เกมรัก ลิขิตสวาท EP.04
1230 Words
ปนัดดานั่งมองพณิตพิชาด้วยความเป็นห่วง รู้สึกว่าช่วงนี้เพื่อนเธอคนนี้จะมีปัญหากับบิดาอีกแล้ว หญิงสาวได้แต่สงสัยว่าเพราะอะไรคุณลุงพิชัยถึงได้ลำเอียงรักลูกสาวไม่เท่ากัน พณิตพิชาก็เรียนจบแล้ว ถึงจะไม่ใช่คณะที่ท่านต้องการก็เถอะ แต่อย่างน้อยเรื่องตัวเลขและการวางแผนเพื่อนเธอคนนี้ก็ไม่ได้น้อยหน้าพิมพ์นาราเลย
แต่ทำไมคุณลุงพิชัยถึงไม่ให้เพื่อนเธอเข้าไปช่วยงานที่บริษัท ท่านกลับปล่อยให้พณิตพิชาหางานทำเองข้างนอก ส่วนพิมพ์นารากลับได้ทำงานที่บริษัทในตำแหน่งรองประธานบริษัทเอสพีเทรดดิ้ง คิดแล้วเธอก็ได้แต่สงสารในความโชคร้ายของเพื่อน
“ช่วงนี้แกเครียดๆ ไปนะ เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอกนัส ช่วงนี้ลูกแก้วรู้สึกเหนื่อยๆ นิดหน่อย อีกสองวันคงจะเริ่มหางานใหม่ ตอนนี้ลูกแก้วโดนไล่ออกจากงานแล้ว ไปทำงานได้แค่วันเดียวก็โดนไล่ออก”
“มีปัญหาอะไรเหรอลูกแก้ว”
“ก็เจ้าของห้องเสื้อพลอยชมพูดันขอให้ลูกแก้วไปเป็นดีไซเนอร์ควบตำแหน่งเมียเก็บน่ะสิ”
พณิตพิชาหันมาตอบเพื่อนด้วยความหดหู่ อุตส่าห์ได้งานที่ตัวเองใฝ่ฝัน แต่ดันเจอเจ้าของห้องเสื้อเป็นพวกเจ้าชู้ประตูดินเสียได้ คงไม่มีใครซวยเหมือนเธออีกแล้ว
“เฮ้ย! เป็นไปได้ไงลูกแก้ว ห้องเสื้อพลอยชมพูดังมากเลยนะ”
“ใช่ ดังมาก แต่ประเด็นสำคัญคือเจ้าของห้องเสื้อเจ้าชู้มากด้วย ดีไซเนอร์คนเก่าที่ลาออกก็เพราะโดนภรรยาจอมขี้หึงส่งลูกน้องไปข่มขู่ เขาก็เลยต้องเปิดรับสมัครดีไซเนอร์ใหม่ แล้วลูกแก้วก็ดันไปสมัครที่นั่นก็เลยซวยไป”
“แล้วตอนนี้ลูกแก้วจะทำยังไงต่อไป อีกอย่างลูกแก้วก็ออกมาจากบ้านแล้ว หากคุณลุงกลับมาท่านไม่โกรธแย่เหรอที่ลูกแก้วตัดสินใจออกมาจากบ้านแบบนี้”
“คงไม่หรอกนัส คุณพ่อท่านคงดีใจมั้งที่ลูกสาวไม่เอาไหนอย่างลูกแก้วออกไปจากบ้านท่านเสียได้ ตลอดชีวิตที่ลูกแก้วอยู่ที่นั่น คุณพ่อก็ไม่เคยสนใจลูกแก้วอยู่แล้ว เชื่อไหมตั้งแต่คุณแม่ตายคุณพ่อไม่เคยกอดลูกแก้วเลย”
“ลูกแก้ว”
ปนัดดาตกใจกับคำตอบที่เธอได้รับ ก่อนจะดึงร่างของเพื่อนเข้ามากอดอย่างปลอบประโลม ในใจนึกไปถึงใบหน้าของบิดาเพื่อนรักแล้วก็อดสงสารไม่ได้
“ลูกแก้วไม่เป็นอะไรหรอกนัส เพราะมันชินแล้ว เรื่องที่ลูกแก้วออกมาอยู่ข้างนอกอย่าเพิ่งบอกคุณเล็กนะ”
“ทำไมล่ะลูกแก้ว นัสว่าเราน่าจะบอกนะ บางทีคุณเล็กอาจจะช่วยเหลืออะไรลูกแก้วได้บ้าง”
“ลูกแก้วไม่อยากให้คุณเล็กเป็นห่วง รอให้ลูกแก้วหางานได้ก่อน อีกอย่างตอนนี้ลูกแก้วก็ได้ทุนไปเรียนต่อด้วย”
“แต่ว่า...”
“อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับคุณเล็ก คือคุณเล็กจะให้ลูกแก้วไปทำงานที่บริษัทของเขา ลูกแก้วไม่อยากไปไง ไม่อยากให้คนอื่นว่าเอาได้ว่าลูกแก้วใช้เส้น”
“เอาอย่างนี้ไหมลูกแก้ว เดี๋ยวนัสจะถามคุณแม่ดูว่าที่ห้องเสื้อคุณแม่มีตำแหน่งไหนว่างบ้างหรือเปล่า”
“จริงเหรอนัส”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนอย่างดีใจ เธอลืมคิดไปเลยว่ามารดาของปนัดดาก็มีห้องเสื้ออยู่นี่นา
“จริงสิ แต่ห้องเสื้อของแม่นัสไม่ได้ใหญ่โตอะไรนะลูกแก้ว ไม่รู้ลูกแก้วจะทำได้หรือเปล่า”
ปนัดดากังวลเหมือนกัน เพราะใจจริงอยากให้เพื่อนไปเจอห้องเสื้อที่ดีๆ และดังกว่าห้องเสื้อของมารดา ฝีมือของพณิตพิชาถือว่าดีเยี่ยมเลยทีเดียว และก็เก่งมากอีกด้วย
“ไม่เกี่ยวกันหรอกนัส ลูกแก้วทำงานที่ไหนก็ได้ ขอแค่ลูกแก้วรักที่จะทำมันก็พอ เงินเดือนก็ไม่ต้องให้ลูกแก้วก็ได้ ขอแค่ลูกแก้วได้ทำงานที่ลูกแก้วรักก็พอแล้ว”
“ไม่ได้หรอกลูกแก้ว จะให้ลูกแก้วทำฟรีๆ ได้ยังไง ถ้าเป็นแบบนั้นคุณแม่ท่านไม่รับลูกแก้วหรอก”
“งั้นก็แล้วแต่นัสก็ได้ ลูกแก้วขอบใจนัสมากนะที่คอยช่วยเหลือลูกแก้วเสมอ”
พณิตพิชาสวมกอดเพื่อนรักอย่างขอบคุณ สำหรับเธอแล้วปนัดดาถือเป็นเพื่อนที่เธอรักและสนิทมากที่สุด
“เอ่อ...ขอโทษค่ะคุณนัส พอดีมีแขกมาขอพบนะคะ”
“ใครเหรอหวาน” ปนัดดาหันมามองสาวใช้ วันนี้เป็นวันอาทิตย์นี่นา แล้วใครจะมาพบเธอในวันหยุดแบบนี้
“คุณเล็กน่ะ...” หวานพูดไม่ทันจบแขกไม่ได้รับเชิญก็สาวเท้าเดินมาหยุดตรงหน้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ไปได้แล้ว มีอะไรเดี๋ยวฉันจะเรียกเอง ตอนนี้ไปเอาน้ำมาเสิร์ฟให้คุณเล็กก่อน” ปนัดดาหันไปสั่งสาวใช้หน้าทะเล้นอย่างขบขัน อายุก็ไม่ใช่น้อยแล้ว แต่สาวใช้คนนี้ของเธอก็ไม่ยอมโตสักที
“สวัสดีครับนัส ลูกแก้ว”
