สัมผัสที่อบอุ่น
1053 Words
นับหนึ่งถูกความเจ็บปวดมหาศาลก็พุ่งเข้ามาฉับพลันยากจะทานไหว หัวใจสั่นคลอนทำเธอเหน็บหนาวพลางเอียงหน้าซุกซบแผ่นอกกว้างเหมือนต้องการหาที่พึ่งพิง หญิงสาวต่อสู้ฝ่าฟันอุปสรรคนานสิบปีกว่าจะป่ายปีนขึ้นมาเป็นนักธุรกิจสาวดาวรุ่งในวัย 29 ปี เงินทองทรัพย์สมบัติมากล้นแต่เรื่องความรักกลับตรงกันข้าม นับหนึ่งอกหักช้ำรักอยู่สองครั้ง...ครั้งแล้วกับครั้งเล่า ไม่มีครั้งไหนสมหวังเลย มากสุดคบหาได้ 2 ปีเต็มก็โดนเพื่อนสนิทที่เป็นเกย์ช่วงชิงไปต่อหน้าต่อตาฝากปลาย่างไว้กับแมวคือสิ่งที่สาวโสดชื่อจิรณัฏฐา อนันยช ประสบพบเจอ
เพราะความอ่อนไหวหรือเปลวไฟปรารถนาที่ก่อไว้เมื่อคืน หนึ่งหนุ่มหล่อกับหนึ่งสาวสวยช้ำรักสบประสานตาค่อยๆ เคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ ริมฝีปากร่างสูงกดประทับบนริมฝีปากอ่อนนุ่มอย่างแผ่วเบาราวกับอีกคนเป็นตุ๊กตาน่าทะนุถนอมแสนเปราะบาง
โอนิกซ์ใช้มือประคองใบหน้ารูปไข่ปรับองศาให้แหงนรับจูบอันนุ่มนวล เขาไม่เร่งรีบดุเดือดเหมือนเมื่อคืนที่ผ่านมา ค่อยๆ ละเลียดชิมริมฝีปากบนสลับล่างอย่างอ้อยอิ่งรอคนสวยเผยอกลีบปากออกด้วยตัวเองถึงส่งเรียวลิ้นร้ายเข้าไปสำรวจข้างใน
“อืม” นับหนึ่งเอียงคอหลับตารับสัมผัสแปลกใหม่ที่ทำให้หัวใจเต้นระรัวจนหลุดเสียงครางออกมา เธอเกร็งเรียวลิ้นค้างไว้เพื่อให้อีกฝ่ายดูดดึง มือเล็กลูบวางทาบบนหน้าอก หูได้ยินจังหวะการเต้นของหัวใจชายหนุ่มที่ดังโครมครามไม่แพ้กัน ลมหายใจอุ่นร้อนรดแก้มใสสร้างความสยิวอย่างประหลาด หัวสมองล่องลอยไปไกลจนลืมเลือนความเจ็บช้ำในวันวานเสียสิ้น
โอนิกซ์ส่งเรียวลิ้นร้อนชอนไชไปข้างในเพื่อลิ้มรสความหวานในโพรงปากชื้น ครั้นเห็นสาวสวยเคลิบเคลิ้มกับรสจูบแล้วจึงเลื่อนมือหนาลูบไล้แผ่นหลังลงต่ำไปขยำสะโพกกลมกลึง ความนุ่มหยุ่นทำให้เกิดความวูบวาบแล่นไปทั่วแผ่นหลัง เลือดลมสูบฉีดอัดแน่นจนปวดหนึบตรงแก่นกาย จากหลับใหลมันเริ่มขยายพองตัวขึ้น
นับหนึ่งมัวเมาไปกับรสจูบจนไม่อาจถอนตัวได้ สองมือเล็กคล้องลำคอชายหนุ่มราวกับไม่อยากผละจาก ทั้งเขย่งปลายเท้าแหงนหน้าเพื่อบดเบียดริมฝีปากกับเขา จุมพิตช่างดูดดื่มและแสนหวานยาวนานแทบลืมหายใจ ปล่อยให้น้ำสีใสไหลรินตามมุมปาก
และผู้ล่าถอยกลับเป็นโอนิกซ์ เขาถอนจูบอย่างน่าเสียดาย ภาพหยดเลือดพรหมจรรย์ผุดขึ้นในหัวสมอง ตอนนี้ไม่เหมาะจะลุกล้ำ ของสงวนของนักธุรกิจสาวต้องระบมอยู่เป็นแน่ยิ่งขนาดท่อนเอ็นของเขาที่ใหญ่โตเกินกว่าชายทั่วไป เมื่อคืนก็ไม่ได้ยั้งแรงเลยอาจทำให้ช่องทางอ่อนนุ่มอักเสบขึ้นมาได้ ให้เธอพักสักระยะแล้วค่อยสานสัมพันธ์ใหม่ยังไม่สาย
