Bir insanı bazen en çok sevdikleri yıkar ve dibe çeker. Hani derler ya düşmanın yoksa en yakınına bak diye. Aysima için de biraz öyle oluyordu. David Bige’yi de alıp kızın yanına sahile geldiğinde elini gördükleri an önce duraksadılar ardından da hemen neler olduğunu sordular. Aysima gayet normal bir şeymiş gibi konuştu.
“Aynaya yumruk attım sorun yok.”
“Ne yaptın ne yaptın?”
“Bige, aynaya yumruk attım.”
“Amacın neydi peki benim küçük şeytan kardeşim?”
Aysima öne eğildi ve tek eliyle saçlarını geri itti. Yüzünü sıvazlarken “Sussun istedim” dedi. Cihangir de dahil üçü birbirine baktı. David “Kim susacaktı?” derken sesinde tedirginlik vardı.
“O işte.”
“O kim?”
David cevap alamadıkça deliriyordu.
“Aynadaki yansımam.”
“Yansıman?”
“Evet.”
Bige ve Cihangir susuy
