เมื่อสะโพกหนาใส่เต็มเหนี่ยวใกล้แตะขอบฟ้า ขนาดแท่งเอ็นใหญ่เริ่มพองขยายอย่างขีดสุดจนเส้นเลือดนูนออกมา ชนาออกแรงกระแทกจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกับดังตับๆ ระงม หลังจากซอยสะโพกอยู่หลายครั้งก็ปล่อยธารสีขาวขุ่นฝากฝังไว้ภายในรูสวาทนจนกระทั่งเอ่อล้นทะลักกลีบกุหลาบงาม
ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปจูบริมฝีปากสวยเมื่อรู้สึกผ่อนคลาย แท่งเอ็นสอดเข้าออกอย่างช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ ถอดถอนมันออกมาในยามที่มันหมดสิ้นภารกิจ
ร่างกำยำล้มลงนอนทาบทับสุดาที่ไร้ซึ่งอาภรณ์ใดๆ ขาแข็งแรงก่ายเธอเอาไว้เมื่อดำเนินบทเพลงรักเต็มเหนี่ยวจนหมดพลังสู้ศึก
“ชนาขา...” สุดาเรียกเสียงออดอ้อน
“ว่าไง หืม?” พอพูดจบริมฝีปากหนาก็ขบเม้มยอดดอกบัวอย่างหมั่นเขี้ยวไปด้วย
“ฉันไม่ชอบเลยที่คุณเอาเด็กผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ด้วย” สุดาพูดด้วยความรู้สึกที่ไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกพบหน้าสาริศา
“อีกแล้วนะ ผมก็อธิบายแล้วไงว่าทำไมถึงพามา คุณไม่เข้าใจเหรอสุดา”
“ฉันเข้าใจค่ะ
