The Heiress

Chapter 3

Ezekiel POV

"'Di ba sabi ko na gaganti ang babaeng iyon. Para bang may sayad siya. Ang sarap niyang panggigilan." Brixton commented bago naupo sa kaniyang upuan at nag strum ng gitara.

"Naiinis ako. Bakit nag karoon ng panty sa bag ko? How dare her!" nangingigil kong saad bago sinipa ang upuan at sinuntok ang pader sa aking likuran.

Damn that woman. Ginagalit niya talaga ako.

"What happened?" iyong boses na iyon ang nag patigil sa amin. Everyone look at the woman who speak. Nasa pinto siya habang nagtatanong ang kaniyang mga tingin.

"Wala." I answer her with boredom.

"Ah wala lang pala. Eh sino iyong babaeng lagi mong kakulitan sa classroom ninyo. Akala mo ba hindi ko alam. Noong isang araw sabi mo pupuntahan mo ako noong breaktime pero wala ka. Susunduin mo ako noong uwian pero hindi ka dumating. Ano mo na ba siya hah!" She said madly. She push the chairs at lahat ng gamit na madaanan niya.

When she reach my spot at agad niya akong tinulak. I can't move. I don't know what to say. Hindi ko rin alam ang gagawin ko. Mas lalong hindi ko alam ang sasabihin ko sa kaniya.

Ano ba ang dapat?

"Ayoko na. Nakakapagod ka. This is not the first time you made this. I'm f*****g tired of you. Let's ends this. Ayoko na sayo. Let's break up!" she shouted again before leaving.

"Angel" I call her. I run after her but she ran fast as she could until my friends stop me from making another step.

Hindi ko alam na nag kukulang na pala ako sa kaniya. Na dahil sa kagustuhan kong gumanti ay hindi ko na siya nasisingit sa oras ko. At mas lalong dumagdag sa inis ko nang makita ko ang taong ayaw kong makita. She was leaning on the wall looking at us.

Agad akong lumapit sa kaniya at hinawakan ang mag kabilang braso.

"You see that! Nang dahil sayo hiniwalayan niya ako. Nang dahil sayo napabayaan ko siya!" I said to her angrily but still she was emotionless. Not moving. At doon ko lamang nakitang lumuluha siya ngunit lagpas sa akin ang tingin niya. She was looking nowhere.

Kusang lumuwang ang pag kakahawak ko sa braso niya at pinakawalan ito. Halata doon ang marka ng kamay ko. Pero tulad kanina ay hindi siya gumalaw until someone grab her wrist.

A tall guy in mid 20's

"Kailangan mo ng umuwi Hyz. Hinahanap ka na nila." iyon lamang ang sabi ng lalaki bago niya hinatak si Princess na nag paanod na lamang.

Sinundan namin siya ng tingin hanggang sa mawala siya. We stay there for a while bago nag salita si Zach.

"Hindi ba napaka weird ng taong iyon ngayon. Kanina napaka saya niya bakit parang pasan niya ang mundo ngayon?" Zach asked us. We both shrug before going back in the practice room and rehearse.

Buong gabing iyon ay doon lamang ako sa labas ng bahay nila Angel. I tried to call her hundred times but she's not answering it. Akala ko ay nasa loob siya ng bahay pero wala pala. From my spot. I saw a red car stop at their front gate. Bumaba siya mula doon kasabay ng pag baba ng isang lalaki.

Akala ko ay iyong salita niya lamang kanina ang masakit. Hindi pala. It was more painful when I saw her kissing a man just so tender. Pinahid ko ang luha ko bago sila patuloy na pinagmasdan.

"Bobo ka. Nakita mong nasasaktan ka na pinanunuod mo pa." nag angat ako ng tingin at nakita ko si Princess. She was looking at the two too. Nakangiti pero hindi iyon umabot sa kaniyang mga mata.

"Why are you here?" Iyon lamang ang kaya kong itanong sa kaniya.

"Nag papakatanga rin." tanging sagot niya.

"Nakipagbreak din sayo ang boyfriend mo kaya ka umiiyak kanina?" I asked her again.

Umiling siya bago natawa sa akin. Hindi niya ako sinagot pero muli siyang naging seryoso.

"Hindi siya nakipagbreak pero nakipaglandian siya sa iba oo. Buti ka nga hiniwalayan ka ng pormal ako nang huhula lang"

"May boyfriend ka?"

"Wala" sagot niya sa akin.

