สายใยรักสองหัวใจ

ความจน

บ้านขนาดกลางสีขาวในพื้นที่สองไร่ รอบๆ บริเวณปลูกผักปลอดสารไว้หลายชนิด ฝรั่งตัวอ้วนพร้อมกับลูกสาววัยสิบขวบช่วยกันรดน้ำพรวนดินเป็นประจำทุกวันอย่างมีความสุข ภายในบ้านหลังนี้ประกอบไปด้วยคุณฝรั่งเฟดเดอร์ริค ลุซ คุณมณี เลียมทองภรรยาชาวไทยที่อยู่ด้วยกันมานับสิบปีและลูกสาวเฟบบริก้า ลุซ ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนจะดีชาวบ้านละแวกนี้มักจะพูดอยู่เสมอการมีผัวเป็นฝรั่ง มีที่ดินปลูกบ้าน มีลูกน่ารักๆ มีเงินมีทองไว้ใช้สอยแต่ความโชคดีนั้นมีอยู่ได้ไม่นานเมื่อสองเดือนต่อมา ฝรั่งตัวอ้วนเสาหลักของบ้านกลับล้มป่วยและเสียชีวิตลงด้วยโรคไขมันอุดตันในเส้นเลือด ความโศกเศร้าเสียใจก่อเกิดกับภรรยาและลูกสาวตัวน้อยที่มีนัยย์ตาสีฟ้าเหมือนพ่อบังเกิดเกล้า

เรื่องราวที่คิดถึงนั้นได้ผ่านไปนานจนเฟบบริก้าแทบจะลืมมันไป สาวน้อยวัยสิบแปดปียืนมองแม่ของตัวเองยื้อยุดฉุดกระชากโฉนดที่ดินกับกลุ่มชายฉกรรจ์ประมาณสี่ห้าคนอย่างหวาดกลัวสองขาเรียวของเธอไม่กล้าขยับเข้าไปช่วยแม่ที่ติดหนี้สินจากการหลงผิดไปเล่นการพนันเมื่อแปดปีก่อนตอนที่พ่อจากไป ทุกสิ่งเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ โรงเรียนนานาชาติที่เคยเรียนกลับกลายเป็นโรงเรียนธรรมดาแถวบ้าน รถเก๋งคันหรูสองคันหายวับไปกับตาในตอนที่เธออายุสิบสามปีผักสวนครัวที่เคยปลูกเหลือเพียงหนึ่งแปลงเพราะไม่มีใครช่วยปลูกเหมือนสมัยก่อน สาวน้อยหน้าใสน้ำตารื้นขึ้นมาเมื่อนึกถึงสภาพของแม่และตัวเธอในยามนี้ เพื่อนบ้านหลายคนพากันมามุงดูครอบครัวเธอสู้กับชายฉกรรจ์โดยที่ไม่มีคนมาช่วยเหลือเพราะพวกเขาต่างทราบกันดีว่าชายฉกรรจ์พวกนั้นเป็นคนของกำนันเปี่ยม ผู้มีอิทธิพลเบื้องลึกเบื้องหลังมีนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่คอยสนับสนุน บ่อนในหมู่บ้านเปิดอย่างโจ่งแจ้งท้าทายตำรวจแต่ก็ไม่มีใครที่ไหนกล้ามาจับเหตุเพราะ 'ส่วย' ที่ส่งในแต่ละเดือนนั้นสูงลิบลิ่วแน่นอนว่าเงินเหล่านั้นย่อมมาจากการขูดเลือดขูดเนื้อของชาวบ้านที่ทำการกู้ยืมมาในราคาร้อยละยี่สิบ หรือพวกคนที่ตกอยู่ในบ่วงของการพนัน หลายคนถึงกับต้องหนีออกไปอยู่ต่างจังหวัดเพราะทนค่าดอกเบี้ยทบต้นไม่ไหวถูกยึดที่ไปก็มีเหมือนกับที่บ้านเธอกำลังเผชิญ

"ถ้าป้าไม่ยอมเอาใบโฉนดมาให้กำนัน กำนันบอกว่าให้ป้าเอาลูกสาวมาขายใช้หนี้ก็ไม่ว่า" ไอ้ยอดหัวหน้าคนทวงหนี้พูดขึ้นเสียงดังลั่น "ไหนล่ะน้องเฟบลูกมึงน่ะ!!! " กลุ่มผู้ชายพวกนั้นต่างพากันเหลียวมองไปรอบๆ จนพบกับสาวน้อยผมสีน้ำตาลเข้มนัยน์ตาสีฟ้าแปลกแยกจากคนอื่นอยู่ตรงหน้าประตูรั้วบ้าน

