Trapped โฮสตัวร้าย

ครั้งแรก

คนตัวเล็กเมื่อได้รับคำชมหัวใจลำพองกว่าเดิม จิรณัฏฐายกขาตั้งฉากในท่าคุกเข่าก่อนจะจับแก่นกายมาถูไถกับกลีบเนื้อสีแดงสดของตนจนแท่งเนื้อของชายหนุ่มเปียกแฉะได้ที่ เธอถึงกดสะโพกลงช้าๆ ด้วยสีหน้าบูดเบี้ยว ก่อนจะดันพรวดเข้าไปสุดลำ

“อื้อออ!! จ เจ็บ” จิรณัฏฐากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างที่ไม่เคยได้สัมผัส วูบหนึ่งความเจ็บนั้นสะท้านไปทั่วแผ่นหลัง ทว่าพริบตาต่อมากับถูกแทนที่ด้วยความเสียวสยิวแล่นปราดไปทั่วร่าง เธอขบเม้มริมฝีปากตัวเองไว้แน่นเพื่อกลั้นเสียงครวญครางไม่ให้เล็ดลอดออกมา

“ซีดด~” ชายหนุ่มสูดปากด้วยความเสียวซ่านรู้สึกถึงความคับแน่นเกินไปตรงจุดเชื่อมต่อพลันประหลาดใจเล็กน้อยจึงชะโงกหน้าขึ้นไปมองกลีบเนื้อที่กลืนกินท่อนเอ็นของตน เขาตกตะลึงตาเบิกค้างทันทีเมื่อเห็นของเหลวสีแดงบนถุงป้องกันที่ตนสวมใส่

“คุณ”

“นี่ครั้งแรกของคุณหรอ” เขาเลิกคิ้วสูงขณะเอ่ยถาม

“อย่าถามมาก” เธอกัดฟันขยับสะโพกกลมส่ายไปมาชั่วครู่ให้คุ้นชินกับความใหญ่โตมโหฬารของหนุ่มโฮสต์ ก่อนจะแช่แท่งร้อนค้างไว้ในช่องทางรักเพื่อให้มันปรับสภาพตามตำราที่เคยอ่านมา

“ช้าๆ ครับ เดี๋ยวคุณจะเจ็บ...ยิ่งเป็นครั้งแรกด้วย” ชายหนุ่มแนะวิธีการเขานึกรู้สึกเป็นห่วงคนตัวเล็กกว่าขึ้นมา

“ให้ผมช่วยเถอะ”

“อ๊ะ” ไม่ว่าเปล่าเขาพลิกร่างเล็กเปลี่ยนท่วงท่าอย่างรวดเร็วโดยไม่ให้หญิงสาวได้ทันตั้งตัว แผ่นหลังบางสัมผัสกับเตียงอ่อนนุ่มพลันตกใจเล็กน้อย

“น นาย” เธอละล่ำละลักเรียกเขา

“ผมทำเอง” ชายผู้มีใบหน้าหล่อเหลา นัยน์ตาสีเทาทอประกายวาววาม มุมปากยกเหยียดขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์คล้ายหมาป่าหิวกระหาย เขาเริ่มเกมส์ใหม่ทั้งหมดด้วยการโลมรันปลุกเร้าอารมณ์หญิงสาวให้พลุ่งพล่านอีกครั้ง เพราะครั้งแรกหากไม่ประทับใจบางทีเธออาจจะขยาดไปตลอดชีวิต ยิ่งขนาดของเขาที่ใหญ่โตกว่าชาวบ้านชาวเมืองคงทำให้เธอค่อนข้างลำบากอยู่บ้าง จิรณัฏฐากะพริบตามองเขา แต่ไม่ได้ขัดขืนซ้ำยกยิ้มพลางเอ่ยเย้า

“ให้สมราคาด้วยแล้วกัน” กล่าวเสร็จก็หลับตาพริ้มเตรียมตัวตั้งรับท่อนเอ็นใหญ่โตที่เริ่มขยับช้าๆ เธอรู้สึกทุกความเคลื่อนไหวกระทั่งส่วนหัวปลายบานหยักครูดผ่านผนังช่องทางรักที่เฉอะแฉะเข้าออก อาจเพราะชะงักก่อนหน้านี้จึงทำให้ความแสบตรงกลีบเนื้อเล่นงานจนต้องร้องซี้ดออกมา