Napatungan ng inis ko ang galit at lungkot ko dahil sa kaniya. Hindi ko alam ang gagawin ko dito. Para siyang abnormal na hindi mo maintindihan. Nakakainis siyang kausap. Mas nakakainis kapag tumatawa siya lalo pa ngayon na ang lakas ng halakhak niya habang nakatingin sa akin.

"Baliw ka!"

"Hindi ako baliw. Wala akong boyfriend pero may nanliligaw sa akin. Ayaw sa kaniya nila Mama pero ipinaglaban ko siya kahit kapalit noon ay suwayin ko ang kagustuhan nila. Naiintindihan mo ba ako? Hindi pa man kami pero nag sakripisyo agad ako para sa kaniya tapos malalaman kong may iba pa pala siyang sinisikap liban sa akin. Ano kaya ang mararamdaman mo? Diba masakit." she said before smiling again.

"So that is the reason why you cry Aya" I told her.

She chuckled before shaking her head. Nalilito na ako. Gusto ko siyang kutusan pero hindi pwede. Pag iba ang makakita baka sabihing kinakawawa ko siya gayong ako ang kinakawawa niya.

"My name pronounce as Ayiya Hizeyndra not aya" she chuckled again.

"Eh saan nag mula ang Princess kung iyon ang pangalan mo?" I curiously asked her.

"Princess ang tawag nila sa akin. But I prefer Hyz (Hayz). At saka kaya ako umiyak kasi nawawala iyong pen ko" aniya sa akin.

Napasabunot ako sa aking buhok bago inis na bumuga ng hangin.

"Baliw ka! Baliw ka na! Sino ang iiyak dahil nawala ang ballpen niya. Kaya kong palitan ang ballpen mo kahit isang daan pa!" I shouted at her.

"Ikaw ang kumuha?" Inosente niyang tanong sa akin.

Sa sobrang inis ko ay umalis na lamang ako doon. Iniwan ko siyang nag iisip kung ano man ang iniisip niya.

Kapag hindi pa ako umalis doon ay mababaliw ako doon. Mababaliw ako kapag kausap ko siya. Baka maaga akong mamatay kakakunsume sa kaniya. She was like a kid playing and acting that everything is fine. Na gaya ng bata sobrang daling makuha at kayang ibigay ng kaniyang magulang ang lahat. Pero minsan rin ay para siyang matanda kung mag isip. Pero kadalasan ay wala siya sa tamang pag-iisip.

Aiiaa POV

"Gising na Hizyndra. Papasok ka pa" tanging ugong lamang sinagot ko. Nakatiklop pa rin ang aking mga mata habang pilit na tinatakpan ang mukha ng unan.

"Hizyndra bangon na. Baka mahuli ka" he said again to me.

"Antok pa ako" I said in moaning tone.

"Pero mahuhuli ka na"

"Tinatamad ako." I said truthfully. Hindi ako sanay sa ganito. Mas sanay akong hawak ko ang sarili kong oras. Babangon ako kung kailan ko gusto. Kakain ako ng mga pag kaing gusto ko. Ako ang bahala sa oras na mayroon ako sa isang araw. Kaya kong maging tamad na studyante.

"Akala ko ba gusto mo sa paaralang ito? Nag pakapagod lamang pala tayo kasi tinatamad ka ng pumasok."

"Oo na. Babangon na nga ako Jonas. Babangon na po Kuya. Hindi na ako tatamadin. Pero inaantok pa rin ako." I told him while pouting.

"Tsk. Sabi ko na nga eh. Dapat kasi ay doon ka na lang sa dating klase mo. Nag papakahirap ka pa eh"

"Hindi na nga ako mag rereklamo. Babangon na ako. Papasok na ako. Baka mahuli ka pa sa trabaho mo." I told him bago ako bumangon ng wala sa sarili. I open the faucet at isinalod ang balde doon. Isang malamig na tubig ang gumising sa akin noong sumandok ako ng isang tabo at ibinughos iyon sa sarili ko.

"Ahhhhhhh!" Tili ko noong madampian ng tubig ang aking katawan.

"Ang lamig" I whisper to myself. Kuya Jonas knock on the door and asked if I am fine. I just answered him 'yes' then he leave.

Tatlong itlog at apat na hotdog lamang ang nakahain sa mesa at sinangag na kanin. Dalawang baso ng kape at isang platong tinapay. Simple breakfast but still it's worth to eat.

"Hindi kaya ay mapurga tayo sa hotdog at itlog Jonas?" I told him habang kumakagat sa hotdog.