"นั่นไงลูกพี่!!! " ไอ้ดอนชี้ไปทางรั้วบ้าน "เอาไงจับเลยมั้ย!!! " สองในสามคนทำท่ากร่างไม่สนใจชาวบ้านนับสิบที่ยืนใกล้กับเฟบบริก้าเลยสักนิดพวกมันทำท่าจะเข้าไปจับตัวสาวน้อยลูกครึ่งคนสวยผู้เป็นลูกสาวของป้ามณีลูกหนี้อดีตคุณนาย

มณีร้องห้ามเสียงดังลั่น "อย่านะ!!!! " ปล่อยทิ้งโฉนดที่ดินแล้ววิ่งมาขวางหน้าลูกสาวของเธอไว้ถ้าหากยอมปล่อยให้เฟบบริก้าถูกเอาตัวไปขัดดอกชีวิตนี้เธอจะเหลืออะไรอีก ความละอายแก่ใจที่ทำให้ต้องหมดตัวเธอจะปกป้องลูกรักสุดชีวิตอย่างน้อยก่อนที่จะตายลูกของเธอจะต้องได้คู่ครองที่ดี ไม่อย่างนั้นเธอคงจะรู้สึกผิดกับสามีไปจนถึงชาติหน้าความโง่บังตาให้เธอเข้าไปเล่นพนันบ้านกำนันเปี่ยม ไหนเลยจะรู้ว่าถูกหลอกมานับครั้งไม่ถ้วนเมื่อรู้ว่าติดหนี้ก็อยากจะได้เงินคืนกลับกลายเป็นถลำลึกจนกำนันเปี่ยมถึงกับยื่นข้อเสนอให้เธอเอาลูกสาวมาไว้ขัดดอก..หึ

"อ่อ..สรุปว่าให้โฉนดที่ดินสองไร่เป็นลายลักษณ์อักษรสินะ แล้วเมื่อไหร่จะคืนเงินหกล้านล่ะแม่มณีอย่าลืมล่ะว่าดอกร้อยละยี่สิบ" พวกมันทำตัวท้าทายล่อหน้าล่อตาทุกคนอย่างไม่เกรงกลัวกฏหมายและมันก็เป็นเพราะพวกชาวบ้านต่างหวาดกลัวจึงไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา “แต่ถ้าไม่มีปัญญาจ่ายทั้งต้นทั้งดอกให้รีบมาบอกกำนันเปี่ยมล่ะ แกรอน้องเฟบได้เสมอ55555” ไอ้ยอดเงยหน้าหัวเราะเสียงดังลั่นก่อนจะเดินนำพรรคพวกขับกระบะออกไป

เข่าแม่มณีทรุดฮวบเพราะความเศร้า ละอายปะปนกันไปหมดป้าน้อยที่อยู่บ้านข้างๆ เดินเข้ามาพูดเตือนสติ “เห็นรึยังว่ามันเป็นยังไง ป้าบอกแกเมื่อสองปีก่อนว่าให้ถอยออกมาเสียแกก็ไม่เชื่อป้าแล้วทีนี้จะทำยังไงกันล่ะเงินตั้งหกล้านแกจะไปหาที่ไหนได้”

“ฮืออออ….ป้าน้อย ฮืออ ฉันผิดเองเป็นฉันผิดเองทั้งหมดถ้าฉันไม่เสียใจและคิดมากเรื่องผัวตายฉันก็คงไม่เข้าบ่อนของไอ้กำนันหรอก ฮือออ ฉันผิดไปแล้ว” กอดลูกสาวตัวเองแน่น “แม่ขอโทษ..ฮึ่ก ฮืออออ” ฟุ่บ!!!!

