“จริงๆ นะ...หากเป็นไปได้พรุ่งนี้เรามาดูพระอาทิตย์ขึ้นกันไหม”
“ไม่เอาหรอกค่ะ...เดี๋ยวใครมาเห็นมันน่าเกลียด คืนนี้คุณใหญ่กลับไปนอนที่ห้องนะคะ”
“ได้ไงกัน...ฉันบอกแล้วไงสอง...สามวันที่นี่ฉันจะอยู่ข้างลูกแก้วตลอดเลย ไม่ว่าลูกแก้วจะอยู่ที่ไหน...ฉันก็จะไปด้วย...เข้าใจไหมคุณภรรยาที่รัก...”
“…” พณิตพิชาถึงกับหน้าแดงกับคำว่า ‘ภรรยาสุดที่รัก’ ของพิชิตพงศ์ ใบหน้าหวานแดงระเรื่อจนคนมองถึงกับมันเขี้ยว ก้มลงมาหอมแก้มนวลอย่างลงโทษ
“ไม่ต้องอายหรอกน่า...ฉันจะเรียกก็ตอนที่เราอยู่ด้วยกันเท่านั้น...สัญญา”
“แต่...”
“ไม่มีแต่...”
“ลูกแก้วว่าเราน่าจะไปเจอพวกพี่วัฒน์ พี่ยะ แล้วก็นัสได้แล้วนะคะ เราออกมากันมานานเกินไปแล้ว”
“ไม่เป็นอะไรหรอก เพราะผมให้กรรชัยและนาราบอกเพื่อนนั่นแล้วว่าลูกแก้วกับฉันต้องออกไปทำธุระ เสร็จแล้วจะรีบตามไปที่เฉวง”
“แต่นี่มันหลายชั่วโมงแล้วนะคะ...ลูกแก้วไม่อยากให้ใครสงสัย” น้ำเสี
