เกมรัก ลิขิตสวาท EP.12
1261 Words
พิมพ์นาราเดินซื้อของกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน เกือบสองอาทิตย์แล้ว ที่เธอไม่ได้มาเดินเที่ยวแบบนี้ เพราะส่วนใหญ่เธอจะนอนช่วงกลางวัน พอกลางคืนเธอก็จะออกเที่ยว หญิงสาวเดินจากร้านนี้ไปร้านโน้นอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย สองมือถือข้าวของนับสิบใบ
“ยัยก้อย ฉันว่าเราเดินไปร้านโน้นกันดีกว่า”
“ร้านไหนอีกฮะน้ำ ฉันว่าวันนี้น่าจะพอได้แล้วมั้ง ฉันว่าแกซื้อเยอะจนเกินไปแล้วนะ” ก้อยหรือกรรณิการ์หันมาแหวเพื่อนอย่างสุดจะทน สองมือของเธอก็ยังช่วยเพื่อนถือของจนเมื่อยแล้ว แต่พิมพ์นาราก็ยังไม่ยอมหยุดซื้อเสียที
“แกจะบ่นทำไมยัยก้อย ก็ไหนวันนี้แกบอกว่าว่างไม่ใช่เหรอ ฉันชวนแกมาซื้อของแค่นี้แกถึงกับบ่นเลยเหรอ”
“แกสิบ้าน้ำ ซื้อไปทำไมตั้งเยอะแยะ เสื้อผ้าที่แกซื้อวันนี้แกใส่มันทุกตัวหรือเปล่า แล้วรอบก่อนที่แกซื้อไปนะใส่หมดทุกตัวแล้วเหรอ”
กรรณิการ์หยุดเดิน เพราะหญิงสาวก็เริ่มรู้สึกเบื่อเพื่อนคนนี้ขึ้นมาแล้วเหมือนกัน ทุกครั้งที่เธอออกมาเที่ยวกับพิมพ์นารา เธอก็จะทำแบบนี้เกือบประจำ พอนานๆ เข้าเธอก็ชักเริ่มเบื่อเหมือนกัน
พิมพ์นาราชะงักเท้าหยุดเดินอย่างหัวเสีย หันหน้ากลับมามองกรรณิการ์อย่างไม่พอใจ สีหน้าสวยชักบูดอย่างโมโหเมื่อเห็นอาการของเพื่อนแบบนี้
“แกเลิกบ่นเสียทีเถอะยัยก้อย ช่วงนี้ฉันยิ่งเครียดๆ อยู่”
“แกมีเรื่องให้เครียดด้วยเหรอน้ำ ฉันเห็นวันๆ แกไม่เห็นจะทำอะไรเลย”
“ก็คุณพ่อน่ะสิ พูดอยู่ได้น่ารำคาญ งานที่บริษัทก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลย ฉันจะเข้าไปทำหรือไม่ทำก็ไม่เห็นจะเสียหาย อีกอย่างคุณพ่อก็ยังมีคนสนิทที่คอยช่วยงานอีกหลายคน ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณพ่อถึงได้จู้จี้กับฉันนัก”
“ฉันว่าคุณลุงคงอยากให้แกเข้าไปเรียนรู้งานมั้ง เพราะมีแต่แกไม่ใช่เหรอที่เรียนด้านบริหารมาน่ะ ส่วนพี่ลูกแก้วเขาก็เรียนในด้านที่เขาชอบ คุณลุงท่านคงหวังที่จะพึ่งแกไง เพราะอีกไม่นานบริษัทก็คงจะตกเป็นของแก”
“มันแน่นอนอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะทำ ยังไงฉันก็ทำได้สบายอยู่แล้ว แกไม่ต้องห่วงไปหรอก วันไหนที่ฉันได้ขึ้นเป็นผู้บริหารใหญ่ของเอส.พี. เทรดดิ้ง ฉันจะให้แกไปเป็นเลขาฉัน แกจะว่าไง”
พิมพ์นาราจ้องตากรรณิการ์อย่างมั่นใจ ว่าอย่างไรเสียเพื่อนคนนี้ก็ต้องเข้าไปทำงานกับเธออย่างแน่นอน
“รอให้มันถึงวันไหนก่อนดีกว่าน้ำ ฉันว่าตอนนี้เราน่าจะกลับกันได้แล้ว เพราะวันนี้ฉันมีนัดกับพี่ชิน”
“พี่ชินเหรอ?”
