman, kung may mangyari man kay William, hindi niya alam kung paano niya maipagpapatuloy ang pamumuhay nang mag-isa. "Mahabang kwento. Sasabihin ko sa iyo kapag may oras tayo." Nang bumagsak ang kanyang mga salita, muling tiningnan ni William ang kanyang relo bago tumingin sa malayo.