"Hindi ka naman napurga ah. Iyan ang kinakain mo araw-araw pero hindi ka naman napurga"

I chuckled before finishing the food and readying myself para pumunta sa paaralan. Naghintay ako ng tricycle para makarating sa paaralang pinapasukan ko. Everyone in that school look at me before giving me a high brows.

Hindi ko sila pinansin at nag lakad ako papasok sa building na dapat kong papasukan. But there's a commotion that got my attention.

"Hindi ba sabi kong huwag kang haharang!" Sigaw ng lalaki. Kilala ko kung kanino iyong boses na iyon. Agad akong sumiksik sa grupo ng tao at mas lumapit pa sa kanila.

I saw how Ezekiel punch the man while the three others was just watching. Looking bored. Danica stop her cousin— Ezekiel for giving another punch but Brixton just hold her and stop her for entering the scene.

"Eze tama na. Ano ba. Kung galit ka at nasasaktan ka kasi iniwan ka ni Angel please don't put these people as your toy. Mag hanap ka ng bagay na kahit ilang ulit mong suntukin ay hindi masasaktan" Danica shouted while Brixton hold her firmly but with care.

"Shut up Dani. Hindi mo alam ang nararamdaman ko!" He hissed before punching ng the man again on his stomach. Noong susuntukin niya ulit iyon ay saka na ako pumasok at pinigil ang kaniyang kamay.

I look at him with the same fire he's giving me. Everyone in there was shocked. Murmuring how stupid I am.

"Stupid. She shouldn't do that"

"She'll be in hell I'm sure"

"Hindi pa siya nadadala doon sa nangyari noong sinipa niya si Kiel"

"She'll be more in trouble this time"

Pero wala along pakialam sa mga naririnig ko. Mas hindi ko kayang mag pangap na walang pakialam sa taong kailangan ng pakialam. Everyone gasp when Fajardo lift me using my cloth.

"Ikaw! Ikaw ang dahilan kung bakit kami nag hiwalay!" He said madly at me

Tinignan ko lamang siya na para bang makakawala ako gamit ang tingin na iyon.

"Eze tama na. Babae yan" Kyle said at kinalas ang pag kakahawak ni Fajardo sa akin.

"Nang dahil sa kaniya ay iniwan ako ni Angel, Kyle"

"Pero babae siya"

"May sayad" I said while rolling my eyes. Umawang ang mga labi nila bago ko pinagpagan ang aking damit habang umiiling pa.

"Ang ayos noong usapan natin kagabi tapos gaganituhin mo ako! Hibang ka na. Nasisiraan ka na. Para kang loko. Bwesit! Nagusot ang damit ko." inis kong bigkas bago nag lakad palayo sa kanila.

"Mas may sayad ka. Umiiyak ka dahil lang sa bullpen." Fajardo shouted. Lumingon ako sa kaniya bago siya sinimangutan. Naalala ko na naman ang ballpen ko. Nawawala ang bullpen ko!

"Mahalaga yun sa akin Fajardo. Bakit ikaw ba ang kumuha?" I asked him innocently. Ngunit muli ay napasabunot siya sa sarili habang sumisigaw pa.

"May sira ka talaga. Tinanong ko iyong nag titinda ng ballpen kung magkano ang presyo ng gaya ng iyo pero nabaliw ako sa presyo. Really umiiyak ka ng dahil lamang sa ballpen na kinse pesos. Eh kaya nga kitang bilhan noon ng isang libo!" sigaw niya bago sinabunutan muli ang sarili.

Umiling akong muli sa kaniya. Mahalaga iyon sa akin dahil iyon ang unang ballpen na nakuha ko mula kay Jonas. It wasn't the price that's count but the origin of it. Kahit isang mumurahing pambura pa yan kung galing sa taong mahalaga sa akin ay iingatan ko iyon.

"Wala akong pen eh ano ba. Favorite ko yun!" I answer before leaving them there. Unti-unting nawala ang tao sa paligid dahil nag ring na ang bell. Pag upo ko pa lamang sa upuan ko ay mayroong nakatuping papel sa ibabaw ng mesa ko.

'Napulot ko yan kahapon. Hindi ko alam kung kanino isusuli kaya naman itinago ko muna'

From: F

Kalakip ng sulat na iyon ang ballpen na hinahanap ko. Luminga ako sa magkabilang dulo pero wala akong nakitang kakaiba.

But that made me smile. Small thing but it keeps me fine.