หน้าห้องฉุกเฉิน
''หมอยังไม่ออกมาอีกหรอ!!!''ภีมที่เข้าใจว่าพารัมยังอยู่ในห้องฉุกเฉินเอ่ยถามพายุที่นั่งก้มหน้าอยู่
''ออกมาแล้ว ตอนนี้อยู่ในห้องพักฟื้น''พายุเอ่ยบอกแก่ภีมโดยที่ไม่ได้เงยหน้ามอง
''แล้วเป็นไงบ้าง รีบไปหามันกันเถอะ''ภีมที่เป็นห่วงพารัมไม่น้อยก็อยากรู้อาการของเพื่อนเช่นกัน
''นั่งลงก่อนเดียวค่อยเข้าไปมันไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ''น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยบอกแก่คนที่ยืนอยู่ ภีมจับสังเกตุความไม่ปกตินี้ได้
''ไม่จริง มึงพูดมาเลยมันเป็นอะไรกันแน่!!!!''ภีมถามเสียงดัง
''ไม่ร้ายแรงหรอก หรืออาจจะร้ายแรงก็ไม่รู้สิ...''คำพูดของพายุทำเอาภีทยิ่งรู้สึกอยากรู้มากขึ้น เขารอฟังอย่างใจจดจ่อ
''หมอบอกว่าความจำบางส่วนมันหายไป ตอนนี้มันจำได้แค่ตอนไปแข่งรถเมื่อ9ปีก่อน ความจำมันหยุดอยู่แค่ตรงนั้นหลังจากนั้นมันก็จำอะไรไม่ได้แล้ว!!!!''คำพูดของพายุทำให้ภีมถึงกับเข่าอ่อน ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งข้างเพื่อนสนิท สองมือยก
