เขาตอบยิ้มๆ แต่หญิงสาวเบ้ปากใส่ เขาเปลี่ยนไปมากทีเดียว รู้จักคิด รู้จักมีสติ มีเหตุผลมากขึ้น ถึงแม้ความขี้หึงแถมหื่นจะยังคงเส้นคงวาเหมือนเดิมก็ตาม เผลอๆ อาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
"ก็แบบนี้แหละ เราเข้าใจดี ว่าเวลามันเปลี่ยนคนได้"
ประโยคนี้ทำให้คนที่คีบฟักทองนึ่งชิ้นพอดีคำนั่นเข้าปากถึงกับเลิกคิ้วทันที เธอตั้งใจว่าเสียดสีเขาหรือเปล่า จะบอกว่าเขาเปลี่ยนใจไปจากเธอเพราะกาลเวลาแบบนั้นสินะ?
"มันก็ไม่แน่หรอกนะพิมพ์... ป้องว่าเวลานี่แหละที่จะพิสูจน์หัวใจคน ว่าบางทีมันไม่ได้เปลี่ยนไปอย่างที่ใครบางคนคิด เพราะจริงๆ แล้วมันกำลังรักอยู่ รักมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ"
ประโยคหวานของชายหนุ่มนั่นทำเอาพิมพ์กานต์มองเขานิ่ง ทำตัวไม่ถูก แก้มขาวเริ่มขึ้นสีจางๆ ความรู้สึกเก่าๆ มันเริ่มกลับมาอีกแล้ว รู้สึกเหมือนครั้งแรกที่เขาเข้ามาจีบเธอ หัวใจของเธอมันกำลังสั่น สั่นไปด้วยความหวั่นไหว ปุริมยังคงจ้องตาหญิงสาวด้วยแววตา
