แชทลับเลขาท่านประธาน

น้องดาด้า

ช่วงเวลาแห่งการเข้าร่วมในที่ประชุมครั้งแรกของเลขาฝึกหัดเริ่มต้นขึ้นในเวลาสิบเอ็ดนาฬิกาตรง เป็นจังหวะเดียวกับที่ดารินทร์วางแก้วเครื่องดื่มแก้วสุดท้ายลงบนโต๊ะไม้ตัวยาวได้พอดิบพอดี ประตูบานใหญ่ด้านหน้าจึงถูกพี่ส้มเลขาสาวอีกคนที่ค่อนข้างเป็นไม้เบื่อไม้เมากับพี่มิ้นต์เปิดออกกว้าง และทยอยเชิญหุ้นส่วนให้เดินเข้ามานั่งรอด้านใน ส่วนเลขาฝึกหัดอย่างเธอก็กำลังจะตรงไปขออนุญาตรุ่นพี่สักครู่ เพื่อรีบกลับไปเอาเอกสารการประชุมที่เตรียมไว้บนโต๊ะทำงาน

แต่ก็ไม่ทันการ...พี่มิ้นต์รุ่นพี่เลขาตัวดีได้เดินเข้ามาอย่างมาดมั่นพร้อมกองเอกสารที่หอบมาแนบอก อีกทั้งบรรจงวางแจกลงตามตำแหน่งต่าง ๆ ด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย ดารินทร์รู้ได้ในทันทีว่าผลงานที่เธออุตส่าห์รวบรวมข้อมูลมาหลายวันกลายเป็นของคนอื่นเรียบร้อยแล้ว ในขณะที่เธอเป็นได้แค่เพียงเด็กจัดเตรียมห้องประชุมเท่านั้น

" สวัสดีครับทุกท่าน ขออภัยที่ต้องเลื่อนเวลามานะครับ "

เสียงทุ้มทรงอำนาจของชายหนุ่มที่เดินเข้ามาคนสุดท้ายกล่าวขึ้น ดารินทร์ที่ขยับตัวมายืนเคียงข้างพี่ส้มเพื่อรอดูว่ายังมีสิ่งใดขาดเหลือหรือไม่ ลอบช้อนตามองไปทางหัวโต๊ะซึ่งเป็นที่มาของเสียง เป็นเขานั่นเอง...ท่านประธานที่ชื่อว่าคุณพายุ คนเดียวกับที่พึ่งถามเธอเสียงดุไปเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน เห็นเขากวาดสายตามองรอบตัวด้วยความพึงพอใจ หญิงสาวก็ถึงกับโล่งอก

" ถ้าอย่างนั้นเริ่มกันเลยนะครับ ผมอยากให้หัวข้อหารือวันนี้จบลงก่อนเที่ยง ทุกท่านจะได้ไม่เสียเวลา "

ชายหนุ่มร่างสูงใบหน้าหล่อคมในชุดสูทสีดำเอ่ยขึ้น ท่าทางของเขาทะมัดทะแมงเอาการเอางานน่าดู ไม่แปลกใจที่จะประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ถัดจากเขาไปไม่ไกลเป็นพี่มิ้นต์ที่นั่งประจำที่ข้างท่านประธานเพื่อรอจดวาระการประชุม เห็นแบบนั้นแล้วอารมณ์ของเลขาฝึกหัดก็กลับมาขุ่นมัวเล็กน้อย

" พี่ส้มเห็นน้องดาถูกคุณมิ้นต์ใช้ให้ทำเอกสารไม่ใช่หรือคะ ทำไมมาจัดห้องได้ "

" เอกสารเสร็จก่อนเวลาน่ะค่ะ เลยอาสามาช่วยต่อ "

พี่ส้มหรือสมฤดี เลขารุ่นพี่อีกคนที่พอจะมีความเป็นกลางในการทำงานอยู่บ้าง เป็นเหมือนฟางเส้นสุดท้ายในการตัดสินใจทำงานที่นี่ของหญิงสาว ดารินทร์รวบรวมสมาธิอีกครั้งเมื่อเนื้อหาการประชุมเริ่มขึ้น ตั้งใจเก็บรวบรวมข้อมูลการทำงานให้มากที่สุด และไม่ลืมใส่ใจที่จะคอยบริการผู้เข้าประชุมแต่ละท่าน หากใครต้องการเรียกใช้เพิ่มเติม ล่วงเลยไปจนเกือบเที่ยงเมื่อการประชุมจบลง บรรดาผู้บริหารและหุ้นส่วนจึงทยอยออกไปจากห้อง

" มึงเป็นอะไรเห็นจ้อง ๆ มอง ๆ ตั้งแต่ในห้องแล้ว "