พิมพ์นาราถึงกับตาโตเลยทีเดียวกับชื่อที่เพื่อนเอ่ยออกมา เพราะชินหรือชินวุฒิคือรุ่นพี่ที่เธอแอบชอบตอนเรียนมหาวิทยาลัย แต่ที่น่าแปลกใจชายหนุ่มไปรู้จักกับกรรณิการ์ได้อย่างไร
“ใช่...มีอะไรเหรอน้ำ”
กรรณิการ์สบตาเพื่อนอย่างแปลกใจ ทั้งน้ำเสียงและท่าทางตื่นเต้นของพิมพ์นาราทำให้เธอสงสัยและกังวลไม่น้อย ในใจพยายามที่จะไม่คิดไปในทางเสียหาย แต่จากอาการตื่นเต้นจนเกินเหตุของเพื่อนยิ่งทำให้เธอเริ่มกังวล
“แกไปรู้จักพี่ชินได้ยังไงยัยก้อย”
กรรณิการ์เริ่มใจคอไม่ดีเอาเสียเลยกับคำถามของพิมพ์นารา เพราะสิ่งที่เธอกำลังคิดมันน่าจะเป็นจริงอย่างไม่ต้องสงสัย เพื่อนเธอคนนี้อาจจะแอบชอบแฟนหนุ่มของเธอ หรืออาจจะชอบมานานแล้วก็ได้ เพียงแต่เธอไม่เคยรู้นั่นเอง
“พี่ชินเขาเป็นน้องของพี่อัคนี”
“แล้วทำไมแกไม่ยอมแนะนำให้ฉันรู้จักกับพี่ชินบ้าง แกรู้ไหมฉันแอบชอบพี่ชินมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว”
พิมพ์นาราตื่นเต้นไม่น้อยเมื่อรู้ว่ากรรณิการ์รู้จักกับผู้ชายที่เธอแอบปลื้ม
คนที่โดนถามถึงกลับหน้าซีดไปเลยทีเดียวกับคำสารภาพจากเพื่อนสนิท โชคดีแค่ไหนที่เธอไม่ยอมพาแฟนหนุ่มมาแนะนำให้รู้จัก ไม่อย่างนั้นเธอคงสูญเสียชินวุฒิให้กับพิมพ์นาราอย่างแน่นอน สงสัยเธอคงต้องรีบตอบรับคำขอแต่งงานจากแฟนหนุ่มเสียแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องเสียชายหนุ่มให้กับเพื่อนคนนี้อย่างแน่นอน เธอรู้จักนิสัยของพิมพ์นาราดี ผู้ชายคนไหนก็ตามที่เธอชอบเธอจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ชายผู้ชายคนนั้นมา
“เงียบแบบนี้อย่าบอกนะว่าแกเป็นแฟนกับพี่ชิน”
พิมพ์นาราถามขึ้นอย่างไม่พอใจ สบตาเพื่อนด้วยความไม่พอใจ เพราะหลายปีที่ผ่านกรรณิการ์ก็รู้ดีว่าเธอแอบชอบชินวุฒิ แล้วอยู่ดีๆ ทำไมเธอถึงกลายมาเป็นแฟนของผู้ชายที่เธอแอบชอบ
“แกหักหลังฉันหรือไง แกก็รู้นี่นาว่าฉันชอบพี่ชินนะ!”
“ฉันไม่ได้หักหลังแกหรอกน้ำ เพราะฉันกับพี่ชินเป็นแฟนกันมาหลายปีแล้ว ก่อนที่ฉันกับแกจะรู้จักกันเสียอีก”
“แล้วทำไมแกถึงไม่ยอมบอกฉัน แกปล่อยให้ฉันแอบหลงรักพี่ชินมาตั้งหลายปี แกเป็นเพื่อนภาษาอะไร”
หญิงสาวได้แต่ยืนกำหมัดแน่นด้วยความโกรธแค้น สบตาเพื่อนด้วยความชิงชัง หลายปีที่ผ่านมาเธอได้แต่เฝ้าแอบมองชินวุฒิมาเสมอ แต่เพื่อนเธอคนนี้ดันสนิทกับผู้ชายที่เธอแอบหลงรัก ที่น่าเจ็บใจที่สุดทั้งสองดันเป็นแฟนกัน หากเปรียบเทียบกันแล้วเธอมีเหนือกว่ากรรณิการ์เกือบทุกด้าน
แล้วทำไม! ชินวุฒิถึงตาบอดไปเลือกเพื่อนคนนี้ของเธอมาเป็นแฟน
กรรณิการ์ถึงกับเซถลาไปตามแรงตบจนเกือบทรุดไปลงกับพื้น ยังดีที่ว่ามีมือของใครบางคนเข้ามาประคองเธอเอาไว้เสียก่อน หญิงสาวเลยเอ่ยขอบคุณเจ้าของมือที่ช่วยพยุงเธอทันที
“ขอบคุณค่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”
พิชิตพงศ์ถามด้วยความเป็นห่วง สายตาคมมองไปยังหญิงสาวอีกคนที่ยืนมองผู้หญิงในอ้อมกอดเขาด้วยความเกรี้ยวกราดและโกรธแค้น จึงได้แต่แปลกใจเมื่อสบตาเข้ากับอีกฝ่าย เพราะใบหน้าสวยและดวงตาที่เขากำลังมองอยู่นี้มันช่างคล้ายกับใครบางคนที่เขารู้จัก เพียงแต่นึกไม่ออกเท่านั้นเองว่าเป็นใครกัน
“แกทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง แกทำร้ายจิตใจฉันได้ยังไง แกก็รู้ว่าฉันรักพี่ชิน แต่แกยังหน้าด้านแย่งพี่ชินไปจากฉัน”
พิมพ์นาราจ้องมองกรรณิการ์ด้วยความเจ็บปวด เพื่อนที่เธออุตส่าห์ไว้ใจกลับมาทำร้ายเธอแบบนี้ได้ยังไงกัน เพื่อนที่เธอคอยช่วยเหลือมาตลอดห้าปี กลับมาหักหลังแย่งผู้ชายที่เธอรักได้ยังไงกัน
“ฉันไม่ได้แย่งพี่ชินมาจากแกเสียหน่อยน้ำ ฉันรู้จักพี่ชินก่อนที่ฉันจะรู้จักแกเสียอีก”
///////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
