ความลับของCEOสาว

คนทรยศ

''เฮือกกกกก!!!!!''เจนิสาที่สลบไปนานสะดุ้งตื่น และการตื่นมาของเธอทำให้คนภายในห้องชะงักค้างบทสนธนากระทันหันและหันไปมองเธอเป็นตาเดียว ในห้องนี้มีพารัม ภีม พายุและคนที่เจนิสไม่คาดคิดว่าจะได้เจอที่นี่

''เจสเธอฟื้นแล้ว เป็นยังไงบ้าง ฉันใจหายมากเลยตอนที่เธอหมดสติไป ไม่เป็นไรแล้วนะไม่เป็นไรแล้ว!!!''ดาวประดับโผเข้ากอดเจนิสาที่ยังคงมึนงง

''ดาวแกมาอยู่นี้ได้ยังไง ไม่สิ ดาวฉันล้มเหลวถูกจับได้แล้ว...''เจนิสาพูดพร้อมกับมองไปทางพารัมทและพรรคพวกซึ่งมองตรงมาที่เธอไม่วางตา ก่อนพารัมจะเป็นฝ่ายลุกจากโซพาเดินย่างสามขุมเข้ามาหาเธอและดาวประดับ

''ดาวประดับไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าจะเอาเรื่องก็เล่นงานฉันคนเดียว!!!''เจนิสาเอ่ยบอกพร้อมกับรีบลุกขึ้นยืนขว้างกางแขนปกป้องดาวประดับเต็มที่ การกระทำของเธอทำให้พายุและภีมถึงกับหลุดขำ แม้แต่พารัมก็กระตุกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน

''ก็ไม่เห็นฉลาดเท่าไหร่หนิ หึๆ จะบอกให้เอาบุญก็ได้แม่อัจฉริยะ !!!!'' พารัมผลักเจนิสาล้มไปบนเตียงก่อนจะดึงเอาดาวประดับเข้ามาจูบอย่างดูดดื่ม ดาวประดับไม่ได่มีท่าทีผลักไสแม้แต่น้อย เธอกับพารัมจูบกันอย่างดูดดื่ม

เจนิสาราวกับถูกแช่แข็ง หญิงสาวตัวสั่นเทิ้มไปด้วยความโกรธ

''ดาวนี้แก....ทรยศฉันหรอ !!!!'' เจนิสาตะโกนเสียงดังใส่คนตรงหน้าอย่างผิดหวัง มือเล็กหง้างขึ้นหมายจะฟาดลงบนใบหน้าของคนทรยศเพื่อระบายโทสะแต่กลับถูกมือหนาของพารัมกำรวมข้อมือเธอไว้ได้ทันและผลักเธอล้มลงไปบนพื้นอีกก่อนที่สองมือหนาจะดึงคอเสื้อของร่างเล็กเข้ามาหาตัว

''อย่าริอาจมาแตะต้องผู้หญิงของฉัน!!!''พารัมตะโกนใส่หน้าเจนิสเสียงดัง ดาวประดับรบเข้ามาดึงพารัมไม่ให้ทำรุนแรงกับเจนิสมากไปกว่านี้

''อย่าใช้อารมณ์สิคะพารัม พูดกับเธอดีๆก็ได้ เราตกลงกันแล้วหนิว่าจะพูดดีๆกับเธอ''ดาวประดับเอ่ยบอกชายหนุ่ม พารัมมีท่าทีสงบลง

''เห็นแก่ดาวนะฉันจะพูดดีๆ ลุกขึ้นแล้วไปนั่ง!!!''พารัมพูดจบก็เดินไปนั่งที่โซพาตัวหรูที่ใกล้ๆกันมีภีมและพายุอยู่ด้วย

''มาสิ บอกให้มาไง อย่าให้พูดซ้ำสอง!!!!''พารัมเอ่ยอีกครั้งพร้อมกับกระดิกนิ้วเรียกเธอราวกับเป็นสัตว์เลี้ยง เจนิสากำหมัดแน่นเธอข่มเสียงสะอื้นและกลั้นน้ำตาไว้ด้วยใจที่เจ็บปวด ดวงหน้าสวยที่เต็มไปด้วยความผิดหวังตวัดมองไปยังดาวประดับที่อยู่ไม่ไกล

