หวนกลับมารักกัน

CHAPTER. 4 (nc)

ปุริมเริ่มขยับแกนกายของเขาเข้าออกเร็วขึ้น สองเนื้อเสียดสีกันอย่างแนบชิดเสียวซ่าน ริมฝีปากร้อนๆ ของปุรมดูดดึงยอดอกของพิมพ์กานต์อย่างชำนาญ ไม่นานหญิงสาวก็เริ่มรู้งานขยับสะโพกตามเขา

"อ๊ะ...ป้อง... อ๊า! เสียวจังเลย ป้อง"

สองร่างโอบกอดกันแน่นเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ปุริมเสียวซ่านเหลือเกินยิ่งกว่าครั้งไหนๆ ที่ผ่านมา และแล้วเขาก็นึกสนุกอยากแกล้งหญิงสาวขึ้นมา ชายหนุ่มหยุดซอยสะโพกและท่าทางเหมือนกับว่าจะทอดถอนออกไป หญิงสาวถึงกับผวาใช้เรียวขาของเธอโอบรอบสะโพกของเขาไม่ทันที

"อื้อ ป้องขา... อย่าแกล้งกันแบบนี้สิ"

"ชอบให้ป้องทำแบบนี้รึเปล่า..."

คนตัวโตแกล้งกัดฟันขยับแกนกายเข้าออกช้าๆ เนิบนาบไม่ทันใจหญิงสาว คนตัวเล็กต้องขยับสะโพกขึ้นรับแทนอย่างทรมาน

"อื้อ... ป้องขา... เร็วอีกไม่ได้เหรอ อย่าแกล้งพิมพ์แบบนี้

เขายังคงไม่พูดอะไรแม้ว่าในใจจะอัดอั้นอารมณ์เอาไว้เพราะรอให้เธอตอบคำถามของเขา พิมพ์กานต์ทนไม่ไหวตอบออกไปอย่างหน้าแดง

"ชอบค่ะ พิมพ์ชอบ ป้องขา... อ๊ะ! อ๊ะ.. แบบนั้นแหละ

ป้อง เร็วๆอีกค่ะ อ๊ะ!"

ไม่ทันที่เธอจะพูดจบเขาก็รัวเอวอย่างแรงและถี่จนหญิงสาวครวญครางไม่เป็นภาษา แกนกายของเขากระแทกกระทั้นเข้ามาลึกเสียจนเธอรู้สึกได้ ส่วนเขาก็เสียวซ่านเมื่อภายในของเธอตอดรัดสิ่งที่เขาสอดใส่ลงไป

"ไม่ไหวแล้ว... ป้องไม่ไหวแล้ว อืม!"

ชายหนุ่มดึงเอาแกนกายของเขาออกมาก่อนจะใช้มือหนารูดขึ้นลงสองสามครั้งจึงปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นลงตรงหน้าท้องของหญิงสาวที่ถึงฝั่งฝันแทบจะพร้อมๆ กัน ปุริมล้มตัวลงนอนข้างๆ ดึงหญิงสาวเข้ามากอด พิมพ์กานต์หลับตาลงอย่างอ้อนล้าซุกหน้าลงกับแผงอกกว้างของเขา

"ป้องรักพิมพ์นะครับ..."

เขาบอกรักเสียงแผ่วเบาอย่างคนหมดแรง ไม่มีเสียงตอบรับจากพิมพ์กานต์แต่เธอได้ยินอย่างชัดเจน คนตัวเล็กยิ้มทั้งยังหลับตาอยู่ในอ้อมแขนแกร่งที่แสนจะอบอุ่น...

ก่อนจะหลับไป

"ไม่!"

พิมพ์กานต์สะดุ้งตื่นขึ้นมาภายในห้องนอนห้องเดิมที่เธอคุ้นเคยในคฤหาสน์เอกชัยภักดีที่เธอรัก ความฝันที่ฝันถึงเรื่องราวในอดีตเมื่อ 6 ปีที่แล้วตามมาหลอกหลอนเธออีกครั้ง มันคือฝันร้ายที่เธอไม่เคยลืม! แม้ว่าจะอยากลืมมากเท่าไหร่

ใช่ว่าเธอไม่เคยฝันแบบนี้มาก่อน เธอต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมานอนร้องไห้อยู่นานถึงสองเดือน.... ผ่านมาถึง 6 ปีแล้ว ทำไมเธอถึงกลับไปฝันถึงมันอีก

ไม่เข้าใจตัวเอง

กับผู้ชายที่โกหกตอแหล ไร้สัจจะคนนั้น วันนี้เธอไม่มีทางเสียน้ำตาให้กับเขาอีก นาฬิกาบอกเวลาตี 3 พรุ่งนี้เธอต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปต้อนรับหุ้นส่วนคนใหม่ของพี่ชายที่กำลังจะกลับมาจากต่างประเทศ

เพราะฉะนั้นเธอต้องหลับต่อ และภาวนาขอเพียงอย่างเดียวอย่าได้ฝันถึงเขาอีกเลย