Savaş Tohumları
Atiye çıplak halde Bora’nın göğsünde yatıyordu. Üstteki eliyle adamın göğsündeki kıllarla oynuyordu. Sessizdi. Mutluydu.
“Hırçın kekim benim,” dedi ve nemden kıvırcık olmuş saçlarından öptü. Bayılıyordu kadının saçlarına. Kabarıyor başının etrafını bir aslanın yelesi gibi sarıyordu. Bir aslandı Atiye, Bora’nın kraliçesiydi.
“Kek miyim ben?” dedi Atiye öfkeli bakışlarını adama yönelterek. O öfkeli bakışlar bütün gece yakıp kavurmuştu adamın ruhunu.
“Keksin.” dedi Bora yüzünde müstehzi gülüşüyle.
“Sen de tuzlu keksin o zaman!” dedi ve tekrar başını yasladı. Vajinası sızlıyordu, çok sert bir geceydi. Bora’nın kahkahasıyla göğsü sarsıldı, Atiye’nin başı da haliyle.
“Barışmadık mı hala?” diye sordu adam kadının çıplak sırtında parmak uçlarını gezdirirken. Atiye gıdıkl
