"Kesh," tawag niya sa 'kin habang dikit na dikit pa rin ang mga balat namin sa train.
Nanatiling tikom ang bibig ko. Nakaharap lang ako sa dibdib niya, pilit pinipilan ang sarili na mapatingin sa mukha niya.
Kung pwede lang pahintuin ang train, kanina pa 'ko pumara at tumalon palabas. Hindi ako makahinga nang maayos kahit pa ang bang ng amoy niya. My heart kept on squirming.
"Kesh."
"What do you want, Adam?" Napabuga ako sa hangin nang hindi siya tumigil kakatawag sa 'kin.
Kesh siya nang Kesh. Manong sabihin niya na lang kung anong gusto niyang sabihin.
"Can we talk in private?"
"No." Humigpit ang kapit ko sa hawakang na sa taas. Ngawit na ngawit na ang kamay ko pero ayokong bumitaw; baka masubsob lang ako kay Adam 'pag ginawa ko iyon.
"Kesh--"
"Seriously, Adam. What do you want?
