''นั้นอาหารคุณดาวใช่ไหม เอามานี้มา''พารัมเอ่ยกับสาวรับใช้ เธอยื่นถาดอาหารให้เจ้านายหนุ่ม พารัมตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปยังห้องนั้นอีกครั้ง......
''ดาว ทานอะไรหน่อยนะ ผมเอาข้าวมาให้''พารัมวางถามอาหารลงที่โต๊ะ
''วันนี้ผมให้เชพมิชิลินมาทำอาหารให้คุณเลยนะทานอะไรสักหน่อยเถอะ ผมป้อนนะ''พารัมจะยกอาหารมาป้อนดาวประดับที่ยังคงเอาแต่นิ่งเงียบ เธอไม่พูดไม่จากกับเขามาสามวันแล้ว
''ออกไป ฉันจะกินเอง ออกไปให้พ้น ฉันขยักแขยงที่จะอยู่ใกล้คนไร้สัจจะอย่างคุณ ออกไปสิ!!!!''ดาวประดับเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แสนจะชิงชัง
''นี้ดาว มันจะเกินไปแล้วนะ ผมบอกแล้วไงว่าหล่อนแค่เล่นละคร!!!''
-เพี้ย!!!!-ฝ่ามือเล็กของดาวประดับฟาดปะทะลงบนใบหน้าของพารันอย่างเหลืออด เธอระเบิดอารมณ์ใส่เขาอย่างสุดจะทนอีกต่อไป
''อย่ามาว่าเธอ เจนิสไม่ได้เป็นแบบที่คุณพูด คุณมันโคตรน่ารังเกียจเลย เธอนอนไม่ได้สติขนาดนี้คุณยัง ฮื้อๆ คุณยังพูดกับเธอแบบนี้
