"Senyorito!" tawag ko kay Senyorito Simon ng makita ko siyang paakyat sa itaas ng bahay. Marami siyang hawak na mga papeles na marahil ay galing pa sa kanyang opisina at dito niya na lahat tatapusin sa bahay. Alam kong masyado siyang abalang tao. Ngunit umaasa pa rin ako na bibigyan niya kami ng anak niya ng kahit konting oras.
"Senyorito sandali lang naman." Tawag kong muli sa kanya. Ngunit tila wala siyang naririnig.
"Senyorito! Senyorito!" patuloy kong paghabol at sinadya kong lakasan ang boses ko upang kanya talagang marinig. Sa lakas ng tinig ko ay bingi na lang siya kung hindi niya pa ako papansinin.
Huminto naman siya sa pinaka gitnang bahagi ng hagdan.
"What?!" matigas niyang tanong at halata sa mukha ang ang pagka inis sa akin ng ako ay kanyang marahas ng lingunin.
Ngunit bi
