ด้านข้าวตังร่างบางที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะมีเสียงนาฬิกาปลุกรบกวนเวลานอนของเธอ สายตากวาดมองไปทั่วทั้งห้องแต่กับไม่พบคนที่นอนกอดเธอมาตลอดทั้งคืน
"ไปไหนของเขา หรือว่ากลับไปแล้ว" พอตื่นมาไม่เจอเขาความรู้สึกแปลบๆ กับวิ่งเข้ามาจุกที่หน้าอก จะไปก็ไม่บอกกล่าวกันเลยหรือไง คนขี้น้อยใจได้แต่คิด แต่นั้นจังหวะที่ลุกออกจากเตียงนอนนั้น กับรู้สึกได้ถึงอะไรเย็นๆ ที่นิ้วมือข้างซ้้ายของตน
"แหวน งั้นเหรอ แหวนใครทำไมถึงมาอยู่ที่นิ้วมือฉันได้ นี้ฉันยังไม่หมั้นหมายกับใครซะหน่อย หรือจะเป็นของเขากัน" ร่างบางได้แต่ครุ่นคิดใบหน้าสวยที่มึนงงกับอาการตื่นนอนในตอนเช้า พอเห็นแหวนเพชรขนาดกลางถูกสวมที่นิ้วของตน ข้าวตังถึงกับหายง่วงปานปลิดทิ้ง ใบหน้าสวยระบายรอยยิ้มออกมาด้วยท่าทีเขินอาย
"เห็นนิ่งๆ เข้มขึมแบบนี้ ผู้กองธีร์ก็โรแมนติกแมนกันนะเนี้ย" คนที่ไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน ถึงกับระบายยิ้มออกไม่หุบ ถึงเช้านี้ไม่เจอหน้า