ชวินพัฒน์หนึ่งในหุ้นส่วนและเพื่อนสนิทของพายุที่มาร่วมประชุมในวันนี้เอ่ยขึ้น ในระหว่างที่เดินผ่านออฟฟิศชั้น 12 เพื่อตรงไปที่ห้องทำงานส่วนตัวของประธานบริษัท เที่ยงนี้พวกเขาฝากท้องไว้กับอาหารที่วานคุณส้มให้จัดหาขึ้นมาให้ เพราะยังมีเรื่องเกี่ยวกับโครงการบ้านจัดสรรชานเมืองที่สองหนุ่มจะคุยกันต่อ

" มึงช่วยกูดูหน่อยว่าใครนมโตบ้าง "

" ไอ้ชิบหาย...พูดอะไรผิดบาปแบบนั้น กูมีลูกมีเมียแล้ว ! "

พ้นประตูห้องทำงานท่านประธานเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวได้ เพื่อนรักก็แจกฝ่ามือเข้ากลางแผ่นหลังของพายุหนึ่งป้าบ ถ้าเป็นเมื่อสมัยวัยรุ่นอายุยี่สิบต้นที่เที่ยวไหนเที่ยวกันแบ่งปันของสวยงาม ชวินพัฒน์ก็จะจัดให้ตามคำขอ แต่สำหรับตอนนี้สายตาเขามีเอาไว้มองเมียรักคนเดียวเท่านั้น

" โธ่ไอ้เวร ทำตัวเป็นคนดี "

" ใครจะเป็นบ้าเหมือนมึง กับพนักงานในที่ทำงานก็ละเว้นเถอะ "

" กูไม่ได้จะทำอะไร กูแค่สงสัยว่าใครกล้าตั้งชื่อตัวเองในกลุ่มแชทว่าดาด้านมโต "

แน่นอนว่าสิ่งนี้รบกวนจิตใจของท่านประธานหนุ่มมาร่วมชั่วโมง ถึงแม้จะเป็นกลุ่มที่หนุ่ม ๆ สาว ๆ ในบริษัทแอบตั้งขึ้น เพื่อคุยกันจีบกันตามประสาสังคมอะไรก็แล้วแต่ ที่ผ่านมาก็ยังไม่ได้มีทิศทางว่าจะเป็นไปในเชิงกลุ่มลามกอะไรนัก นอกจากพูดจาหยอกเย้ากันไปมา แล้วก็จบที่ใครพึงพอใจกันก็ไปทักแยกนอกกลุ่มเอาเอง อีกทั้งส่วนมากไม่ได้พูดคุยกันถี่ในเวลางาน พายุจึงยังไม่ได้ดำเนินการอะไรกับสมาชิกในกลุ่มนี้

แต่การที่มีหญิงสาวคนหนึ่งโผล่เข้ามาตั้งชื่อซะโจ่งแจ้ง และกลายเป็นประเด็นฮอตจนพักเที่ยงนี้เสียงเตือนกระหน่ำสั่นไม่หยุดจากโทรศัพท์ ก็ทำเอาท่านประธานหนุ่มอดสงสัยไม่ได้

" มึงยังอยู่ในกลุ่มนัดเย้ดอีกเหรอ ? "

" ไม่ถึงขนาดนั้น แต่เป็นกลุ่มของพนักงานบริษัท "

พายุยื่นมือถือส่งให้เพื่อนดู หนุ่ม ๆ จากทุกสารทิศในกลุ่มพากันแซวและทักทายน้องดาด้าชั้น 12 นมโต สมาชิกใหม่ของกลุ่มกันเป็นร้อยข้อความเลยทีเดียว ผู้ชายด้วยกันอ่านดูปราดเดียวก็รู้ว่าน้องดาด้าคนนี้กำลังได้รับความสนใจขนาดไหน ทั้ง ๆ ที่รูปโปรไฟล์เห็นใบหน้าแค่เสี้ยวเดียว

" เหยด...สาวชั้น 12 ซะด้วย "

" เป็นมึงไม่สงสัยเหรอว่าใคร ? "

ก็จริง เพื่อนสนิทท่านประธานยักไหล่ ก่อนส่งโทรศัพท์คืนให้พายุ ชั้นนี้นับว่ามีแต่พนักงานที่ทำงานเก่ง เงินเดือนสูง และดูแลตัวเองกันดีทุกคน เพราะต้องเป็นหน้าเป็นตาเวลาไปติดต่องาน รวมถึงมีอำนาจในการควบคุมดูแลพนักงานระดับอื่น ๆ ที่ลดหลั่นลงไป

แล้วหนุ่ม ๆ คนไหนจะไม่อยากเดทกับพนักงานสาวชั้นนี้บ้างล่ะ เรียกได้ว่าครบเครื่องพร้อมใช้ซะขนาดนี้

" สงสัยก็ทักไปคุยดิ เดี๋ยวก็รู้เองแหละว่าใคร "