“ผม...” หนุ่มวัยสามสิบสองอึกอักอ้ำอึ้งไม่รู้จะพูดอธิบายอย่างไรดี ทว่าหญิงสาว กลับไม่เคืองหนำซ้ำพิงศีรษะกับแผ่นอกกำยำ ความอบอุ่นแผ่ซ่านออกมาผ่านเสื้อผ้า
“ขอบคุณที่ใส่ใจ” นับหนึ่ง หญิงสาวที่สั่งสมทฤษฎีเต็มสมองไหนเลยจะไม่เข้าใจ อารมณ์กระสันพลุ่งพล่านขั้นนี้แล้วแต่เขากับยับยั้งหยุดเพราะคิดถึงเยื่อพรหมจรรย์ที่ขาดสะบั้นของเธอและห่วงร่างกายของเธอ กระแสความอบอุ่นไหลวนอยู่ในใจเธอรู้สึกชื่นชอบหนุ่มส่งน้ำแข็งคนนี้เสียแล้ว ยิ่งย้อนรำลึกบทรักเร่าร้อนเมื่อคืนพลันนึกเรื่องสนุกขึ้นมา
“มาเป็นเด็กเลี้ยงฉันไหม” น้ำเสียงไม่มีแววล้อเล่นถามขึ้น
โอนิกซ์จับจ้องไปที่นักธุรกิจสาวตรงหน้าพลางดุนลิ้นกับกระพุ้งแก้มอย่างขบคิด เขาอยากจะบอกเธอว่า ความจริงเขาไม่ต้องให้เธอเลี้ยงก็ได้ แค่แลกเบอร์ โทรหาแล้วรับสายก็พอ เขายื่นแขนไปดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดใช้จมูกถูไถกับจมูกโด่งรั้นแล้วตัดสินใจเอ่ยเสียงเย้า
“ไม่ต้องจ่ายหรอกครับ”
“ไม่ได้” นับหนึ่งขมวดคิ้วเรียวสวยค้านขึ้นเสียงสูง
“วิถีชีวิตผู้ใช้แรงงานต้องกินต้องใช้ ฉันเองยังมีรายจ่ายทุกวัน คุณก็คงไม่ต่าง” นับหนึ่งอธิบายอ้างอิงข้อมูลรายได้เฉลี่ยต่อครัวเรือนของประเทศ ประชากรส่วนหนึ่งยังมีรายรับไม่พอรายได้อยู่เลย ยิ่งหนุ่มโอนิกซ์บอกอายุสามสิบกว่าแล้วยิ่งต้องลำบากอยู่แน่ถึงขั้นทำงานพิเศษตอนกลางคืน
โอนิกซ์อมยิ้มทอดสายตาหลงใหลปลาบปลื้มหญิงสาวี่ชื่อนับหนึ่งมากขึ้นหนึ่งเท่าตัว
“ตามใจคุณแล้วกัน...แต่ว่าเราจะค้างต่อหรือ...”
“ฉันมีงานต้องสะสาง ป่านนี้เลขาคงโทรตามสายไหม้แล้ว” เธอไม่รอให้เขาถามจบก้โพร่งพูดขึ้นมาเสียก่อน ตื่นบ่ายสามระบายความในใจให้หนุ่มคู่นอนฟังลากยาวเกือบหกโมงเย็น อนิสตัน เฟย์ เพื่อนสาวคนสนิทที่เหลือคนเดียวของเธอพ่วงตำแหน่งเลขานุการคงพ่นไฟออกปากบ่นไม่หยุด ตั้งแต่อกหักจากแฟนเก่า สามร้อยหกสิบห้าวันนับหนึ่งไม่เคยหยุดทำงาน แต่จู่ๆ หายตัวไปหนึ่งคืนหนึ่งวัน เผลอๆ อนิสตันแจ้งความแล้วก็ไม่รู้
“อ่า เช่นนั้นขอเบอร์คุณหน่อยครับ” โอนิกซ์ลูบกระเป๋ากางเกงยีนส์ควานหามือถือยี่ห้อรูปแอปเปิลถูกกัดไปเสี้ยวหนึ่งแต่ยังไม่ทันล้วงขึ้นมา สาวสวยยื่นนามบัตรมาตรงหน้า
“ปกติฉันไม่เคยให้ใคร...มักจะติดต่อผ่านอนิสตันอย่างเดียว สำหรับนาย...คนพิเศษ” เธอเขย่งปลายเท้าใช้ปากจุมพิตเบาๆ ที่ริมฝีปากหนาของเขา
“กลับกันเถอะ” มือเล็กตีเข้าที่หน้าอกแกร่งเบาๆ เป็นสัญญาณให้เก็บข้าวของเพื่อจะแยกย้าย
โอนิกซ์ไม่ได้พกพาอะไรติดตัวมาเลยนอกจากมือถือเครื่องเดียว เขาจึงคอยทำหน้าที่อำนวยความสะดวกให้คู่นอนสาว ถือกระเป๋าแบรนด์หรูราคาเรียกได้ว่าชนชั้นใช้แรงงานทำงานราวสิบปีถึงซื้อได้ เดินตามเธอลงไปชั้นหนึ่งของโรงแรม
- Writer
