ความเงียบเกิดขึ้นภายในห้องผู้ป่วยครู่ใหญ่ ดวงตากลมโตกวาดมองไปทั่วห้องครั้งแล้วครั้งเล่า และบางครั้งก็จ้องไปยังดาวประดับที่นั่งส่งยิ้มให้เธออยู่บนโซฟา
''เอ่อ โทษทีนะแต่ขอถามหน่อย เรารู้จักกันจริงๆ หรอ ล่ะ...แล้วผู้ชายคนนั้นน่ะ คนที่น่ากลัวนั้นเขาเป็นใครกัน เขาต้องการอะไรจากฉัน ''ในที่สุดเจนิสาก็ยอมพูดกับหญิงแปลกหน้าคนที่เอาแต่ยิ้มให้เธอ
''แค่อัทธพาลคนหนึ่งน่ะ ตอนนี้ฉันจัดการไอ้หมอนั้นแล้ว เขาจะไม่มารบกวนหรือทำอะไรเจสได้อีกแล้วล่ะ อ๋อเราชื่อดาวนะ ดาวประดับ เพื่อนที่สนิทที่สุดของเจสไง ทำหน้าแบบนั้นคงไม่เชื่อล่ะสิ รับนี้ไปเปิดดูสิ''ดาวประดับลุกขึ้นจะเดินเข้าไปหาคนป่วยที่อยู่บนเตียง เจนิสาที่หวาดระแวงถอยหนังไปชิดหัวเตียงด้วยความกังวลอีกครั้ง เพราะกลัวจะถูกทำร้าย
''รับไปเปิดดูสิ ดาวไม่ทำอะไรเจสหรอก สาบานด้วยชีวิตเลย ''ดาวประดับเอ่ยอีกครั้งด้วยน้ำเสียงนุ่มนวนและแสดงออกถึงความปลอดภัย เจนิสมองไป
