“หนูไม่ได้หมายถึงเรื่องนี้ค่ะ คุณชนาปล่อยหนูเถอะนะคะ หนูขอร้อง” ร่างบอบบางเริ่มดิ้นพล่านขัดขืน
“นิ่มดีจังสาริศา” นอกจากจะทำหูทวนลมแล้วดวงตาคมยังปราดมองร่องอกที่โผล่พ้นคอเสื้อมาให้เห็น นึกอยากจะนวดคลึงให้หนำใจว่ามันจะพอดีมือหรือว่าล้นมือเขากันแน่
“ปล่อยนะ!” กำปั้นเล็กทุบเข้ากลางอกแกร่งแรงๆ จนชนามองตาเขียวปั้ด
“ไหนบอกว่าเป็นห่วงฉัน กล้าดียังไงมาทุบคนป่วยแบบนี้ หืม?”
“ก็คุณแกล้งหนู” เสียงเล็กกระเง้ากระงอดก่อนจะเลิกดิ้นเพราะกลัวว่าจะทำเขาเจ็บหนักกว่าเดิม
“ฉันไม่ได้แกล้ง ฉันไม่เคยแกล้งใครแบบนี้หรอกนะ” ริมฝีปากหยักลึกกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ มือหนารั้งแขนทั้งสองข้างของร่างบางกดลงกับเตียงนุ่ม จมูกโด่งเป็นสันสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากสบู่อย่างหิวกระหาย
“อื้ออ” เสียงเล็กเหมือนจะประท้วงแต่ก็พูดไม่เป็นศัพท์เพราะเธอกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งกามารมณ์ ใบหน้าสวยเชิดขึ้นปล่อยให้ริมฝีปากหนาได้เชยชิมความหอมจากคอระ