พายุยกคิ้วมองเพื่อนรักที่นั่งพิงตัวสบาย ๆ ลงบนโซฟาหนัง ก็จริงของมัน เขาแฝงตัวอยู่ในกลุ่มนี้โดยที่ไม่เคยคุยกับใครเลยสักคน ส่วนมากชอบอ่านที่คนอื่นคุยกันแล้วก็ลองเดา ๆ ว่าใครเป็นใครมากกว่า บางคู่เดาถูก บางคู่ก็เดาผิดไปบ้าง ก็สนุกคลายเครียดดีเหมือนกัน

ก๊อก ก๊อก

" ขออนุญาตค่ะ "

" เชิญครับ "

สองเลขาสาวคุณส้มและเลขาฝึกหัด หอบหิ้วเอากล่องอาหารและแฟ้มแบบบ้านจัดสรรที่ท่านประธานร้องขอเข้ามาในห้อง พายุผายมือเป็นเชิงให้วางไว้ที่โต๊ะหน้าโซฟาได้เลย ก่อนจะเอ่ยขอบคุณอย่างสุภาพ เขาไม่ใช่เจ้านายที่ถือเนื้อถือตัวอะไร แต่ก็ชอบการทำงานที่ได้มาตรฐานมากพอเช่นกัน ใครที่ทำได้ไม่ถึงความคาดหวังและเงินเดือนที่จ่าย ก็มีโดนด่าหัวเปิงมาหลายรายแล้ว

" คุณเลขาที่มาใหม่ชื่ออะไรนะครับ ? "

เสียงทุ้มของท่านประธานหนุ่มเอ่ยถามขึ้น หญิงสาวอายุน้อยกว่าจึงยกมือไหว้ทั้งคู่อย่างมีมารยาทพร้อมแนะนำตัวอีกครั้ง

" ชื่อดาค่ะ ดารินทร์ "

" อ๋า~ คุณดา~ "

ชวินพัฒน์ทวนคำแล้วหันไปมองหน้ากันกับท่านประธานเพื่อนรักทันที พนักงานสาวทั้งชั้น 12 นี้ พวกเขาเห็นหน้าคร่าตาจนจำได้เกือบหมด และไม่มีใครสักคนที่ชื่อดามาก่อน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไอ้พายุมันถึงข้องใจกับน้องดาด้าชั้น 12 นมโตนัก

" ขอบคุณครับคุณดา คุณส้ม พวกคุณไปพักกลางวันเถอะ เดี๋ยวจะหมดเวลาก่อนครับ "

ประตูไม้บานใหญ่ถูกปิดลงอีกครั้ง เมื่อได้รับคืนความเป็นส่วนตัวเพื่อนรักสองคนก็หันหน้ามามองกันพร้อมกับระเบิดหัวเราะเสียงดังลั่นห้อง ชวินพัฒน์ปรบมือรัว ๆ ในขณะที่พายุทิ้งตัวไปกับโซฟาหนัง ชายหนุ่มหัวเราะกุมท้องจนตัวงอ

" เวรเอ๊ย ฮ่า ๆ คนนี้หรือเปล่าวะน้องดาด้า "

" กูจะบ้า ฮ่า ๆ เรียบร้อยอย่างกับคุณครู ในชั้น 12 นี้น้องเค้าน่าจะเรียบง่ายที่สุดแล้ว กล้าตั้งชื่อแบบนั้นเลยเหรอวะ เบียวเกิน "

ท่านประธานหนุ่มนึกภาพคนที่พึ่งเดินออกไปตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าอีกที ผมดำรวบทำมวยเรียบร้อยไม่กระดิกสักเส้น ใบหน้าขาวผ่องสวมแว่นอันโต ทาลิปสติกที่ริมฝีปากสีชมพูบาง ๆ สวมชุดเสื้อเชิ้ตกับกระโปรงถึงเข่า ตามด้วยรองเท้าคัทชูส้นเตี้ย ดูรวม ๆ เหมือนคนทำงานตามส่วนราชการซะมากกว่า

" โดนใครแกล้งหรือเปล่าวะ "

" แล้วใครมันจะเอาโทรศัพท์ส่วนตัวของคนอื่นมาแอดเข้ากลุ่มวะ "

" ก็จริง... "

พายุส่ายหัวแล้วเริ่มลงมือแกะกล่องอาหารแบ่งกับเพื่อนรัก มื้อกลางวันนี้เป็นเพียงข้าวกล่องตามสั่งง่าย ๆ เท่านั้น ในขณะที่เสียงแจ้งเตือนจากการกระหน่ำแซวน้องดาด้าชั้น 12 นมโตในแชทลับ ก็ยังทยอยเตือนมาไม่ขาดระยะ

โธ่เอ๊ย...ตัวจริงไม่ได้นมโตเหมือนชื่อที่ตั้งน่ะสิ พายุประเมินทั้งหมดด้วยความรวดเร็วอย่างมืออาชีพแล้ว ยัยคนนี้นมไม่เกินคัพ B หรอก !