''ฉันสาบานเลยต่อให้ฉันตายฉันก็จะไม่มีวันยกโทษให้แกนังคนทรยศ!!!!''เจนิสาบอกแก่ดาวประดับอย่างอาฆาตน้ำใสไหลอาบแก้มอย่างสุดจะกลั้น ก่อนเธอจะรีบปาดน้ำตาบนแก้มตัวเองออก และเดินไปนั่งบนโซฟาที่พารัมสั่ง

''ตั้งสติได้แล้วสินะ รู้ใช่ไหมว่าการหลอกลวงสวมรอยและสร้างเอกสารประวัติปลอมเพื่อประทุษร้ายต่อคนของรัฐบาลโทษร้ายแรงแค่ไหน ฉันเด็ดปีกเธอตอนนี้ยังได้เลยนะ!!!!''พารัมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน เจนิสาเชิดหน้าก่อนจะตวัดตามองคนตรงหน้า

''แล้วยังไง จะทำอะไรก็ทำสิเห่าอยู่ได้น่าลำคาญ!!!!''เจนิเอ่ยอย่างไม่ได้เกรงกลัวคนตรงหน้าแม้แต่น้อย

''หยิ่งยโสเหมือนที่คนอื่นพูดไม่มีผิด เหมาะสมแล้วที่จะมาเป็นภรรยาหุ่นเชิดของฉัน ฉันจะไม่อ้อมคอมนะ ไม่สิต้องบอกว่าผมจะไม่อ้อมคอมต่างหาก ถ้าคุณยอมเป็นพวกเดียวกับผม ผมก็จะปล่อยคุณไป จะไม่ฆ่าคุณข้อเสนอนี้ฟังดูเป็นไง?''พารัมเอ่ยด้วยท่าทีที่เหนื่อกว่า

''อยากฆ่าก็ฆ่าเลย ฉันยอมตายดีกว่าต้องเป็นพวกเดียวกับแก คนอย่างฉันจะไม่ก้มหัวให้พวกชั่วๆเด็ดขาด!!!''เจนิสจ้องตาพารัมอย่างไม่ได้เกรงกลัว

''มันจะมากไปแล้ว คำก็ชั่วสองคำก็เลว คิดว่าตัวเองวิเศษมาจากไหนเป็นลูกไก่ในกำมือแท้ๆยังโอหัง!!!''พายุที่มีท่าทีไม่ถูกชะตากับเจนนิสาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเอ่ยอย่างตำหนิ ดวงหน้าสวยตวัดมองไปยังคนที่พึ่งพูดกับเธอเมื่อครู่ทันที

''เอาล่ะๆ เลิกต่อล้อต่อเถียงกันได้แล้ว คุยกันดีๆเถอะ จะสาดคำพูดร้ายๆใส่กันไปทำไม พวกแกสองคนเงียบก่อนนะฉันจะพูดเอง''ภีมที่นั่งฟังสงครามน้ำลายมานานเริ่มจะลำคาญเต็มทน ชายหนุ่มลุกขึ้นยื่นแฟ้มเอกสารไปตรงหน้าเจนิสา

''คุณเจนิสาครับผมต้องขอโทษแทนเพื่อนผมด้วย ได้โปรดอย่าพึ่งด่าผมนะ' คิดว่าคุณน่าจะทราบอยู่แล้วว่าผมเป็นใคร คืออย่างงี้นะครับคุณอาจจะกำลังเข้าใจบางอย่างผิดเพราะเพื่อนผมมันเล่นใหญ่ไปหน่อย ผมหมายถึงเรื่องนี้เรามีทางออกร่วมกันนะครับแบบที่น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า แต่ก่อนที่ผมจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ เชิญคุณเปิดดูเอกสารเหล่านั้นก่อนเถอะนะครับ''ภีมพูดจากับเจนิสาอย่างสุภาพ เจนิสานิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารตรงหน้าขึ้นมาอ่าน