“แม่!!!” เฟบบริก้ารีบประคองร่างแม่ของตัวเองที่เป็นลมล้มพับไปอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ชาวบ้านต่างตกใจร้องตะโกนหารถกันดังลั่น

“เร็วเข้าๆ ไปส่งนังมณีไปหาหมอเร็วขามันมีเลือดออกด้วย!!!!!” ป้าน้อยเร่งเพื่อนบ้านหลายๆ คนก่อนจะพากันนั่งรถเข้าไปในตัวอำเภอเพื่อรักษาแม่มณี

+++++------++-+

โรงพยาบาลเอกชนในตัวอำเภอ

ห้องตรวจ:หมอกานดา

“ฉันว่าทางที่ดีถ้าเธออยากจะมีลูกทำไมไม่ลองขอญาติพี่น้องมาอุ้มบุญให้ล่ะ” หมอกานดาหมอสูตินารีแพทย์ชื่อดังในตัวอำเภอบอกกล่าวกับเพื่อนสนิทและสามีสุดหล่อสมัยเรียนมหาลัยที่เข้ามาปรึกษาเรื่องทายาท หมอกานดาทำการขูดมดลูกเพราะเพื่อนสนิทแท้งลูกมาแล้วถึงสามครั้งเพราะมดลูดเพื่อนเธอนั้นไม่แข็งแรง ความพยายามของทั้งคู่หมดลงเมื่อผลการตรวจสุขภาพในวันนี้ออกมาแล้วว่าเพื่อนสนิท ‘สายป่าน’ มดลูกของเธอไม่สามารถทำการผลิตไข่ออกมาได้อีกแล้วยกเว้นฝั่งสามี ‘นรุติ’ หนุ่มหล่อคมเข้มขวัญใจของสาวๆ ที่มีร่างกายและน้ำเชื้อที่แข็งแรงมากพร้อมที่จะมีลูกได้ตลอด..รอแค่ภรรยาเท่านั้น

“ทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะ ญาติฝั่งฉันมีแต่ผู้ชายจะให้ฉันไปขอเมียพี่เขามาอุ้มบุญแต่ละคนก็อายุสี่สิบกันแล้วท้องให้ไม่ไหวหรอ ส่วนของบ้านคุณรุติยิ่งแล้วใหญ่มีแต่หลานสาวอายุสิบสามสิบสี่แถมพี่ๆ ของคุณรุติเขาก็อายุมากเธออย่าลืมสิว่าปีนี้พวกเราจะอายุสามสิบสองแล้วนะกาน” สายป่านเอ่ยถึงความเป็นจริงยาวเหยียด จริงๆ แล้วความกดดันของทั้งสองบ้านไม่มีอะไรสักนิด..แต่ฝั่งแม่สามีก็ยังแอบหวังถึงการมีหลานชายไว้สืบสกุล แน่นอนว่าสายป่านรู้เรืี่องนี้มาตลอด

“งั้นก็ขอคนอุ้มบุญเถอะ อย่างน้อยก็จ่ายเงินให้เขาแล้วทุกอย่างก็จบ”

“แต่ไข่ฉันใช้ไม่ได้”

“ก็ไข่คนอุ้มยังไงล่ะ เอามาผสมกับของคุณรุติเขาแค่เธอจ่ายเงินทุกอย่างก็จบสมัยนี้แล้วนะเรื่องเงินน่ะเรื่องใหญ่ขอแค่เธอหาแม่พันธ์ที่ต้องการให้ได้ก็พอที่เหลือฉันจัดการเอง” หมอกานดาให้คำมั่น..ว่าทุกอย่างมันจะต้องดี

“แต่มันก็เท่ากับว่าเด็กที่เกิดมาเป็นลูกคุณรุติกับคนอุ้มบุญน่ะสิ แล้วฉันล่ะ” สายป่านทำหน้าไม่พอใจเมื่อคิดว่าเงินก็ต้องจ่ายแม้จะได้ลูกแต่เด็กไม่ได้เป็นลูกเธอจริงๆ ความน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาทำให้น้ำตาคลอหน่วย

“ถ้าเธอคิดแบบนั้นก็ไม่ต้องมีแล้วล่ะนะป่าน อย่างน้อยถ้าเธอตกลงเด็กคนนั้นก็มีสายเลือดของคุณรุติเขาครึ่งหนึ่งไม่มีดีหรือยังไง" หมอกานดาออกความเห็นที่คิดว่าดีแล้วให้กับเพื่อนสนิท

สามีบีบมือแน่น ใจจริงเขาไม่ได้ซีเรียสเรื่องลูกสักเท่าไหร่จะให้เขาอยู่กับสายป่านแค่สองคนแบบนี้ไปจนแก่ก็ย่อมได้หลายครั้งที่เขาอยากจะพูด “ผมว่าเราไม่ต้องมี…”