โอนิกซ์ชำระร่างกายเสร็จก็กลับมารวบร่างเล็กเข้าสู่อ้อมกอด ก่อนจะเคลิ้มหลับไปในทันทีหลังห่มผ้า
นับหนึ่งตื่นมาอีกทีตีสี่ของอีกวัน เธองัวเงียพลางซีดปากด้วยความร้าวระบมไปทั้งร่าง เธอรู้สึกถึงกลีบเนื้อที่เฉอะแฉะ เธอลอบสังเกตใบหน้าของคนหลับอย่างหลงใหลก่อนจะเกลี่ยเส้นผมเขาเบาๆ แล้วโน้มลงไปหอมหน้าผากเขาฟอดใหญ่1ที มือเล็กเก็บเสื้อผ้าขึ้นมาแล้วเดินไปห้องเพื่อน้ำสวมใส่ จากนั้นเดินมาหยุดบนโต๊ะที่วางแฟ้มเอกสารพร้อมกับหยิบโน้ตใบเล็กเขียนแปะไว้ก่อนจะออกจากห้องไป ‘กลับก่อนนะคะ ไว้นับจะโทรหา’ สรรพนามแทนตนเริ่มเปลี่ยนไป
นักธุรกิจสาวหยุดยืนหน้าเคาท์เตอร์เรียกบิลเพื่อจ่ายเงิน ในเมื่อค่าห้องไม่ต้องจ่ายแต่ยังเหลือค่าอาหารและไวน์เธอยังคงไม่ลืม
“ห้ะ! อะไรนะคะ”
“เป็นสมนาคุณจากโรงแรมอัลแบร์โต คุณจิรณัฏฐาไม่ต้องจ่ายเพิ่มอะไรเลยค่ะ” พนักงานสาวปั้นหน้ายิ้มไม่ยอมกระโตกกระตากเผยพิรุธเหมือนครั้งก่อน
“งั้น! ฝากขอบค