''ได้โปรดอ่านทุกตัวอักษรอย่างไร้ทิฐิด้วยนะครับ คุณเป็นอัจฉริยะ คุณฉลาดและคุณสำคัญต่องานนี้มาก''ภีมยังคงกล่าวกับเจนิสด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ หญิงสาวอ่านเอกสารเหล่านั้นอย่างตั้งใจ

''ไม่จริง เป็นไปไม่ได้''หญิงสาวพรึ่มพัมขณะเปิดอ่านเอกสารไปทีล่ะหน้า เธอแทบไม่อยากจะเชื่อข้อมูลในเอกสารนั้น

''แต่มันเป็นไปแล้วครับ ดูนี้นะ''ภีมพูดจบก็ยื่นแทบเล็ตในมือไปเปิดต่อหน้าเจนิส หญิงสาวอึ่งกับสิ่งที่ได้พบเห็นภายในภาพวิดีโอรูปถ่ายต่างๆเหล่านั้นคือภาพของผู้คนที่กำลังอดอยากและหิวโหย อยู่ในสภาพบ้านเรื่อนที่ทรุดโทรม

''ฉะ ฉัน ฉันทำอะไรลงไป!!!!''เจนิสที่ได้อ่านเอกสารและได้เห็นหลักฐานการเก็บสถิติต่างๆของประชากรในประเทศและประชากรเกือบทั่วทุกมุมโลกแล้วถึงกับนิ่งอึ่งไป ภายในสมองเธอตอนนี้กำลังประมวลผลหลายอย่าง ดาวประดับที่ทาบถึงอาการนี้รีบเข้าไปกุมมือของเจนิสไว้ทันทีเพื่อปลอบโยน

''เจสใจเย็นๆนะค่อยๆคิด ผิดพลาดแล้วก็แค่แก้ไข ตอนนี้ยังทัน เจส ได้ยินไหม เจสฟังฉันอยู่รึป่าว เจสกลับมา เจส!!!!!!''เจนนิสาเป็นลมสลบไปในอ้อมแขนของดาวประดับอีกครั้ง

''ไม่ หมอ ตามหมอ ฮื้อๆตามหมอให้เธอ ฮื้อให้หมอรีบเข้ามา!!!!''ดาวประดับตะโกนเสียงดังพร้อมกับกอดเพื่อนรักไว้แน่น แท้จริงแล้วดาวประดับไม่ได้ทรยศแต่เธอกำลังหาทางช่วยเจนิสาอยู่

เจนิสทำงานหนักไม่ออกไปพบเจอและใช้ชีวิตกับคนปกติ เธอทำงานอยู่ในบริษัทและหลับนอนกับหุ่นยนต์ตัวโปรด เสพสมกับรสสวาทจากผลงานของตัวเอง สิ่งเหล่านั้นกลืนกินความมีชีวิตชีวาและความสดใสไปจากหญิงสาว มนุษย์สัมพันธ์ของเธอกับคนทั่วไปมันถอดถอยและแย่ลงเรื่อยๆโดยที่เธอไม่เคยรู้ตัว

'เจสไปพักผ่อนไหมฉันจองทริปมัสดีฟไว้ไปกันไหม?' ดาวประดับที่รับรู้ได้ถึงความผิดปกติของเจนนิสาพยายามจะหาทางดึงเธออvกไปใช้ชีวิตปกติแต่ก็ถูกปติเสธครั้งแล้วครั้งเล่า

'ไม่อ่ะงานฉันเยอะยุ่งจะตายแกไปเถอะ' เจนิสมักปฎิเสธแบบนี้เสมอ

'เจสไปงานวันเกิดคุณแฟรงค์เป็นเพื่อนหน่อยสิได้ข่าวว่าผู้แซ่บๆเยอะมากเลยนะ ไปนะ ไปเป็นเพื่อนหน่อย'