พชรพงศ์ทักทายปนัดดาและแฟนสาวก่อนจะนั่งลงตรงข้ามเจ้าของบ้าน สายตายังคงจับจ้องทั้งสองสาวอยู่ ก็จะไม่ให้เขาแปลกใจได้ยังไง ในเมื่อทั้งสองนั่งกอดกันอยู่ ชายหนุ่มอดคิดไม่ได้ว่าปนัดดาชอบผู้หญิงหรือเปล่า เท่าที่รู้จักกันมาเขายังไม่เคยเห็นหญิงสาวคบหรือสนิทกับผู้ชายคนไหนเลยสักคน
“แล้วคุณเล็กมาบ้านนัสมีธุระอะไรหรือเปล่า หรือว่ามาหาลูกแก้ว”
“ครับ พอดีวันนี้ผมกับลูกแก้วนัดกันไปเที่ยว นัสไปกับพวกเราด้วยก็ดีนะ ผมไม่อยากให้ใครมองไม่ดีนะที่ผมไปกับลูกแก้วแค่สองคน”
“นั่นสิ วันนี้นัสก็ว่างไม่ใช่เหรอ เราไปเที่ยวด้วยกันไหม หรือว่าไปดูหนังดีล่ะ” พณิตพิชาทำน้ำเสียงออดอ้อนเพื่อนรักอย่างน่าสงสาร ส่งสายตาหวานๆ ไปให้อย่างเอาใจ จนคนที่แอบมองถึงกับแปลกใจไปเหมือนกัน
พชรพงศ์ได้แต่แอบอิจฉาปนัดดา ขนาดกับเขา พณิตพิชายังไม่เคยทำแบบนั้นเลย คบกันมาเกือบสองปี ความสัมพันธ์ของเขาและเธอยังไม่คืบหน้าสักเท่าไรเลย ขนาดเขารุกหนักแล้ว
“ก็ได้...ว่าแต่พวกเราจะไปเที่ยวไหนกันดี”
“ผมแล้วแต่ลูกแก้วละกัน อยากไปไหนบอกมาเลย วันนี้จะเป็นเจ้ามือพร้อมคนขับรถให้สาวน้อยทั้งสองเลยครับ”
“เราไปเที่ยวทะเลกันไหม นัสกับลูกแก้วไม่ได้ไปเที่ยวนานแล้ว” พณิตพิชาเอ่ยขึ้น
“ก็ดีนะลูกแก้ว” ปนัดดาเห็นด้วยกับความคิดของเพื่อนรัก
“โอเคครับ งั้นเราไปเที่ยวทะเลกัน ว่าแต่จะไปหัวหินหรือว่าพัทยาดี”
“ไปหัวหินดีไหม ที่นั่นอากาศดี อีกอย่างเพื่อนคุณแม่ก็ทำโรงแรมอยู่ที่หัวหินด้วย หรือคุณเล็กว่าไง”
นี่ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เธอรู้สึกชอบผู้ชายคนนี้ ชายหนุ่มจะเป็นผู้ฟังที่ดีเสมอ ไม่ว่าจะให้ไปไหนหรือทำอะไรเขาจะไม่เกี่ยงงอนเลย และแล้ววันหยุดสุดสัปดาห์ของทั้งสามก็เป็นอันตกลงได้ว่าพวกเขาจะไปไหนกัน
การเที่ยวในครั้งนี้ก็คือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ใครบางคนจะเก็บมันไว้เป็นความทรงจำตลอดไป และที่สำคัญต้องเก็บมันให้ลึกสุดหัวใจทีเดียว
/////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
