พระตำหนักส่วนพระองค์
ภาพวาดจากปลายพู่กันและสีสันที่แต่งแต้มดวงหน้างามและอาภรณ์เครื่องประดับที่อยู่บนภาพวาดของจางลี่เซียน รูปร่างอรชร เอวอ่อนอ้อนแอ้นเหลือประมาณ น่าทะนุถนอมอยากสวมกอดให้คลายความคิดถึงยิ่งนัก ยิ่งทอดพระเนตรก็ราวกับว่าภาพวาดดังกล่าวดุจดั่งมีชีวิต หญิงงามเพียงหนึ่งเดียวที่กุมหทัยของถังเสวียนจงฮ่องเต้ได้อย่างชะงักงัน ทรงพยายามที่จะลืมเลือนและตัดใจครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่ามิสามารถทำพระทัยได้แม้แต่น้อย ตรงกันข้ามยิ่งตัดพระทัยกลับยิ่งคิดถึงและทวีความรักให้กับหญิงงามในภาพวาดนับเท่าทวีคูณ
พระหัตถ์ลูบไล้ดวงหน้างามที่ส่งยิ้มหวานอันตราตรึงจิต ปลายพระดรรชนีน้อยนิดลงน้ำหนักเพื่อลูบไล้ภาพวาดราวกับว่าทรงอยากปลุกให้ขึ้นมามีชีวิตอีกครา
“ลี่เซียน... ข้าทุกข์ทรมานใจเพราะคิดถึงเจ้ายิ่งนัก ทำไมนะข้าจึงต้องเจ็บปวดหัวใจเช่นนี้ อำนาจมากมายที่ข้ามีและเป็นเจ้าชีวิตในผืนแผ่นดินนี้ ไม่ช่วยทำให้ข้าได้สม