'เสียใจด้วยจ๊ะคืนนี้ฉันมีนัดกับลีรอยส์แล้ว'

'เจส....ลีรอยส์เอาไว้วันหลังก็ได้หนิ เขาเป็นแค่หุ่นยนต์นะไว้วันหลังเถอะไปปาร์ตี้วันเกิดกับฉันนะ'

'ดาวฉันบอกว่าไม่ก็คือไม่ อย่ามาเซ้าสี้ ออ!!...แล้วอีกอย่างหยุดเรียกรอยส์ว่าหุ่นยนต์ได้แล้วฉันพัฒนาเขาจนสมบูรณ์แล้วจ๊ะ อยากจะบอกว่าแซ่บเด็ดดวงมาก ถ้าได้ลองเธอจะติดใจ ไปล่ะ บ๊าย!!!!'

นั้นคือบทสนธนาของช่วงหลายปีหลัง เจนิสาตัดขาดกับคนรอบตัวไปเรื่อยๆ รอบกายเธอมีแต่หุ่นยนต์ที่เสมือนคนจริงๆ สามารถทำงานแทนคนจริงๆได้ หญิงสาวมีความสุขกับการวิวัฒนาการและประดิษหุ่นยนต์ของเธอให้ล้ำสมัยกว่าคู่แข่ง โดยไม่ได้สนใจจะออกไปดูโลกภายนอกเลยว่าในหลายๆพื้นที่มีคนจำนวนมากต้องตกงานเพราะถูกเลิกจ้าง หลายบริษัทซื้อหุ่นยนต์ของเจนิสไปทำงานแทนผู้คนเหล่านั้น หุ่นยนต์ที่ทำได้ทุกอย่างเหมือนคนจริงๆ มันประหยัดต้นทุนค่าแรงเป็นอย่างมาก จากปากต่อปากของเหล่านักธุรกิจ ทำให้หุ่นยนต์พวกนั้นถูกผลิตขายแพร่กระจายเป็นวงกว้างอย่างรวดเร็ว แต่เจนิสไม่เคยมองเห็นถึงปัญหาเลย เธอไม่เคยออกมารับรู้อะไรเลยนอกจากความพึ่งพอใจของตัวเอง

เพราะแบบนี้พารัมจึงต้องการขึ้นเป็นนายกคนต่อไปให้ได้ เขาต้องการแก้ไขปัญหาพวกนี้เพื่อให้ชีวิตผู้คนกลับมาเป็นปกติ หากปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆผู้คนทั่วโลกคงได้อดตายเพราะไม่มีงานแน่ๆ แต่มันไม่ได้ง่ายเลย ผลประโยชน์จากธุรกิจหุ่นยนต์มันเกินกำลังที่เขาจะแก้ไขได้ คนรวยรวยขึ้นคนจนแย่ลง ทุกอย่างแย่ลง

เขาเครียดมากจนต้องหาทางระบายความเครียดพวกนั้น ไม่ว่าจะเป็นเซ็กที่แปลกใหม่หรือการแข่งรถก็ไม่ช่วยให้เขาหายเครียดได้ แล้วยิ่งวันนั้นที่สนามแข่งรถยังมีเด็กหญิงสาวน่าสงสารที่ต้องมาถูกรังแกจากนายจ้างโหดอีก

พารัมในตอนนั้นเชื่อการแสดงทุกอย่างของเจนิในบทบาทแก้วใสอย่างสนิทใจ เธอตีบทแตกแถมพล็อตเรื่องยังเป็นชีวิตรันทนตกงานกำพร้าพ่อแม่เขายิ่งสงสาร ความรู้สึกพารัมในตอนนั้นคือเอ็นดูแก้วใสจริงๆ เขาตั้งใจจะรับเธอเป็นน้องสาว ให้เธอได้มีอนาคตที่ดีแต่แล้วความคิดนั้นก็พังทลายลงในเช้าที่เขาตื่นมาเขากลับเจอผู้หญิงอีกคนหนึ่งในบ้านของแก้วใส......