“ผมจะทำเบาๆ” ชายหนุ่มพยายามปลุกเร้าอารมณ์หญิงสาวให้พลุ่งพล่าน ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปตามเรือนร่างที่ถูกดูแลมาอย่างดี จมูกโด่งซุกไซ้ดอมดมกลิ่นกายอันหอมกรุ่นจากซอกคอขาว ปากไล่ขบกัดติ่งหูเบาๆจนร่างบางบิดเร้าเผลอหลุดร้องครางออกมาอย่างลืมตัว ชายหนุ่มพ่นลมร้อนอย่างหื่นกระหาย มือบีบขยำเนินเนื้ออวบใหญ่ทั้งสอง พร้อมกับปลายนิ้วที่บีบบี้กับปลายถันแข็งชูชันขึ้นมา ก่อนเขาจะเลื่อนใบหน้าลงมาซุกไซ้เข้ากับเต้าอวบเขาไม่ลืมที่จะฉกชิมเม็ดทับทิมสีแดงที่ชูช่อยั่วยวนตา ริมฝีปากหนาขบดูดระรัวลิ้นขณะที่เบื้องล่างค่อยๆ ขยับเข้าออกช้าๆเนิบนาบรอน้ำหล่อลื่นหลั่งให้มากกว่านี้ค่อยไต่ระดับลีลาขึ้นไปอีก

“อ๊ะ อ๊าาซ์” จิรณัฏฐาครางเสียงหวาน หัวสมองล่องลอยเมื่อถูกชายหนุ่มหล่อเหลาปรนเปรอพลันลืมความเจ็บแสบตรงช่องทางรักหมดสิ้น เรียวลิ้นกระตุกรัวเร็วตรงยอดเม็ดทับทิมสีแดงยิ่งสร้างความสยิว เลือดในกายสูบฉีดความรุ่มร้อนแผ่ซ่าน มือหนึ่งขยุ้มเข้าที่กลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มของหนุ่มโฮส อีกมือจิกบนลาดไหล่ของเขาโดยไม่รู้ตัว

ชายหนุ่มเคลื่อนใบหน้าคมเข้มขึ้นไปครอบริมฝีปากหญิงสาวดูดดึงลิ้นเล็กจนเกิดเสียงน่าอาย เขาสลับใช้เรียวลิ้นตวัดหยอกล้อเพื่อดึงความสนใจด้วยการจูบ มือหนึ่งบีบขยำเต้าอวบอิ่ม อีกมือจับหัวเข่าเธอให้อ้ากว้างมากขึ้น

“ผมถอดถุงยางได้หรือเปล่า” เขาถามขณะที่ถอนท่อนเอ็นออกมาแล้ว

“ผมไม่เคยสดกับใคร คุณเป็นคนแรก” จิรณัฏฐาพยักหน้ารับ เขามอมเมาราคะจนเธอหลุดลอยไปในห้วงสวาทอันร้อนฉ่าขนาดนี้แล้วแรงปรารถนาเปี่ยมล้นวินาทีนี้ยากที่จะปฏิเสธ อีกอย่างระดับบาร์อโพลิสคงเข้มงวดกวดขันกับโฮสต์ในสังกัดให้ปฏิบัติตามกฎอย่างเคร่งครัดอยู่แล้ว

“อยากทำอะไรก็ทำ”

สวบ...

หญิงสาวพูดไม่ทันขาดคำแก่นกายใหญ่โตเหยียดตรงแข็งแทรกกลีบเนื้อเข้ามาพรวดเดียวจนมิดลำอีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่มีถุงป้องกันกั้นขวางทำให้รับสัมผัสอุ่นซ่านเต็มๆ เธอแอ่นสะโพกรับสัมผัสพลางเชิดใบหน้าครวญครางอย่างเย้ายวน

“อื้ออ!!”

“อ่าส์ เสียวชิบ” ชายหนุ่มกัดริมฝีปาก เขารู้สึกถึงความอุ่นและเฉอะแฉะจากด้านในช่องรักที่บีบรัดท่อนเอ็นของเขาจนแน่น เขาจับขาเรียวขวาหญิงสาวขึ้นพาดบ่าเพื่อความสะดวกในการขยับท่อนเนื้อลำยาวใหญ่ของตน ท่วงทำนองเริ่มแรกเชื่องช้าทั้งยังต้องเล้าโลมให้คนเบื้องล่างเพื่อลืมความเจ็บปวดจากเยื่อบางพรหมจรรย์ที่ฉีกขาด ชายหนุ่มหุ่นล่ำไม่เคยถนอมคู่นอนคนไหนมาก่อนเลยสักครั้ง หญิงสาวตรงหน้าคือคนแรก

“อ๊ะ อั๊ยย” จิรณัฏฐาลืมเจ็บไปนานแล้วตอนนี้เหลือเพียงความเสียวสยิวแล่นปราดไปทั่วเรือนร่าง ยิ่งหนุ่มโฮสต์เล้าโลมเธอต่อเนื่องไม่ปล่อยให้ขาดตอนยิ่งทำให้เพิ่มไฟปรารถนามากยิ่งขึ้น

“มากกว่านี้” ไม่รู้อะไรดลใจให้คนร่างเล็กออกคำสั่งไปแบบนั้น